anneliğin kutsallaştırılması

bu göreceli bi şey doğurganlığın otomatik bi kutsallık getirdiğini düşünmüyorum. kimi insan anneliğin hakkını dibine kadar verirken kimisi altında ezilir ve sadece doğurduğuyla kalır.

insanların vicdanlarını rahatlatmak için yaptığı şeydir. evde baba dışarıda çalışır, anne ise baba da dahil herkese annelik yapar. iş yapar, bunu yaparken de çoğu zaman kız çocuk hariç bir yardımda bulunmaz. kız çocuğun yardım etmediği de olur. insanlar da vicdanlarını rahat tutmak için vefakar anam, cefakar anam, anam bunu yaptı anam şunu yaptı der dururlar... çocukların doğum sürecinden vs. bahsetmiyorum bile. ayrıca dinin de annenin omzundaki yükü meşrulaştırmak için kullandığı bir tabirdir 'cennet annelerin ayakları altındadır' tabiri...

annelik denen kavram, eşeyli üremede bir tarafı betimlemekten çok, dünyaya getirdiği yavrunun bakım tarafı ile ilgilidir.

o yüzden kutsal tarafı budur. her doğuran hak etmeyebilir ama genel geçer bir şekilde kutsaldır.

ekonomik sistemin 'sen anne oldun, bir yavruya sahipsin, hayattaki tek görevin onu sisteme eklenmesi için sağlıklı bir şekilde büyütmek. bu süreçte kendi varoluş amacından vazgeçmeni isteyeceğiz amma bunu direkt söylersek kabul etmeyebilirsin, o yüzden anneliği kutsuyoruz ki motivasyonun düşmesin.' mesajıdır kadına. erillikten ayrıca söz etmek istemiyorum, sistem boğazına kadar eril erkin elinde zaten.

doğadaki tüm hayvanlar yavru getiriyor dünyaya, sadece insan dişisinin anneliği kutsanmış. yaw he he, annelik kutsaldır.

çok tehlikelidir. yeni doğum yapmış bir kadını depresyona, yetersizlik hissine itebilir.

annelik kutsaldır. babalık da kutsaldır. hatta abilik, ablalık, anneannelik ... emek veren, ilgi gösteren, sevgisini eksik etmeyen herkes kutsaldır. karnında bebeğini taşıyan herkes kutsal olamıyor ne yazık ki.

böyle bir şeye gerek yoktur. zira annelik zaten kutsaldır. bu durum anne olmayanı eksik bırakacak bir şey değildir ama anneliği gömmeye de gerek yok.

birileri yine kendini hayvanlarla kıyaslamış.ya iyi deee sen toplum içinde yaşayan bir varlıksın.bu topluma bir çocuk veriyorsun,yetiştiriyorsun.kedi yavrusu değil senin çocuğun.kedinin etik kuralları yok ya da nasıl davranması gerektiğine dikkat etmesi gerekmiyor dimi? onun tek amacı beslenmek ve nefes almak yani hayatta kalmak.insan öyle mi?tabiki hayır?doğurup öyle bi' kenara atamazsın.ve evet tabiki de çok önemlidir annelik ve kadın olmak çünkü toplumu doğuran kadındır.kutsal kelimesine takılmak neden onu da hiç anlamıyorum.kut yaw kut inancı.yaratıcı'nın kendinden bir parça vermesi:yaratıcılık.ve bu da kutsaldır.
aa bunu deyince aklıma ariana grande'nin şu şarkısı geldi.god is a woman

annelik özünde kutsaldır zaten,ekstra bi kutsalliga ihtiyacı yoktur zannımca.

annelik kutsaldır çünkü çok zordur ama anneliğin kutsallığı yıllarca kadınlar için değerli olabilmek için tek çare olarak gösterilmiştir. coğrafyamızda ve diğer ataerkil toplumlarda bir kadının var olabilmesi, sözünün geçmesi, bazı hakları olabilmesi için anne olması gerekir. anne ise sözü dinlenir değilse kimin umrunda. kadınsan anne olmalısın yoksa yoksun, hiçsin. bir kadın evlenmeli, sonra anne olmalı ve çocuğuna annelik etmelidir, kadının temel görevi varlık nedeni anneliktir çünkü, öyle derlerdi yani. günümüzde de bu düşünceyi savunanlar maalesef çok fazla. anne olan kadınları kutsallaştırdıkça öte yandan anne olmayan kadınları yerin dibine soktuklarının farkındalar mı acaba merak ediyorum. çünkü bu düşünceye göre anne olmayı reddeden, hayatını evde oturup çocuk büyütmeye adamak yerine çalışmaya ve kariyer yapmaya adayan kadınlar günahkardır. çünkü bu kadınlar varoluş nedenlerine karşı çıkmıştır, kutsal olmayı reddetmiştir, kutsal olmayı kendi rızasıyla reddettiğine göre vurun kahpeye. oysa kendisine sadece anne olmayı görev bilen kadın da kutsaldır, anne olmayı reddeden kadın da kutsaldır. kısacası kadın veya erkek farketmez her insan kutsaldır bu noktada anlaştıktan sonra gerisi hallolur ama anneliği kutsallaştıran yüceleştirenler bunu yaparken anne olmayan veya olamayan kadınları birtakım sınırlara hapsettiklerini bilerek yapsınlar bunları. var olmak için anne olmaya ihtiyacımız yok. bir erkeğin annesi olmadan da varolabiliriz emin olun

