birini olduğu gibi kabul etmek

insan olmanin doğasında ki olayı lütuf gibi lanse etmek

birinin kim olduğuna bağlı olarak değişir. aslında kriterler olmalıdır bununla ilgili. mesela sana değer vermeli, saygı duymalıdır.o kadarını anlarsın artık eşek değilsen.
olduğu gibi kabul edeceksek sokakta ne kadar manyak varsa alıp bağrımıza basalım.
öyle bir dünya yok. olmamalı.
ama kusurları vardır, değişik huyları vardır onları sarar sarmalar bağrına basarsın.
hak etmeli bunu işte.
hak etmeyeni bağrına basarsan, tam da o bağrından hançerler seni.
bir şey bildiğimden demiyorum. hançerlerin acısı duruyor.
klişe oldu sonu ama uydu.

bu tabir bana biraz dana seçmek gibi geliyor.

-abi hayvan bu..
+ne çıkar bundan
-kemikli kemiksiz 60kg çıkar abi
+biraz yağlı duruyor ama
-yok abey taş gibi bak elle
+ neyse yapacak bir şey yok bu saatten sonra, olduğu kadar...aldım gitti.

(bkz: olduğu kadar olmadığı kader)

birini olduğu gibi kabul etmek zordur. belki hayal.
o kişi size gelene kadar kimlerle, ne olaylarla karşılaşıyor, kişiliğini öyle ya da böyle oturtmuş oluyor.
bir gün karşısına siz çıkıyorsunuz ve onu kendi gönlünüze göre eğip bükmeye çalışıyorsunuz.
ilk zamanlar belki ses etmiyor belki çok önemsediği için size ayak uydurmaya çalışıyor ama nereye kadar??
sonuç itibarıyla o sizin tasmalı köpeğiniz değil ki bir hayvana ne kadar sevgi verip ihtiyaçlarını karşılasanız o bile bazen umduğunuz gibi hareket etmeyebilir çünkü canlıdır.
karşımızdakinin bazen birer canlı olduğunu unutup sanırım onu kendimizin bir parçası olarak gördüğümüz için çıkıyor tüm sorunlar.

geçen sene biri girmişti hayatıma. yaşam tarzımız, dünyaya bakışımız farklıydı ama ne olduysa oldu aramızda duygusal bir çekim oldu.
birlikte olup zaman geçirdik, sevdik sevdalandıkkk kör düğümle bağlandıkk falan fıstık neyse..
gün geldi ayrılık vakti kapıyı çaldı. bende inanılmaz bir hayal kırıklığı bıraktı kendisi. benden sonra koşa koşa başkasıyla aşk yaşadı yetmedi aşkını gözüme gözüme soktu her yere ilan etti. aylarca beni üzmekten başka bir halt yapmadı yani kısaca.
aradan zaman geçti, bir yıl doldu. tekrar iletişim başladı. karma efendim bu güzel beyefendiyi bulmuş, burnu sürtmüş vs. içimde ona karşı ne sevgi ne bağlılık ne hırs ne öfke ne de nefret kalmış, hepsi bitmiş. sanki onunla hiç geçmişimiz olmamış gibi sanki uzaktan bir arkadaşmış gibi.
velhasıl kelam dostlar bu beyefendi böyle boklar yemesine rağmen ben dahil çevresindeki kadınlarla makara yapmayı iyi bilen ağzı laf yapan eğlenceli bir abimiz.
bu abimizden sevgili, yol arkadaşlığı olur mu, gelecek için bilemem ama şu anlık olmaz hiçbir kadın için. gözü dışardadır, çapkındır, tuttuğunu öper falan.
öyle ya da böyle bu da böyle bir model.
efendim uzun zaman sözlüklere küstü gelip yazmadı hayatını. "hayatının aşkıyla" meşk olmuştu, hülyalardaydı.
özlemişim kalemini. öyle çok profesyonel de yazmıyor ama kendi çapında karalıyor işte. *olsun özlemişim. gülmek, muhabbet etmek güzel.
yanlış çok yönü var. var, ne yapalım?
olduğu gibi kabul edelim.
herkes aile babası olursa sabah programlarına konu kalmaz aa dostlar!
hayatın renkleri tek bir ton değil ne de olsa..

hayatın bir parçası olan "yargı" kelimesi çıkarılabildiği takdirde mümkün olabilecek bir ütopya.

birini kendi istediğin gibi şekillendirmek istiyorsan kendini şekillendir. karşındaki insan hayatına yeni şeyler katabilecek biri neden onu kendi istediğin kalıba sokuyorsun? bırak su aksın gerek yok böyle şeylere

olduğun gibi kabul edilme arzunun aynadaki yansımasıdır.

tanıştığımız günde öylece donup kalacaksak ve birbirimize hiçbir şey katmayacaksak neden bir aradayız ki datlumm? rezil pragmatistler gibi miyiz acaba? keyifler/çıkarlar yerindeyse gelişime gerek yok, öyle mi?

