birini olduğu gibi kabul etmek

çok genel davranışlar, eğilimler, görünüşler ve fikirler için belki kabul edebiliriz insanları*. ancak ikili ilişkilerde durum sahiden böyle mi oluyor buna emin değilim. yani bir şeyleri sahiden paylaşmaya başladığımız müşterek bir hayata adım attığımızda, karşımızdaki insana bütün hususiyetleriyle sen busun ve seni böylece kabul ediyorum demek kolay mı? bence zor. evet belki belli durumları kabullenerek o yola çıktık ancak tanıdıkça benimsemediğimiz farklı detaylar ortaya çıkacaktır illaki. bu müşterek hayatı bu detayları görmezden gelerek ne kadar devam ettirebiliriz? bunlara da eyvallah diyebilecek kadar cesur ve kararlı mıyız acaba?
bana kalırsa insanların birbirlerini iyi olana yönlendirme konusunda bir çabaları olmalı. iyilikleri ve güzellikleri çoğaltmanın önemli bir yolu da budur bana kalırsa. söz gelimi* girdiği mekanda garsona kaba davranan, teşekkür etmeyen, iyi günler dilemeyen bir bireyle birliktelik yaşarken, onun kabalığı üzerine garsona dönüp yahu kusura bakmayın o biraz böyledir mi diyeceğiz? bana kalırsa bu kaba davranışın düzeltilmesi noktasında bir çaba sarf etmiyorsak müşterek hayatın birbirimize yüklediği bir sorumluluktan da kaçıyoruz demektir.
velhasılı kuşatıcı bazı meseleleri kabul etmek mümkün ancak detaylara girildiği zaman bunun böyle olmadığını/olamayacağını düşünüyorum.

kendini olduğu gibi kabul ederek başlanılması gereken davranıştır.

bir insanı tam anlamıyla sevebilmenin zorunlu bir koşuludur.

karşı tarafın yapması gerekendır. ancak kişinin de " ben böyleyim " diyerek kestirip atmasının hoş olmayacağı, bu sebeple; iki tarafında biraz biraz kendini yontarak daha sağlıklı bir hala geleceğine inandığım durumdur.

birde bunu eğilip bükülmeden,kendini kaybetmeden, benliğinden geçmeden, sınırlarını aşmadan yapabilmek...

abi zor, zorlama istersen.

kendi hayatımda uygulamaya çalışıyorum ama çok zor bir eylem çünkü her insana kendi deneyim penceremizden bakıyoruz. yani kişinin kendi benliğini bir yana bırakıp öyle değerlendirme yapması çok zor.
bir arkadaşımda bilinçli olarak denemeye çalışıyorum bunu. geçenlerde fark ettim ki onun bir davranış kalıbı bende belli hisler uyandırıyor ve o kişiye öyle davrandığı zaman önyargısız bakamıyorum. şimdi ne zaman aynı durum tekrarlansa kendime diyorum ki bak şimdi gözlüğünün camı değişti ve çevreyi farklı renklerle görüyorsun, bunun bilincinde davran. umuyorum ki bu şekilde davranarak arkadaşımla daha da sağlıklı bir ilişki kuracağım.

sevmiyorsan, “banane yahu! ne yaparsa yapsın.” seviyorsan da, “o her haliyle güzel. o ne yapsa, ne söylese yakışır.” sözleriyle ortaya konulan hal, tavır.

birini olduğu gibi kabul edersiniz ama bazen o sizi olduğunuz gibi kabul edemez.
iki taraf içinde geçerli olması gerekir.

demek ki olduğu gibi sevebilmişsindir kafa yapına uymuştur gönlüne girebilmiştir. aksi durum olduğunu zannetmem. zıt kutuplar birbirini çeker diye bir şey yoktur.

olduğu gibi değil de öldüğü gibi kabul edilecek çok insan var.

herkese nasip olacak bir huy değildir.

biri gelecek karşima ve bana "şu huyunu değiştir" diyecek. tamam degistireyim ama karsiliginda ne olacak? bu defa ben onu oldugu gibi kabul etmis olacagim fakat o beni oldugumdan farkli biri yapmaya calisacak.
uzerler o işi.

yapılması gerekendir. eğer yapmıyorsanız o insanı hayatınıza dahil etmeyin. demek ki o insana kusur kabul ettiğiniz şeyleri tolere edecek kadar değer vermiyorsunuz.

zordur ama keyiflidir. tabi bazı kadınlar yine triplere girer. ulan bu da her b*ka katlanıyor neden acaba ? benden mi faydalanacak acabalara kadar da gider demedi demeyin.

hani sonunda "ulan her bokuna katlandık dediği lafa bak" mevzusu acıtıyorsa bu işlerin adamı değilsin demektir.

olması gerekenin ta kendisi buysa da aslen imkansızdır. her ilişki biçiminde kendimizi kabul ettirmek karşımızdakini kabul etmekten ağır basar. karşımızdaki de bu noktada konumlandığından bir süre sonra iki tarafın da kendini yontması, esnetmesi gerekir. ilişkilerin kırıldığı nokta da burasıdır. esnetme miktarları karşılıklı bir denge ve ahenk içindeyse ilişki devam eder. bir taraf esneyip bükülmekten kambur çıkarırken bir taraf kazık gibi dimdik durursa ilişki sonlanır. ya da devam eder ta ki esneyen kişi çatlayana kadar.

tek bir kişi için bunu yaptım ve yapıyorum. diğerleri en ufak hatarında hayatımdan gider. bu kadar basit.

zor. mutlaka değiştirmeye çalıştığı bir huy bir tavır oluyor

çok zordur. çünkü kabul etmek ile kabul ettiğini zannetmek arasında fark vardır.

mesela birisi size gelip ben şöyleyim böyleyim der. sizde heyecanlı ve tutkulu olduğunuz için kabul edersiniz veya ettiğinizi sanırsınız.
sonra problemler başlar. karşınızdaki ben sana dedim koçum derse ne yapacaksınız.
çok zordur zor.

(bkz: cross servicing)