bir kadının en çekici olduğu an

kendine güvendiği, içtenlikle gülümsediği ve kendini rahat hissettiği andır.

boyle agzini yaya yaya, boyle sehvetli sehvetli, hafif cilveli, cocuksu cocuksu bir ses tonuyla, "yiiiaaaaaag, kocaaaciiiim banaaa akupresur maasaaaji yapaaaaaymışııın, coook sayhos oyduuum daaaa *-*" dedigi an.

kişiseldir. şahsen patates gibi tavır takınırsa karşımdaki kadın ben düşerim.

makyajı çok abartmayan bir kadınsa günün her anı çekici olabilir.
makyaj çok abartılı olduğunda gerçeklik algımla oynuyor.

"yapma!" dediği andır.

şort tayt,ip askılı crop,saçları at kuyruğu şeklinde toplamak

bu üç muhteşem özelliği aynı anda barındırdığı andır,benim için kadının en çekici oldu zaman.

erkeğinin ayaklarını yıkadığı andır.

silahını kuşandığı an

alelade bir at kuyruğu yapar ya hani...
-bacım yapma bacım yanarız.

(bkz: işte o an ben yaşayamam).

ayrılık sonrası civciv gibi fıtı fıtı sağa sola random koştuğu andır. "hayırdır yengem moralsizsin, enişte mi bir şey yaptı?" sorusunu şu an yazarken bile yatağı deldim.

dırdır yapmadığı her an.

tanıştığınız ilk an.

sonra deli oluyor, hasta oluyor, cadı oluyor, anlayışsız, empatisiz, terbiyesiz, ahlaksız, kötü, tü kaka oluyoruz.

ay tamam kötü olan neyse o biziz. aman siz iyi olun.

bazı erkeklerin bazı tavırlarını çekmedikleri an.
bir çekmeyi tercih etmemezlik ancak bu kadar çekicilik yaratabilir.

genelleme yapmış olmayayım diye tam olarak şey edemiyorum ama anladınız siz.

çek beni çekeyim seni.

gel gel yaptıkları an.

kendince ve budalaca laf sokmadığı anlar. çok sakil ve itici oluyorlar.

içtikten sonraki hafif mayhoş tavırları.

makyaj yapıp hazırlandığı andır.

en azından ben öyleyim. siz bir de beni maskara sürerken görün, peeh.

bir kadının en çekici olduğu an, sabah uyandığında saçı dağılmış, gözleri mahmurken "çay demleyeyim mi?" dediği o andır belki. ya da en sevdiği şarkıyı bilmeden mırıldandığı, ritmi parmak uçlarına taşırdığı bir an… hiç planlamadığı, hiçbir aynaya bakmadığı, kendini hiç düşünmediği bir an. çünkü bir kadının en çekici olduğu an, "çekici olayım" demediği zamandır.

o gözlükle kitap okurken gözlüğü burnunun ucuna düşürmesi mesela... ya da kahkahasını tutamadığı anda başını hafifçe yana atışı. sen cümleye başlayamadan onun "ne oldu?" deyişi. dudağını ısırmadan önceki minik tereddüt. bazen sadece “ben gidiyorum” derken durup arkasını dönmesi bile yetiyor. çekicilik, estetikten değil, içten gelen bir duruştan doğuyor.

ve evet, en tehlikeli an şudur:
bir kadının seni dinlerken gözlerini kısmadan, kaşlarını hafifçe kaldırarak baktığı o birkaç saniye. orada zaman durur. çünkü sen lafı toparlamaya çalışırsın ama o çoktan seni çözmüştür. işte o an, çekicilik değil, doğrudan gönül çekimi başlar.

yani özetle; bir kadının en çekici hali, makyajsız, filtresiz, hesapsız, plansız... sadece "kendisi" olduğu andır.
ve sen o hâli görünce, içinden şöyle geçer:
“ey gönül… kaybettin.”