birini olduğu gibi kabul etmek

kendinizden başladığınızda gerisi çorap söküğü gibi gelen. sessiz bir ortamda kendinizle kaç dakika vakit geçirebiliyorsunuz? sıfır noktasını bu sorunun cevabı kabul edersek iyi bir başlangıç olabilir diye düşünüyorum.

olması gerekendir. işin şöyle bir boyutu daha var.
sizi ilk tanıyan ve seven insan sizin ilk özelliklerinizi sevmiştir, beğenmiştir, hoşuna gitmiştir. fakat sonra bunu kendisi bizzat değiştirir zaman içinde.
sonra kalkıp sana " sen çok değiştin mehmet " diye çıkışır ve kavga başlar.
farkında değildir bu durumun, hayatlarınıza değiştireceğiniz insanları almamaya bakın.
mümkünse kimsenin hayatını değiştirmeden, olduğu gibi kabul edin.
yoksa mutlu olamazsınız.

insan yemeği bile olduğu gibi kabul edemez. içine mutlaka bir tuz ekeler ne bileyim pul biber serpiştirir..

insanı nasıl olduğu gibi kabul edeceksin.

olmayacak iş.

gelir durumuna göre felsefe üretenler için yapılması gereken eylem.

onları biz kabul ediyoruz da onlar kendilerini kabul etmiyorlar. fiyatın ne diyoruz mesela rahatsız oluyor. şaşırtan bir gelişme resmen.

bazı kendini bilmezlerin yapamadığı şey.

kişinin ne olduğuna göre değişir. öte yandan kabul ettiğin kişiyi olduğu gibi kabul etmiş oluyorsun zaten.

insan yaşamı boyunca değişimi kabul etmelidir. tecrübeleri, bilgileri, acıları ve mutlulukları harmanlanarak eklenir. doğrudan ya da dolaylı bir şekilde değişimin içinde olur. kimileri buna fazlaca ayak diretir. birini olduğu gibi kabul etmek onun sizde bırakacağı tüm tahribatı da kabul etmektir.

(bkz: adama aksiyom gibi davranan kadın)

birini olduğu gibi kabul etmek çok sevmenin ve deliler gibi aşık olmanın diğer adıdır.onu çok seviyorsanız gözünüz kör olur ve hiçbir detayını değiştirmek istemezsiniz.

genelde, ben senin böyle olduğunu biliyorum ama kendi istediğim hale getireceğime de inanıyorum kabullenmesidir.

müstehcen bir davranıştır.

mutlu olmak için yapmamız gereken en temel şey, hayatımızdaki her insanı olduğu gibi kabul edip ona göre davranmak değer vermek ilişki kurmak...

sadece tek taraf bunu yaparsa sonu ziyan oluyor iki tarafın da birbirini olduğu gibi kabul etmesi gerekir sonuçta hayatımızdaki insanı sadece iyi yönleri için değil her hali için severiz

kabul edilmeyecek durumlar yoksa gayet olası olan. ama birine karşı bunu yapmaya meyilliysem önce ona en garip yanlarımı göstermeye çalışıyorum. o da beni kabul edecek çünkü, maskelerin karşılıklı inmesi lazım. gerçi saçma hallerimi göstermek için özel bir çaba da harcamıyorum, kendiliğinden ortaya çıkıyor. ben de böyle biriyim.

olamadığı ve olamayacağı şekliyle de kabul etmektir.

mümkündür ve olması gerekendir. insanları istediğiniz şekilde değiştirip yönetmeye çalışamazsınız. size hitap etmiyorsa görüşmezsiniz, bu kadar basit. kimsenin ailesi değilsiniz, birini eğitemezsiniz.

karakterini, huyunu, görünüşünü, sevdigi şeyleri, hobilerini, düşünce tarzını, değer verdiklerini, istediklerini, hayallerini, sevdiği ve sevmediği şeyleri olduğu gibi kabul ettikçe değiştirilmeye çalışıldım. bilemiyorum insanlar onları değiştiren, dönüştüren kişilere daha açıklar ve beklentileri bu yönde. bana herkes onu takmasın bunu giymesin derken ben o seviyorsa hevesini alsın kendi tercihi diyen kişiydim. asla karışmadım. sonra baktım ki sevdiğim kişi dahi bana; sen hiç karışmıyorsun, demek ki sevmiyorsun dedi. fikirlerini söylemen lazım dendi. insanlar toksikliğe öyle alışmış ki ve farklı olmayana. ben de diğer insanlar gibi olmamakla, değişmemekle suçlandım. herkes gibi olmam beklendi. onlar şunu seviyor sen de sev cümlesi kuruldu. birini olduğu gibi kabul etmek karşı tarafa ağır gelebiliyor. şaşırtıcı bir deneyim onun için. sizi olduğunuz gibi kabul etmeyen kısıtlamaya ve yargılamaya çalışan kimseye saygı duymayın ve kabul etmeyin. beğenmiyorsan söyle değiştireyim cümlesini de sevmem zaten ben. kimse başkasının begenilerine göre şekil almamalı. hep kendini yansıtmalı. gelsin beni değiştirsin diyen insan da, kendini şekle sokamayan beceriksiz bir tiptir. hep bir sihirli değnek bekler.

saygı duymanın en güzel örneklerinden birisidir, karşındaki kişi anlayabilirse tabi.ve herkesin yapabileceği bir şey değildir.çoğu zaman birini değiştirmediğimizde gelen bir vazgeçiş gibi tabir edilsede aslında bir kabullenmedir.vazgeçtiğiniz şeye sürekli bakarken kabullendiğiniz şeyi çoktan unutmuş olursunuz.

hayatın her alanında işimize yarayan farkındalıktır. olduğu gibi kabul ettiğiniz birini çevrenizde tutmak zorunda değilsiniz. mecburi ortamlarda ise yapılanları kabullenememe durumunu ortadan kaldırdığı için kendinizi yormadan, öz saygınızı kaybetmeden ilerlemeye yardımcı olur. herkesten her şeyi bekleme düşüncesine yakındır fakat olduğu gibi kabul edip yanınızda istediğiniz insanlarla iletişimi de kolay hale getirir.