anneyle olan ilişki

çok iyiydi.o benim önüm,arkam,sağım solumdu.

berbat.
çocukken dövmesin diye yalan söylerdim ve gece annem yatmadan yalanın ağırlığından ve sevdiğim insanı kandırdığım için ağlayıp kendimi açıklardım. bazen 1 tane bazen 2-3 tane. neredeyse her gün yatmadan önce onu ziyaret ediyordum. :) ilkokul sonlarında ziyaretlerim bitti. hem az söylüyordum hem de tipim, mimiklerim ve ses tonumdan anlıyormuş. sanırım her gece odasını ziyaret etmemden bıkıp kendini geliştirmek zorunda kaldı. :)) birde şöyle bir şeyi var "basit şeyler için yalan söylenebilir asra, bunların telafisi olur. önemli olan büyük yalan söylememen. çocuklukta yalana başvurman normal ve sen yalanın kötü olduğunu biliyorsun zaten beceremiyorsun da, söylediğin yalanlar tek kelimeden ibaret. bunlar için odama gelmene gerek yok. ben çoğunu anlıyorum. kötülük için söylemiyorsun, ağlama."
annem bu sözleri söylemek için geç kaldı ve bunlar bana hiç iyi hissettirmemişti. aksine baya sinirlendirdi ve kırdı. çünkü dediğim gibi geç. o kadar ağlamışım yani. baya suçluluk psikolojisine girmişim. sen, benim odana gelmemden bıktığında konuş. bir daha önünde asla gözyaşı dökmedim odasına da gitmeyi bırak artık normal şeyler için bile girmedim baya. onu da odama sokmuyordum. o da bazı şeylerde yalan söyleyip sonradan açıklamak için gelirdi (yaramazdım ve zararlı şeylerden uzak tutmak adına derdi)" açıklamanı istemiyorum, bilip bilmememin bir önemi yok. zaten sen hiçte üzgün hissetmiyorsun, benle konuşurken hiç ağladığını da görmemiştim. pişman olmuyorsun. beni kandırmayı seviyorsun..." demiştim. ve o zamandan hiç bir araya gelmemek üzere kopmuşken defalarca koptuk...
özsaygımı zedeleyen, verdiğim önem ve değeri yok eden kim olursa olsun affetmeyen biriyim. intikam almak için demiyorum tabi ki, basit şeylerle uğraşmayı sevmem. sadece duvar örerim ve umursamam.
ve bu önemseme, değer verme veya vermeme olaylarına denk geldiğim ayrımcılıklardan beri (5-6) kafam basıyor. özsaygımı erken oluşturdum sanırım. büyükler öğretici ve affedici konumu alırken çocuklar öğrenen ve hep hata yapabilen konumu alıyor. büyükler kendilerini kusursuz olarak gösterdikleri için çocuklar hep affedilen konumda. o konumda olupta hatalarından dolayı ceza alıyorlar.
affediciliği öğretmeyen ve hata karşısında ceza uygulayan ailelerde çocuğa karşı hata yapıldığında affetmeyi bilmediği için ceza (intikam) peşinde koşacak. bu berbat davranışı yapması çocuk olması kadar normal.
kendimi yetiştirip geliştirme yolunda olmasaydım belki ben de intikam peşinde koşardım. basit bir intikamdan da bahsetmiyorum. ailesini katledenler kadar ağır ve ciddi intikamlardan bahsediyorum. çünkü bir aile çocuğunu tam bir
beyaz melek ya da tam bir şeytan yapabilecek potansiyelde.
çocuklarınıza doğru düzgün davranın en azından geleceğiniz için. çünkü her çocuğun kafası bu kadar erken, doğru ve bilinçli bir şekilde basmaz.
onlara zehir verirseniz siz de zehirleneceksiniz, şifa verirseniz siz de iyileşeceksiniz. bu kadar açık ve net...

