antalya

havası yine saçmalamaya başlayan şehir.
dün soğuk, fırtına bugün günlük güneşlik.

4 ay yaşamaya calıştığım ve bir daha asla gitmeyeceğim şehir.

dünyadaki herkesin gittiği şehir. şartlar uygun olsa da biz de gidebilsek şimdi.

ülkeyi terk etmemek için tek sebep bu şehir olabilir.

ismini çok sık duyduğum, çoğu arkadaşımın ikamet ettiği şehir.gitmek henüz nasip olmadı ama pandemi muhabbeti durulursa bu yaz olabilir...

gecenin bir vakti bir insan evladının diğer insan evladını döner bıçağı ile kovaladığına şahit olduğum şehir.

ilçe yollarında amansızca giderken dört teker üstünde, asfaltlarının buhar atışını bile özledim. bitmezdi o yollar ama şimdi düşünce ne güzelmiş. cıvık cıvık terler kafayı camdan çıkarınca yerdik tokatı rüzgardan.

fethiye, antalya falan yazıp duruyorum. galiba benim tatillemeye ihtiyacım var.

sahili, insanları her şeyi her yeri çok güzel. semtine göre kavgalar da görürsünüz en elit insanlarını da. lara semti hariç genel anlamda güzel semtleri var. laradakiler fazlasıyla elit anlamış değilim. kaleiçine, konyaaltı sahiline, müzelerine, yat turlarına,saklıkente, sarısuya mutlaka gidin görün.

sıcak sevmeyenler için cehennemin fragmanı gibi bir şehir.

insanlarının çok sakin ve rehavet içinde olduğu şehir. dünya yansa antalya saçını tarar gibi geliyor. gram stres yok şehirde.

"... sana kavuşmak benim için bir ruya" diye devam edilmesi gereken nükhet duru şarkı sözü, su gösterisi müziği. canım benim.

an itibariyle gölgede üşüten, güneş altında terleten havaya sahip şehir.

antalya, türkiye'nin bir ili ve en kalabalık beşinci şehridir. 2020 sonu itibarıyla il nüfusu 2.548.308'dır. türkiye'de "turizmin başkenti" olarak görülmektedir. şehrin yüz ölçümü 20.177 km2dir. ilde km2ye 115 kişi düşmektedir. en kalabalık ilçesi 2019 yılı itibarıyla 556.033 kişiyle kepez ilçesidir. nüfus yoğunluğunun en fazla olduğu ilçe ise km2 başına 5067 kişi ile muratpaşa'dır. 19 ilçe ve belediye, bu belediyelerde toplam 910 mahalle bulunmaktadır.

göç ettiğimiz şehir, birkaç kuşak öncemiz zaten göçebe yaşıyormuş, dedemler de oradan aldıkları arsaları satıp burdur'a yerleşmiş tanrının unuttuğu köye ev yaptırmış. sahil kıyılarından köye. şimdi pişman oluyorlar.

ikamet edenlerinin sürekli tatilde, denizde, otelde, eğlencede olmadığı şehirdir kendisi. dışarıdan bakanın orada yasayani böyle algıladığı şehirdir nedense.

çok ama çok özlediğim şehir. 2 yazdır gidemedim. 2005'den beri aralıksız yaz tatilimi geçirdiğim şehir. bu yaz umarım yine buluşuruz.

iki sene yaşadığım, dört ayda bir damladığım ve özlediğim güzide şehirdir.

sessiz sakin huzurlu bir ildir. ülkedeki en güzel yaşanacak şehirlerden birisidir.

o kadar sıcaktır ki kışın haftada bir duş almaya üşenen ben, yazın burada hiç üşengeçlik etmeden günde 5 kez duş alıyorum.

nüfusu yerel halkı ve turistlerden oluşur.

yerel halk; şehirli, köylü ve göçebe olarak üçe ayrılabilir.

köylüleri hemen anlarsınız zaten, tarım yaparlar. zeytin, limon, karpuz, kavun, domates ve bilimum sebze/meyve ekerler, dikerler, pazarlarlar. şehirliler, memurlardan vs oluşur.

göçebe tayfa ise kışın antalya'da yazın yaylalarda yaşarlar. yaylaların da yaylaları vardır. genel mantık sıcağın dayanılabilir olmasıdır ama, kimi köyde su yoktur, kimi yine de sıcaktır, çoğunlukla telefon zar zor çeker internet uğramaz, bazısı da hep soğuktur.

turistler de, antalyalı akrabası olan ve olmayan olarak ayrılabilir. olmayanlar beach'lerde ve tarihi bölgelerde takılır, gezer; yanık dondurma yer. olanlar ise, köyde, duş alacak suya hasret deniz hayali kurarlar...