birini olduğu gibi kabul etmek

zordur. kimi insanlar için gereklidir . olduğu gibi kalamzsa solar bazı insanlar yinede bir denenmeli

belli bir olgunluk seviyesini gerektirir ve tabiki sevgisiz olmaz.

olmuşsa kabul edilebilir

parası var sanırım.

insanlar beni tanıyınca beni terk ediyor. * * *

her insanın yapması gereken insanlık görevi.

bazen etmeyip yoluna bakmak evladır.
bazı insanlar yokluğuyla huzur veriyorlar.

bunu yaptıktan sonra k.çın başın oynamayacaksa eyvallah.
risklidir, sağlam bir irade gerektirir. bazı şeylerin rüzgarına kapılıp sen olda ister yar ol, ister yara gibisinden 5.vitese takılıp bilinçsizce yapılan ataklar sonucu kurban elde edildikten sonra, sen biraz şeysin galiba yhaa.s.s.* gibisinden afedersin yavşakça laflar edilmemelidir.
o zaten öyleydi ve sende eyvallah dedin!
bunun unutulmaması gerekmektedir. ilişkinin türü ne olursa olsun bu yapılmamalıdır. tüm itiraz hakları baştan kullanılmadığından mütevellit, sonra g.t bir tarafa baş bir tarafa gitmemelidir.

her insan hak etmez bunu bence.

iddialı bir olgu. ya o biri doğrusunu yapıyor da siz yanlış biliyorsanız? insanların yetişme kültürleri, değer yargıları ve adanmışlıkları sizinkine uymayabilir. bu yaptığı şeyi "yanlış" yapmaz.

örnek veriyorum; kimi insanlar kütüphanelerde sabahlarken kimi insanlar gece kulüplerinde sabahlar. kimi insanlar zevk için yaşarken kimi insanlar manevi bağları için yaşarlar. uç örnekler olduğunun farkındayım ama biri öbüründen daha iyidir diyemeyiz. çoğunlukçu düşünmeyi bırakıp bireyi kendi ekseninde düşünmek, empati kurup çoğulculuk fikrini benimsemeliyiz. her renk lazım dünyaya. insanları kendimize benzetirsek kimseden farkımız olmaz. dünya çekilmez olur.

merak, özlem, hasret, ilgi, sempati, aşk, sevgi adına ne derseniz deyin... hiçbir duygu öğesi size cazip gelmez. çünkü aynısınız işte.

kabullenmeyin bir başkasını. kabullenmek, "yanlış olduğu halde" iması taşır. insanları olduğu gibi sevmeyi öğrenin.

anlam veremesem bile kan bağım olmadığında genelde arama mesafe koyduğum hatta hayatımdan çıkardığım olurdu fakat bir insanı gerçekten sevdiğinizde (arkadaşlık ya da aşk anlamında) direkt kabullenebiliyorsunuz. bu daha da garip.

hayatın en büyük klişelerinden biri de budur. aslında hepimiz böyle olması gerektiğini biliriz. fakat istisnalar dışında bir çoğumuz bunu uygulamayız. uygulayamamak değil, uygulamamak.

çünkü bu işimize gelmez. hayatımızdaki tüm ilişkileri çocukluğumuzda öğrendiğimiz benmerkezcilik üzerine kurarız. birisinin bizden bencil diye bahsetmesine kızar ama benmerkezci yaklaşımdan vazgeçmeyiz.

hoşlandığımız insanı değiştirmeye, iyi anlaştığımız arkadaşımızı düzeltmeye çalışırız. ebeveynler çocuklarını, çocuklar da ebeveynlerini kendi düşüncelerine uygun hale getirmeye ya da en azından o şekilde davranmaya itmeye çalışır.

sonuç itibariyle bu kısır döngü hayat boyu devam eder. içinden çıkılamaz bir hale geldiğinde de hayatımızdaki insanları bize uygun olmadığını düşündüğümüz için eleriz. aslında eleyemediğimiz tek şey kendi egolarımız.

ben bunu çok kolay yaparım. bence dünyanın en kolay şeyi falan. tabii ki şikayetçi olduğum huyları olabilir kişinin ama bunları özellikle değiştirmeye çalışmaya kalkışmam o kişi benden yardım istemedikçe.

kendimin nasıl olduğunu biliyorum. biri beni değiştirmeye çalışsın istemezdim. beni kabul eden bu halimle kabul etsin. vefasızlığımla, ilgisizliğimle, aramayıp sormayışlarımla ve çabuk unutuşlarımla...

kendini tanıyınca başkasını kabullenmek daha kolay geliyor. o da böyle diyorsun ve onu sadece o olduğu için seviyorsun. romantik hislerden bahsetmiyorum. bu arkadaşlık olabilir başka şey olabilir.

kendini bilen insanların gösterebileceği entelektüel çaba.

sabit dursa edilir de bulaşıyorsa, hayatını zorlaştırıyorsa neden edesin ki?

kabul etme de sıkıntık yok kabul ederim.
amaaa
benim en ince ayrıntısına kadar düşünüp önemsediğim insanın beni önemsememesi
genç yaşta kalpten gitmeme sebep olmasına az kaldı

özünde özgeci davranisi gerektirir.günümüz şartlarinda bir insani olduğu gibi kabul etmek, bazen sabir ve anlayış gerektirir.eğer bunu yapabiliyorsaniz bilin ki karsinizdaki insan öyle ya da böyle sizin icin değerlidir.

o birisi olduğu gibi hayatına girmişse öylede kalmalı. ya da şöyle de denilebilir; ne kadar değişebileceksen o kadar değiştirmeye çalış.

bırakın bazen insanlar sizi kandırdıklarını düşünsünler. kanmadığınızı bilmenizin vereceği olumlu his size yeterli olacaktır.

yapılması gereken.

kimseyi kendiniz için değiştirmeye kalkmayın. sizin için kendiliğinden değişmek istiyorsa o ayrı konu.