anneliğin kutsallaştırılması

kutsaldır. net.

annelik çok önemli.bir canlıya hayat vermek, sonrasında onu hayata hazırlamak gerçekten kutsal. ama insanlar kadınları sadece anneliğe indirgiyor. doğurduktan sonra bir kadınin kadın olma,evlat olma,çalışan olma vs tüm sıfatları elinden alınmaya calisilip sadece annelik bırakılıyor. hayır. bu kadar düz varlıklar değiliz, herşeyden önce anne değil kadınız. bir çocuk doğurduk diye bunu mahkûmiyet sayamayiz. aksine toplumda herseyimizle var olup çocuğumuza nasıl anne olunurun yanında nasıl öğrenci,nasıl çalışan, nasıl eş ve diğer bütün herşeyi canlı örnekle göstermeliyiz..

kutsal olan şey vücudundan bebek çıkarmak değil, kutsal olan sevgidir aslında. illaki herhangi bir şeye sevgimizi vermek için kan bağı olması mı gerekir?

iki evlat sahibi bir anne olarak söylüyorum dünyaya bir bebek getirmek ona bakmaktan kolay. ona bakmak ise onu egitmekten kolay. onu eğitmek ise gerçekten çok zor. evet anne onemli ancak kişiliğinin oluşacağı süreçte ilişkide bulunacağı baba ve diğer aile büyükleride çok önemli. annelerin benim gözümde en önemli işi ilerde doğuracakları bebeklerini düşünerek iyi bir baba adayı seçmeleridir.. bu aslında analık kariyerlerinde ilk doğru adım olacaktır. iyi bir baba iyi anneliğin anahtarıdır bence. anne güvende ve mutlu olursa çocuklar mutlu olur. yoksa doğurdum anneyim diye kasılmaya gerek yoktur.

vatan toprağı dışında kutsal bir şey yoktur.

bunun dışında kutsal addedilen şeyler de birileri bunun üzerinden çıkar sağlasın diye kutsallaştırılmıştır.

anneliği kutsallaştırıp babaya hiç bir iş bırakmayan insanları , özellikle de kadınları anlayamıyorum. anne doğurduğu için her gece çocuğa bakmak zorunda ama baba sadece oyun oynamak için varmış gibi davranan aileler çok fazla. üstelik annelik sadece doğurarak da olunmuyor. doğurmadan anne olmak da eminim* çok zordur. ayrıca @okuyanana #801815 çok güzel anlatmış.

tarım toplumlarının zorunluluklarından biridir. kadının yeri ve görevleri net olarak belirlenmiştir. kutsal maskesi ile dokunulmazlık kalkanını kullanmak bir savunma biçimidir. aile kavramının ve dolayısıyla toplum olarak görülen şeyin, bir arada kalabilmesini sağlayan dinamiklerden yalnızca biridir

annelik kutsaldır kardeşim.

kadın olmanın yüceltildiği ama anne olmanın, anneliği kutsal olarak görmenin yerildiği çağa denk geldik. garip.

annelik kutsal değildir. bir çift kendi istekleri ve bencilliği doğrultusunda bir çocuk meydana getirir. bunun altında yatan motivasyon ise limbik sistemin soyunu aktarmaya yönelik olan evrimsel gelişmidir. kendi isteği doğrultusunda sizi meydana getiren birisi ardından size bakar ve bu da toplum tarafından kutsal görülsede kutsallaştırılacak bir durumu yoktur. çünkü bakma sebebi yine evrimin beyindeki soyu devam ettirme güdüsünden kaynaklanır. anne dünyaya getirdiği çocuğu bu nedenlerden ötürü sevmeye biyolojik olarak programlıdır. yaptığı her eylemde bencildir çünkü her şeyi ona olan sevgisinden yapar ve yaptığı her iyilik onu daha da mutlu eder. buradaki bencillik kötü anlamda bir bencillik değildir. bencillik mutlaktır iyi veya kötü değildir herkes tüm eylemlerini yine kendisi için yapar. toplumsal ahlak ise aile yapısını korumak adına anne ve babanın kutsal olduğunu akabinde yaptığı şeyler için minnet duyulması gerekliliğini pompalayıp durur. fakat biyolojide kutsallık yoktur, biyolojide her şey olması gerektiği gibi devam eder.