konu annelikse annelik iç güdüsü hayvanlarda da mevcut. babalar da şüphesiz ki anne kadar çok sever evladını. kadın doğum yaptığı için daha kutsal sayılmamalı bence. sadece doğum görevi dişiye verilmiş. zor bir şey evet. lakin kutsallaştırmak zorunda değiliz diye düşünüyorum.

boş boş konuşmaya gerek yok rkdşlr. uzun uzun girdiler abartı. annelik kutsaldır ama kadının doğasının kutundan gelir. yani kadın kutsal olduğundandır. (anne olmayan da kutsaldır)

(bkz: ebeveynliğin kutsallaştırılması) olsaydı destekleyeceğim başlıktır. herkes karşı çıkmış ama bence ebeveynlik dünyadaki en önemli mesleklerden biridir. düşünsene senin o çocuğu yetiştirme şeklin çok önemli ted bundy gibi de yetiştirebilirsin freud gibi birini de.

çocuğun anneyle olan ve yetişkinliğe de taşınan ilişkisi nedeniyledir. örneğin psikoz vakaları, bu vakalar ilk çocukluk yıllarında bebeğin anneyle olan ilişkisine dayanır. baba burada bir varlık olarak bulunmaz, yalnızca annenin söyleminde kendini ortaya koyar. bu nedenle gerek erken çocukluk döneminde, gerekse kişiliğin gelişiminde anne, babadan daha büyük öneme haizdir. anne kusursuz veya kutsal olmasa da merkezdedir ve büyük bir rol üstlenir. bundan sebeple de kutsallaşır. hikayede oedipus'un babası laios'un annesi iokaste kadar bir önemi var mıydı? hiç sanmam.

annelik kutsaldır, bunun tartışılacak bir tarafı yok fakat zamane annelerinin dünyadaki tek anne kendileriymiş gibi davranması, en anne o başka anne yok gibi hareket etmesi birazcık rahatsız edici.

annelik dahil herhangi bir şeyi kutsallaştırmak tehlikeli ve bomboş bir şeydir. meslek gruplarına, toplumsal rollere bu tarz yükler bindirmek gereksizdir. zaten bu yükleri üstüne alan kişiler psikolojik olarak ya yıpranıyorlar ya da kendilerini dev aynasında görmeye başlıyorlar. bu dünyada ilk defa bu mesleği yapan sen değilsin ve ilk anne, baba olan da sen değilsin. o yüzden rahatla ve saçma salak toplumsal rollerden kendini sıyır. hayat daha güzel olacak.

saçma buluyorum. annelik kutsaldır, cennet annelerin ayaklarının altındadır vs. yok öyle bir şey. bir anne olarak annelik vazifesini yerine getirmesi gerekir. doğum yaptıktan sonra bebeğini çöpe atan, küçük çocuğunu evde tek başına bırakıp altı günlüğüne partilemeye giden ve çocuğunun ölümüne sebep olan, çocuğuna zulmeden anneler kutsal oluyor bu mantığa göre ki bunlara anne demeyi bırak insan bile denmez.

ülkemizin çocuklarının gerekli hakları alamıyor olmasının en büyük sebeplerinden biridir.

annesini çok sevdiği için tüm anneleri kutsallaştıran herkesten nefret ediyorum. çok keskin ve sert bir tepki mi oldu? olsun. şunu anlamayan insana zaten sevgi beslemek zorunda değilim, hatta saygı duymak hiç zorunda değilim.

acaba herkes benim annem gibi olmayabilir mi?

yıllar yıllar önce otizmli doğmuş çocuğu ile uğraşmak istemeyen anne, çocuğa sistematik şekilde şiddet uygulayıp aç bıraktığı zaman, evden gelen çocuk çığlıklarını hiçbir komşu yıllarca annesi başındadır düşüncesi adı altında duymazlıktan geliyorsa ve çocuk bir anne kadar hak sahibi olamıyorsa, sizce anne kutsaldır düşüncesini yıkmak zorunda degil miyiz?

benim abisi ve babasının istismarına uğrayan kız arkadaşlarımın anneleri olayları bildiği halde üstünü kapatmaya çalıştıysa bunun kutsallık neresinde? bu örnekten aile olmak üzerine düşünmeye başlamamız gerekmez mi?

diyeceksiniz ki böyle örnekler yüzünden annelerin itibarını zedelemek mi zorundayız? nedir annelik? ona bakalım.