dünyada varlığı bulunan herkesin ve her şeyin kendisine hizmet etmesini isteyen insanların yapamayacağı bir şeydir. insanları değiştirmeden tanıdığı şekilde kabul etmek ancak azınlık tarafından makul görülen bir davranıştır.

beni epey zorlayan ve yapmaya çalıştığım şeydir. gerçekten bunun genetik kodlarimda yer almasını ve hep böyle olmayı çok isterdim fakat benim bunu öğrenmem lazım ve gerçekten çok zorlanıyorum. yine de uğraşıyorum, çabalıyorum, ara ara fire veriyorum ama vermemiş gibi davranıyorum.
nihayetinde ne yaparsam yapayım the yargı machine lakabimdan kurtulamıyorum.

muhatabınız bu farkındalığa sahip olmayan vasat bir insansa onu kabul etmek için uğraşmayın. bu durum size çok zarar verir. farkında olmadan karşınızdaki kişinin sizi kullanmasına müsade etmiş olursunuz.

birini olduğu gibi kabul etmek cümlesi bence yanlış bir cümle şahsi fikrim birini olduğu gibi görüp ona göre davranmak daha doğru.
birinin olduğu gerçek hali bencil, vasat hatta kötü ise kabullenmemeliyiz. her ne kadar herkesi kucaklayan bir cümle olsada herkesi kucaklamamız gerekmiyor.
biraz dar bi anlatım oldu kusura bakmayın bilahare editler açarım konuyu.

sanılanın aksine herkesi olduğu gibi kabul edemeyiz. insanları olduğu gibi kabul etmek vazife falan değildir, kimse kusura bakmasın iki yüzlü, pislik , haddini bilmez insanlar ya düzelirler ya ben görmezden gelirim . oldukları gibi kabul edemem. ona layık değiller .

eğer birini olduğu gibi kabul ediyorsa bı insan o kişi onun aradığı kişi olduğu için kabul ediyodur.
karşısındaki kişinin bütün yaptıkları ona iyi gözükür çünkü kişi onun hatalarını, kusurlarını bile bile seviyordur. insan sevdiğinde hiç kusur arar mı? arasa da bulamaz zaten çünkü sevmektir, karşısındaki kişiyi olduğu gibi kabul etmek.

zor bir eylem. günümüzde bunu kimse yapmıyor ama ona rağmen "biz onu böyle kabul ettik" cümlesini çok duyarım. muhtemelen bunu da değiştirmeyi başaramadıkları için söylüyorlardı.

kabul edilecek kişinin, o kabul edilebilir denilen hali her ne ise, o halde bir sorun yoktur.
zira insan, kendisine ait olan hayatı istediği gibi yaşamakta, istediği hal ne ise ona bürünmekte özgürdür.
burada mesuliyet kabul edecek kişiye aittir. iyice düşünülmeli ben bunu ne kadar taşıyabilirim, bu durumu ne kadar kaldırabilirim diye esaslı bir muhasebe yapılmalıdır.
bu yapılmaz ise doğacak sonuçlar neticesinde kabul ettiğin o hal hakkında bir şikayet hakkın bulunmamaktadır.
birşeylerin gazına gelip ani kararlar almamak gereklidir o sebepten.

bizim insanımızda bu anlayış pek yoktur. zira her zaman etrafımızdaki insanları kendi istediğimize göre şekillendirmeye çalışırız. ne büyük saçmalık! ya kılığını kıyafetini ya konuşma şeklini ya tavırlarını... oysa insanı insan yapan üç ana madde vardır bence. etrafındakilere karşı ; sevgi, saygı ve anlayış...

ortadoğu’da işe yaramaz. zira onlar sizi olduğunuz gibi kabul etmeyecek. kafasında hep onaylanması gerekenler olacak; inanç, gelenek,görenek…

farklı oldukça kabul oranı azalıyor. zira farklılıkla öteki arasında doğru orantı var.

mesela aynı inançtan değilseniz evlenmezsiniz. çünkü onaylanmaz. kurallar katıdır.

kadınsanız, erkekler belli bir yerde ötekidir. uzak durulması gerektir. öcü gibidir.

erkekseniz zaten kadından üstünsünüz. kadın genelde hizmetçi pozisyonundadır. ilgilenilmesi gereken nesne gibidir. üstelik kadınlar da bunu olumlar.

eğer o insanı seviyorsanız olması gerekendir.

baharatı az olsun.

insan kendini bile olduğu gibi kabul edemezken başka birini olduğu gibi her zaman kabul edebilmek bence bu dünyanın en zor işi !!

benim gibi olmayan, düşünmeyen, yaşamayan kimseyi olduğu gibi kabul edemem ama herkesin beni olduğum gibi kabul etmesini beklerim.

ben de böyle bir yavşağım ama işine gelirse…