annelik kutsal değildir.
her kadın anne olmak zorunda değildir.
her anne iyi bir anne değildir kötü anneler de vardır.

bir kadın olarak bjartur adlı yazarın #463890 sayılı girdisinin altına imzamı atarım. bu ve yine girdide belirtilmiş olan (bkz: cennet anaların ayağının altındadır) gibi yargılar kadını yücelttiği sanılan fakat belli sınırlarda bırakan sevimli ama tehlikeli yargılardır. yıllardır bu gibi düşünceler yüzünden çocuğa dair bütün sorumluluk anneye yüklenmiştir. çocuğu olan kadın çocuğu olan erkeğe göre tavırlarında daha dikkatli olmak zorundadır çünkü annelik kutsaldır.* kadınların elini kolunu bağlayan bu ataerkil düzende bu tarz yargılar ağlayan çocuğa verilmiş şeker gibidir, en üzüldüğüm nokta ise kadınlar her konuda zorbalığa maruz kaldıkları için bu şekeri ellerinde sımsıkı tutar ve kutsallık yargısını en çok kendileri savunur. elbette ebeveyn olmak çok emek gerektiren ve önemli bir sorumluluktur ama doğaldır, kişi bu kararı kendisi alır. şu ana kadarki söylemlerim anneleri belki rahatsız edecektir, canımız sağ olsundur.

"her şeyden önce ben bir anneyim" diyen kadınların da katkılarıyla gerçekleşendir. nasıl ya? nasıl her şeyden önce?

her şeyden önce ben bir doktorum desen; kibirli denilerek taşlanırsın.
her şeyden önce ben gencim desen; hayatı bilmiyor cahil daha konuşuyor işte.
her şeyden önce ben şuradan mezunum desen; okumakla insan olunmuyor.
her şeyden önce ben edebiyatı severim desen; iyi de para kazandırmıyor derler.
her şeyden önce ben sağlıklıyım desen; öyle deme ne olacağımız belli değil derler.
her şeyden önce ben 38 ülke gezdim desen; insanın kendi memleketi gibisi yok derler.
her şeyden önce ben seksi çok severim desen; neler neler derler kim bilir!

her şeyden önce ben bir anneyim dersen; alkış kıyamet! bir de "saçımı süpürge ettim" dersen vuhhuu! "çocuklar için boşanmadım napayım" dediğin anda zaten semada yerini alıp bir güneş gibi parlarsın!

ataerkil açmazların içinde yaşayan anadolu kadınlarının değer ve kıymet görmesini sağlayan tek fikir bu. cinsel kimliklerine hapsedilmiş arzuları içerisinde kendilerini sevmelerini başarılı kabul etmelerini sağlayarak tatmin yaratıyor. ideal değildir ama faydalıdır.

sanıldığının aksine tevhid dinlerinden kaynaklanmaz. çok eski çağlara, yasak birleşmenin kavramsallaştırmasına dayanır. buna göre kadın şeytanidir ama anne olduğunda törpülenir.

hiçbir şey kutsal değildir. kişiye hissettirdiği duygulara göre anlam kazandırır. mesela senin annen sana kutsaldır, benim için sadece insandır. şöyle bakınca ne geldiyse başımıza toplumca kutsallaştırdığımız şeylerden geldi. not: bu kadar kutsal kişiden böyle bir dünya oluşması da manidar...

bence annelik kutsaldır ama her anne kutsal değildir

anneyle olan bağ daha özel. ama o da her bağ gibi önem ve ilgi ister ve bunlar yoksa da bir özelliği kalmaz zaten.

her annelik de her anne de asla kutsal değildir. aynı öğretmenlik mesleğinin de kutsal adledildiği gibi.

bizim dinimizde ve kültürümüzde anne(ana) çok değerlidir. caddemize “anacadde”, yurdumuza “anayurt”, dilimize “anadil” denmiştir. annelerimiz hayatımızın ve evimizin merkezindedir. baba evin direği diye tabir edilmiş ve anne evin çatısı olarak belirtilmiştir. karşılıksız koruyup, kollayan ve karşılıksız seven annelerimizdir. olumsuz örnekler olabilir ama analarımızım geneli böyledir. insan vücuduna benzetecek olursak annelerimiz kalbimiz, babalarımız aklımız ve ruhumuzdur. bütün annelerin elleri öpülüp başa konulur, annelik makamına saygımız ve sevgimiz sonsuzdur.