çiftler aynı yatağa girer ve bazı eylemler içine girerler. bazen yatağa falan bile girmezler. yakınlaşma öncesinde, sırasında ve sonrasında çift çocuk sahibi olmanın sorumluluğunu eğer korunmuyorlarsa alırlar.

anne kutsal olduğu için hamile kalan varlık değildir. anne sevişme sonrası hamile kalan bir varlıktır. kutsal olsa oturduğu yerden televizyon izleyip cipisler yerken hamile kalırdı. bebek kutsaldır, besin kaynağı bile bir meme aracılığı ile hazır hale getirilmiştir.

bebekler kendi başına yemek yiyemez, gaz çıkaramaz, belirli süre geçmeden emekleyemez ve hiçbir kişisel ihtiyacını gideremezler. bunun sorumluluğunu almak hiçbir insanı kutsal hale getirmez. en doğru ve güzel şekilde hem anne hem de baba o çocuğa bakmak zorundadır.

valla sizi bilemiyorum gençler ama çocukları sevmiyorum. içlerinden biri beni o kocaman kalbi ile çok temiz şekilde sever ve ben o sevgiye layık olamam, gönlünü kırarım diye ödüm kopuyor. bunun hesabını kime nasıl veririm, hiç bilemiyorum. çok düşündüm, sahiden oturup yıllarca düşündüm, çocuğun sevgisine layık olamamanın mantıklı bir bahanesi varsa ortaya çıkarmaya alıştım, kafası da çalışan kadınımdır ha, bulamadım. o yüzden çocuklardan çok uzak dururum. ıyyy ne şımarıklar hiç sevmiyorum falan derim ama durum aslında çok daha ince bir meseledir.

ve şöyle diyorum ben. çocuğa varsa hakkım ki bana sorarsanız gram yok helal olsun ama ben o çocuğa hakkımı nasıl ödeyeceğim?

son olarak anneleri kutsallaştırdığınız sürece ortak velayet hakkından nasıl bahsedeceğiz? arkadaşım sen boşanma sonrası çocuğunu ay içinde 2 kez görüyorsun. çocuğu kutsal görmeye başlarsan ayda 2 hafta görmeye başlarsın. artık çocuklara gereken hakları vermemiz gerekiyor. bu nedenle bırakın şu kafaları.

bence burada önemli olan şey biraz da içgüdü veya sevgi. kadınlar annelik içgüdüsü ile dünyaya gelir. babalık ise daha çok sonrada öğrenilen bir duygudur. hatta çocukların oyuncak seçiminde bile bu gozlemlenmistir. aynı zamanda bu konu birçok deneye de ev sahipliği yapmıştır. anne olmak için illaki çocuk sahibi olmak gerektiğini düşünmemekteyim. bir kişi kedisini, köpeğini de yavrusu olarak görebilir. evet belki farklı kavramlar ama bence sonuç aynı. aynı zamanda erkekler de bu duyguya sahip olabilirler fakat genele bakıldığında kadınların yavrularina daha anaç ve koşulsuz sevgi ile bağlı oldu görülebilir. tabii her kadında bu geçerli değildir. burada biraz da genelleme yapıyoruz dostlar. bahsettigim duyguları yaşamayan, evladını çöpe atan vb. durumlar yaşayan bircok kadın mevcuttur.
kişiden kişiye, kişinin bakış açısına bağlı olduğunu düşündüğüm bu konuda benim düşüncem; konunun annelikten çok içgüdü ve sevgi ile alakali olduğudur. bahsettigim şeyleri belki de bir psikolog ya da psikiyatri doktoru daha güzel ve kapsamlı şekilde açıklayabilir fakat bu tanımlık benden bu kadar dostlar.

annelik değil de, doğurmayı kutsal kılan bir düzen var. annelik olsa, evlatlık edinen, ya da bir şekilde ufacık yüreklere değen fakat doğurup anne olamamış kadın da kutsal olurdu. bunca krallık, imparatorluk, ağalık da bu doğurganlık üzerine inşa edilmemiş mi zaten.

nice sevgisiz ve terk edilmiş çocuk varken kimse bana anneliğin kutsal olduğundan bahsedemez açıkçası. doğumun her hali muhteşem, hayvanlarda da, fakat insanlar, pek çok kadın kendini neredeyse tanrı gibi hissediyorum, sırf doğurduğu için.