birini olduğu gibi kabul etmek

gerçekte zordur.
lafta herkes böyledir.
işin uygulama kısmı biraz "kalça" ister.

insanları olduğu gibi kabul edebilir ve olduğu şeklinde hayatımıza almayabiliriz.
çok mantıklı bir çözüm.

her babayiğidin harcı değildir. kendi eksikleriyle ,hatalarıyla ,kusurlarıyla barışıp kendini olduğu gibi kabul edebilenler ,kendini her şekilde sevmeyi başarabilenler ancak diğer insanları da oldukları gibi kabul edebilirler.

kimse kimseyi kabul etmek zorunda değildir, öyle olmasını düşünen kişiler de kabul edemeyen bir kişiyi kabul edemeyecek olarak kabul etmelidir demektir ve bu bir paradoks oluşturur diye düşünmekteyim.
zaten hali hazırda hiçbirimiz kimseyi olduğu gibi kabul etmiyoruz, kabul edilebilir sınırlara indirgiyoruz ve anlayışımız ile bunu kamufle ediyoruz sadece.

kabul etmeseniz ne olacak?
temelleri yıllarca atılarak bir yapı haline bürünmüş bir bedeni değiştirebileceğinize mi inanıyorsunuz?

tebrik ederim siz bir geri zekalısınız.

eşimdir. beni,etrafındakileri,herkesi olduğu gibi kabul ediyor değiştirme gafletinde asla bulunmuyor. bi günde kötü günümdeyim bugünde inatlaşasım tuttu demiyor. ilk defa böyle birine denk geldim arkadaşlar aileside böyle. hayat daha yaşanılası oluyor böyle insanlarla tavsiye ederim hepinize .

eğer sonradan onu değiştirmeye calisacaksan onunla görüşmenin hiçbir anlamı yok.insanlarin psikolojisiyle oynamayın.

erdemli insan hareketidir.ancak olduğu gibi kabullenilen kişinin de bunun bilincinde olması ve karşılığını da vermesi koşuluyla.aksi halde kişiyi sömürülmeye sürükler.
bir arkadaştan biliyorum...

zor bi durumdur . bazılarını olduğu gibi kabul edemezsiniz ( örneğin hitler ). farklılıklara saygı duyma açısından elbette önemlidir. ama kendinizi yıpratmamaya dikkat edin , bu durumda kabul ettiğiniz kişi buna değmeli.

bunu yapamadığım herkesten nefret ediyorum, nefret etmediğim herkese yapmaya çalışıyorum. sevgi çok önemli.

çok zor bir durum. 'olduğu gibi kabul etmek' nasıl yani, kendine uymayan bir özelliği nasıl olur da olduğu gibi kabul eder insan. ya da sana uyuyordur bir şekilde kenarından köşesinden veya kısmen ki olduğu gibi kabul ediyorsundur. taban tabana zıtsan olduğu gibi kabul etmen zor olur, bir yerde patlak verir ilerleyen dönemlerde. karşındakini sana uygun olmamasına rağmen olduğu gibi kabul ederken, kendini reddediyorsun belki de haberin bile yok. uyum önemli, kimse kimseyi değiştiremez, kimse değişemez. değişeceksen kendi hayatında yerin ne? değişeceksem kendi hayatımda yerim ne? değiştireceksen benim hayatımda yerin ne? değiştireceksem senin hayatında yerim ne? ilerleyen zamanlarda o kişiyi değiştiririm diye değil, ben bu kişiyle yaşayabilir miyim, bunun özelliklerine dayanabilir miyim, kabul edebilir miyim diye yola çıkmak lâzım, çünkü kimse değişmez. bunu da fedakârlık olarak görmemek lâzım, zira kendinden vazgeçmek fedakârlık değil, olsa olsa illüzyondur. ne sen mutlusun ne o.. mutsuzsan kimseyi mutlu ve memnun edemezsin, değişmeyen tokat gibi kural..

nankördür insan, bencildir. eğer sen ona uymayan bir şey yapıyorsan ortak bir sonuca varmaktansa tamamen değiştirmek istiyorlar. bence kimse "sen de böylesin, olsun" dememiştir.

ama onun seni değiştirmeye çalışması.

hayatta olması gereken şeydir. kimse kimseyi değiştirmemeli. değişim insanın içinde başlar. kişi kendi kendini değiştirirse ki uzun bir zaman alabilir ancak kalıcı sonuçlar ortaya çıkar.

bazen çok zor olandır. gerçekten bazı kişileri olduğu gibi değil de öldüğü gibi kabul edebiliyorsun.

formülüm çok basit.

her kadına aynı çeneyi açıyorum.

-canım bak her şeyi yapmakta özgürsün. karışmak haddime değil. ister sokakta sabahla ister donla dolaş. ne istiyorsan, senin hayatın.

ama yaptığın eylemlerin de bir karşılığı var bende. bir şey yapacaksan bunu bilerek yap olur mu.

gerçekten sevmek.

olması gereken. lütuf değil!..

hayatın olağan akışında farkında olmadan yaptığımızdıe aslında. birini olduğu gibi kabul etmesek zaten ya hayatımızda olmaz ya da değiştirmeye çalışırız.

ancak hayatımda öyle biri var ki, ne yaparsam yapayım o kişiyi olduğu gibi kabullenemiyorum. işin kötüsü bu kişiyi hayatımdan da çıkaramıyorum, hayatımdan çıkarması imkansız biri. sorun ya bende ya onda, hala tam anlayabilmiş değilim. gerçekten tükendim.

bir insanın her söylediği, her yaptığı hareket mi batar? batıyor. iletişim kurmak dahi istemiyorum, daralıyorum, sinirleniyorum. sonra dilimi tutamayıp "böyle sorumsuz olma artık, şunu yapma, böyle neden yapıyorsun bunu göremeyecek kadar aptal mısın?!" diye diye hem kendimi tüketiyorum hem de karşımdakini delirtiyorum. allahım gerçekten çok zor birşey bu. dayanılmaz birşey. bir insan nasıl böyle olabilir bu yaşında ya?

zaten birisini olduğu gibi kabul edersiniz.
ha sonradan değişim tabi ki esastır fakat bu zorlama ile olmaz. fikirlerinizi söyler yolu gösterirsiniz, gelmek istiyorsa gelir, gelmek istemiyorsa kendisi bilir. eğer ki ahlaki erdemlerden yoksunlaşırsa burada ki seçim terk etmektir.
sakın ha sakın "beni olduğum gibi kabul et" diyen bir ruh hastasını, size zarar verecek tipleri asla ama asla hayatınıza sokmayın.
asla duygusal düşünmeyin bu konuda "yaa ama o çok iyi" afedersiniz de, bok iyi! * * arkadaşlarınızı dostlarınızı seçerken sanki evladınıza arkadaş ve dost seçermiş gibi seçin.
yok ben insanların hayatına saygılıyım yok ben insanlara karışmam. zaten saygılı olacaksın zaten karışamayacaksın. ideal olan şey kendi hayatını muhafaza etmektir.