bilginin bir inanç olması

taban tabana birbirine zıt iki kavram. bilmek ve inanmak. bir şeyi bildiğinizde ona inanmaya dair bi ihtiyaç duymazsınız çünkü artık kesindir. bilirsiniz. inanmak, bilinmezlik içerir. henüz bilmediğimiz veya asla bilemeyeceğimiz şeylere inanıyoruz.
kafa karıştıracak bir durum yok :) gerçekliği farklı insanlar tarafından, defalarca test edilmiş, sonrasında kabul görmüş, ispatlanmış olgularla 'öyle olduğuna inanıyorum' üşengeçliğinin altına sığınan önermeleri bir tutmak, nereden bakarsan bak akıl tutulması.

aristo der ki,
"bütün insanlar bilmek ister"

değerli felsefe profesörü ahmet arslan hoca da,
"şüphesiz bütün insanlar bilmek ister, ama türkler hariç" diyor.
bence ikisi de haklıdır.

başlıkta tartışılan, sözün kaybolmaması, zedelenmemesi gereken hükmü ise bilginin inanç olmasında mahsur yok.

lakin ampirik bilgi bile dogmalaştırılmamalıdır. insanlar kutsal zinciler işleyip boyunlarına çirince asıp duruyorlar. iki cümle etsen lince hazırlar.

bu toplumdan tiksiniyorum.

açıkcası özellikle erkek arkadaşımdan sonra kesinlikle böyle olduğuna oy verebileceğim durum.
kendisi müthiş bir bilimci olarak sürekli bilimin verilerini hayatın yüksek gerçeği olarak savunuyor.
tabi bunda eğitim hayatının etken olduğunu düşünüyorum.sayısal kapasitesi yüksek ve hala eğitim hayatını akademik olarak sürdürdüğü süreçte.

yine de insanların bilginin daha doğrusu ‘’bilimin doğruluğunu’’ fazla abarttıklarını düşünüyorum.
bilim her zaman doğruyu söyleyen ve istisna barındırmayan bir alan olarak lanse ediliyor fakat insan yapımı ve insanların inşaa ettiği matematiksel değerle gelişmiş bir sistemin yanılmama payı olduğuna inanmıyorum.

dolayısıyla ‘’bilim böyle söylüyor aksi olamaz.’’ savunması bence son derece tutarsız ve körü körüne bir inançtır.insanlar çok eğitimli olmanın getirdiği cehaletede sahip olabilir.

önemli olan hayat boyu kendine yüklediğin bilgiyi doğru şekilde hayatına oturtup, mantıklı kullanabilmek .bilimsel her veri, hayatın mutlak gerçeği olsaydı, şu ana kadar var olan insanlık tarihinin tamamı bilim dergilerinden ibaret olurdu.

biz bugün sanat, edebiyat, tarih, siyaset ve bir sürü kategoriye sahibiz ve bunlar hakkında konuşuyoruz.bunların bilimle, kuantum fiziği ya da uzay geometrisi ile alakası yok..


istisnalar ve mucizeler büyüktür bilim.

bilgi inanç değildir.
bilgi; kesinleşmiş doğru veya kesinleşmiş yanlıştır.
doğru ve yanlış birbirinden ayrılır. o noktada "tercih" söz konusu olur. işte o "tercih" inançtır. kişi doğru veya yanlış tercih yapma noktasında özgürdür. bu özgürlüğe "irade" denir. eğer irade söz konusu olmasa idi, bu önerme doğru bir önerme olurdu.



inanç, ihtimali kabul etmez. yani iki seçenek yoktur. tek seçenek söz konusudur. ya doğrudur, yada yanlış. inanç noktasında tercih söz konusu değildir.

bilge insanlar; "tam emin olmamakla birlikte" diye cümleye başlar.

inançlı insanlar; "bu böyledir" diye cümlesini bitirir.

(bkz: bilginin kanıtlanabilen bir inanç olması)

yanlış bilginin inanç haline gelmesi işte o cehalettir.

dominiken mezhebinin aristotales’in bilgilerinin birikmesiyle oluşup orta çağda ruhül kudüsü oluşturduğunu bildiğinizde normal olacak olandır.

bilginin türevine göre değişir. yanlışlanabilir veriler inanç kavramına dahil olmaz. lakin vahiy yoluyla elde edilen bilgilerin, doğruluğunu tartışacak başka bilgilere sahip olmadığımız için bu bilgilerden yola çıkarak inancımızı sürdürebiliriz. tabii ki bu durum, günümüzde ölçme araçlarının giderek gelişmesiyle alakalıdır. yoksa hiçbir ölçme aracına sahip olmayan bir insan, güneş doğduğu için bir güneş tanrısına da ibadet edebilir. zira bu basit çıkarımda duyu organları yoluyla elde edilen bir bilgi sayılır.

her halükarda inanç kesin verilerle değil, sezgiler yoluyla sürdürülür. ayrıca başlıkta kastedilen bilginin inanç yerine geçmesinden kasıt, bilgiye tapılması ise yanlışlanabilir bir şeye tapmak, biraz saçma olur. zira önemli olan akılcı hareket noktaları bulup buralardan bir şeyler sentezleyebilmek, mevcut paradigmanın da her an değişebileceğini kabul etmektir.

yaklaşık yirmi yıl önce kaleme aldığım gerçektir: emre1974tr.blogspot.com/201...

(bkz: başlıyoruz yine muhiddin abi), kemerleri sıkı bağla. gerçekler tek tek açığa çıkacak.

yanlış bir önermedir. bir kişi yer çekimi yasasını, ya da bir matematik ilkesini, bilimsel yöntemle anlatarak bize kanıtlarsa; buna inanır mıyız, yoksa artık bildiğimiz için ikna mı oluruz?

bilgi ve inanç ikileminde felsefeci prof. ahmet arslan'ın düşüncelerinden oldukça yararlandım. anladığım şu:
bilgi bilmek davranışıyla ilgilidir, inanç ise inanmakla. birinde akıl egemenken diğerinde duygular baskındır. özgür bireyin zihninde doğrulanmış bilgi inançla değil, ispat ve ikna ile olur. o nedenle bilimsel bir teoriye, yasaya inanılmaz. bazıları insanlar inanırken, bazıları bilir. örneğin, 'meleklere inanılır' ama 'evrime inanılmaz' o 'bilinir'. ya da ona 'ikna olunur'. bilimsel bilgide inanç ve dogma değil; bilme-ikna sürecinde, akıl yürütme aşamasından geçmiş deney ve gözlem yer alır.

bilgi, inanca gerek bırakmayan bir kavramdır. bilgi var ve doğrulanmışsa sen inansan ne fark eder, inanmasan ne farkeder. (iki kere iki dört evet ama ben inanmıyorumdaki saçmalık gibi.)
inanç ise bilgi gerektirmeyen bir kabuldür. bilgiye rağmen aksine inanç kör ve boş inançtır.
kısaca: bilgi bir inanç değildir. (bilgiyle ulaşılmış bir şey, artık inanç alanından çıkmıştır. iki kere ikinin dört ettiğini bilirsiniz, inanmanızı inanmamanızı gerektiren bir durum kalmaz. siz inandığınız için dört etmez zaten. o dörttür, siz isterseniz inanmayın..

tanrısı sokrat mı?

bilmek ve inanmak birbirinin tam tersi olan kavramlardır. bilgi şüphe gerektirir ve bilgiler değişebilir. inanç ise dogmatiktir ve her şeyden emindir. yani bu önerme saçma.