üstteki yazarın annesi benimkinin yanında melekmiş.
şuraya yazmaya bile esef duyduğum bir ilişkiydi bizimkisi. tabi buna ilişki denirse.

eve erken gideyim de annem mutlu olsun. yemek yaptırayım yer. bana masraf olmasın diye şeye yapar o şimdi. yok der.
yemezse hayvanlara veririz.

annem random gülmeyi öğrendi yetmiş yaşında. daha başka bir şey demiyorum.

hayatimda en cok sevdigim varlik oldugunu daha gecen anladim

terapistime göre özellikle kadınların bedenleri ile olan ilişkisini temelde etkileyen etmendir.

hayatın boyunca herkesle kurduğun kuracağın ilişkiyi belirleyen ilişki sanırım.

tabii minicikken hasar bıraktı şuanda da onun yaralarıyla uğraşıyoruz.

huu huu dedim. kadın dedim kapıyı açmaz mısın? aman dedi bir gün de dedi düzgün gel dedi. kardeşim benim kadar düzgün gelen mi var?

anne dedim, her yerim ağrıyor dedim, öldüm ölecem dedim. oğlum dedi murat boz'a gir görünse dedi.

murat boz, şarkıcı murat boz değildir ve memeleri yoktur. varsa da, bu bi doktordur, memelerinin olması bizi hiç alakadar etmez.

anne dedim gerek yok dedim. ölürsek ölürüz dedim. rahmetli babaannenim en çok sevdiği doktor murat boz'du çünkü o, sürekli doktora görünmek isterdi.

gugıldan baktım şu an semptomlara göre ben ölüyorum, hepinizi çok seviyorum görüşürüz.

allah allah! hadi gel içelim. manyak ya. bana attığı şarkıya bak.

canimdir anam. kolumda nur yuzlu annem diye dovmem var.

iyidr. en sevdigim insan.

hadi yat yat sabah dükkanı açamıyorsun" diyor.
kardeşim hangi sabah açmadık? diyorum,
uyanamıyorsun yatma 4'lerde diyor,
kardeşim 4'lerde yatıyorsak sebebi var

bunun anası rahmetli leylâ'm da böyleydi...
anasına çekmiş anam, anası şimdi sevmesin, ikimizi de çok severdi...

deli leylâ'nın deli hülyâ'sı...

başıma allah hep delileri vermiş, allah hülyâ'nın gölgesini eksik etmesin...

geçenlerde konuşurken tükürüğü geldi üzerime özür diledi benden. sen benim annemsin ben senden oldum senden nasıl tiksinebilirim dedim. öptü beni canım annem iyi ki varsın.

halen güzelsin de, sen gençliğinde çok güzel bir kadındın... dedim. keşke sen de gençliğinin kıymetini bilsen dedi.

doru.

annem benim şahdamarım.

kendisi ayrı toksiktir.

insana kattığı ayrı toksik.

terketmemiş olsaydı annemi hatırlıyor olmak isterdim, nasıl hatırladığım hiç farketmez, beni duvardan duvara vurduğu kabuslarıma girse bile olurdu, sırf bir anne elinin nasıl birşey olduğunu tecrübe etmek için!

şöyle aileli başlıklara yazanları gördükçe aileme milyonlarca kez şükrediyorum.
annemle fikir olarak asla hiçbir konuda anlaşamayız. ama hep birbirimize fikirlerimizi söyler akıl verir ve uygulamayız. bir dediğim iki olmadı hiçbir zaman. canım ne isterse hemen yapar, her türlü derdimi dinler. hayatımdaki erkekleri saklamam anlatırım. olan biten her şeyi anlatırım hatta. bazen çenesini tutamayıp babama söylüyor ama olsun aşırı özel olmadıkça babamdan da bir şey saklamam. ay allahıma şükürler olsun ki hiçbir zaman kısıtlanan ve bu yüzden yalan söylemek zorunda kalan bir çocuk olmadım. özgürce ve yalansız her istediğimi yapmama izin verdiler.
canım anam ya hâlâ öperken yanaklarını ısırırım o da beni gıdıklar filan. ay çok uzattım ya kısaca annemle olan ilişkim gayet güzel. :)