çocukken yapmaktan en çok keyif alınan şeyler

okul dönüşü captan tsubasa izlemek. bir maçı bir sezonda izlemek artık eskisi kadar keyif vermeyebilir.

çok vardır muhakkak ama şimdi hepsi aklıma gelmez..

annemin kışlık bi ceketi vardı siyaha yakın bir tondu. çok kalın bir şey değildi. hafifti.. dışı yağmurluk gibiydi su çekmezdi.. şık bir şeydi. annemle dışarıdan eve geldiğimizde bazen koklardım. parfüm kokusuyla kendi teninin kokusu müthiş bir mix idi benim için... dışarının soğukluğu, ceketin içinin sıcaklığı ve anne kokusunun muhteşemliği güzel bir kombinasyondu o günlerde...

sonra insanın bu duyarlılığı kayboluyor büyük oranda.. hayattan tiksinmeniz için herkes elinden geleni yapıyor. arayışlarınız, ihtiyaçlarınız farklılaşıyor. bütün dünya el birliğiyle insanın içindeki çocuğu öldürmek ve aslında insanı öldürmek üzere iş birliği içindeymiş gibi görünüyor. insanın kanını, ruhunu emiyorlar. bitiriyorlar.

çocukken yapmaktan keyif aldığınız şeylerden keyif alamaz hala geliyorsunuz. tadı kalmıyor hiçbir şeyin.

okul boşaldıktan sonra okulun içinde gezmek.

sabah güneşin ilk ışıklarıyla çizgi film izlemek, yanında süte bandırdığın petibörle kahvaltı. (aile uyuyor)
sonra arkadaşlarla birlikte gecelere kadar oyun.

sokakta oynamak.
akşama kadar eve girmezdik, acıkınca anneme seslenip, sepetle peynir ekmek sarkıttırırdım.
atilla'nın ise annesi seslenirdi; "atilla gel oğlum, tereyağlı, ballı, pastırmalı, muzlu, şokellalı ekmeğin hazır!..."

-atari salonuna gidip saatlerce oyun oynamak.
-evdeki atariyle oynamak.
-show tvde gece vakti ortaya çıkan kırmızı noktalı erotik filmleri izlemek.
-cine5'te yayınlanan ve şifreli olan erotik filmlerdeki karaltıların kıpırtılarından ve şıv şıv şıv çıkan seslerden pozisyon tahmini yapmak..
-star tv'deki şampiyonlar ligi maçlarını takip etmek ve kadroları ezberlemek.
-tek arkadaşım olan burak ile kız peşinde koşmak ve uzun sohbetler yapmak.
-istediğim zaman okula gitmemek ve gidenleri izleyip ''ohhh ben yatıyorum siz uğraşın mk hehehe'' demek.
-fifa 2001, fifa 2002 veya cm 01 02 oynamak.
-sahilde yürüyüş yaparken güneşin batışını izlemek ve sonra sohbetin o mavi ışığını görmek.
- ve daha yüzlerce şey.

kuzenim gelirdi. ailece gelirlerdi daha doğrusu. akşam yemeğinde kalabalık bir masa oluşurdu. yemeler, içmeler, büyüklerin tatlı sohbetleri eşliğinde, eğer kış aylarındaysak, şöyle bir şey yapardık kuzenle: camın önüne geçerdik. kalın perdeyi arkamıza alırdık, yani perde ile pencere arasına girerdik. salondan gelen ışık epey kesilirdi ama sokak lambasının sarı ışığı ulaşırdı bize. önümüze bir sürü mandalina koyardık. karın nazlı nazlı yağışını sokak lambasının ışığı önünde naklen izleyerek mandalina yer, eğlenirdik.

***

bir ranzam vardı benim. üst katına otururduk ablamla akşamları. hemen yanımıza avize denk gelirdi. onun etrafına kırmızı bir örtü sarıp odayı loş hâle getirirdik. perdeyi ardına dek açardık. gaziosmanpaşa'da (ankara'da olan) oturuyorduk o zamanlar. manzaramız kavaklıdere taraflarıydı. bir yandan şam fıstığı yiyip bir yandan da kâğıt oynardık. acayip keyif alırdım bundan.

çok şey var aslında ama hepsini tek tek yazamam burada. tek bildiğim, çok özlediğim.

cizgi dizi izlemek. ablamla oyuncak oynamak.

kızlı erkekli gurup kurup dans etmek ve futbol oynamaktı.
kızlar dans etmeyi daha çok sevdiğinden minik baylar da dansa öncelik verirdi.
yalnız o futbol tayfasındaki herkes ne yazık ki benden mutlaka bir tekme yemiştir. topu almaya çalışırken ayak bileklerine istemsizce vuruyordum hep. azıcık insafları varsa beddua etmemişlerdir ya

çok güzel oynardım.ama oynadığım çocuklar arasında yetim,öksüz veya köylü çocukları varsa bilerek yenilirdim. zengin çocuklarını hep üterdim.
komünist olacağım o yaştan belliymiş...
o yüzden bir baltaya sap olamadık...

dönme dolaba binmek.

evin yakınındaki parkta bu işi yapan bir abi vardı. bizimkiler hep anlatırlar, dönme dolabın bomboş haline sen binince herkes senin ardından binmek isterdi, sen bindiğin için bereket geldi derdi para almak istemezdi bizden diye.

seneler geçti, parktan geçtiğim her seferinde beni tanıdı selam verdi mutlaka. hatta yeğenim de bindi aynı dönme dolaba.

nesilden nesile aktarılan dönme dolap diye fotoğraflaşmamış olmam üzdü şu an, çünkü yok sanırım artık orada.

sabah okula giderken fazladan bi 20 dakikam olurdu. hava soğuksa üstümü giyinmiş halde yorgan altına girer çizgi film izlerdim yarı uykulu. o an benim için paha biçilemez olurdu. bizim dönemde de çok kaliteli çizgi filmler vardı. bazı zamanlar uykumdan fedakarlık ederek çok daha erken kalktığım zamanlar olurdu.