dibe vurmuş insanlara tavsiyeler

ne yapıyorsanız yapın ama asla unutmayın. bir tanrı gibi o dipsiz çukurdan yükseldiğiniz zaman size kimin ne yaptığını asla hatırınızdan çıkarmayın. insanları değil sadece, olayları da unutmayın. yalnızlığın en soyut ve en kesif hâlini yaşadınız dipteyken. dünyanın en özgür insanı olarak o dipten çıkacaksınız.

kimseden tavsiye almayın. içinde bulunduğunuz duruma dışardan bir bakın yeterli. ortalama zekaya sahipseniz sorunun temeline zaten inmiş olursunuz.

sevişmelisiniz, bu sizi dipten çıkarmaz ama dipte olduğunuzu unutturur belki bir iki saat.
orgazm sonrası daha da dipte olduğunuzu hatırladığınızda bu eylemi tekrarlayın.

yemeğin oğlum.. ne kadar dibe vurursanız vurun yemeyin.. her şey toplanır da.. toplanan göbek erimez.. yemeyin...

gezin, alışveriş yapın, daha çok gezin ve daha çok alışveriş yapın, sürekli bir şeyler seyredin, okuyun kısacası düşünmemek için elinizden geleni yapın.

dibe vurmamış insanların dibe vurmuş insanlara tavsiye verdiği bir garip başlık.

dibe vurduysan bir kere, ne çıkabileni gördüm oradan ne de çıkabildim. ruhsuz bir şekilde devam ediyorum işte. hayatın hiçbir evresinden tat almadan. illa bir tavsiye vereceksem de bırakın her şeyi akışına. eğer bir şey olacaksa dert edip içinize attığınızda da oluyor boşverip geçtiğinizde de. olacak olan yine oluyor..

bundan daha fazla ne olabilir ¿ demeyin. allah 4k izletiyor siz bunu dedikten sonra.

insanların sizin üzerinizden prim yapmasına izin vermeyin.

daha da dibe inin. en kötüyü görün ki yükselişiniz zevkli olsun.

dipten midye çıkarsınlar biranın yanında iyi gidiyor.

çabalama -bukovski

çaresiz kalmak nedir ? kimler hangi durum veya durumlarda çaresiz kalır ? bizler bu durumu aşmak için ne veya neler yapabiliriz ? hepimizin aklında bu ve bunlar gibi yüzlerce soru olabilir ve bu soru veya siz ne dersiniz bilmem sorunlarımıza diyelim yüzlerce cevap var fakat benim önerilerim biraz daha farklı ve kişisel olacak. çaresiz kalmak nedir öncelikle hep birlikte bunu ele alalım genç yaşta veya orta yaşta en son olarak ileri yaşta bir birey olarak hepimiz çaresiz kalabilir, çaresiz hissedebiliriz. bu durum her yaştan insan için geçerlidir, hani derler ya ''herkesin yüke kendisine ağır.'' diye kimse kimsenin derdinin ne denli aşılmaz olduğunu anlamaz. benim için imkansızın sınırlarını zorlamayı gerektirecek bir durum başka bir insan, herhangi bir kişiye en basit düzeyde ki bir zorluk olarak gelebilir aynı durum tamamı ile benim için de geçerlidir. hiç kimsenin hayatı hakkında bilgimiz olmadan çektiği veya yaşadıkları zorluklar hakkında yorumda bulunmayalım hatta bilgimiz olsa dahi bulunmayalım elbette ki içimizden kendimizle o kişinin düştüğü zor durumlara düşmemek adına serzenişlerde bulacağızdır ama bunu karşıda ki kişiye belirtmemiz o kişinin kalbinde burukluklara ve üzüntülere yol açabilir. 12-13 yaşında ki bir çocuk için belki çaresizliğin adı liseye geçerken gireceği sınavdır ve korktuğundan dolayı ona imkansız gibi gözükür ve yapamayacağını sanarak kendi sonunun geldiğini düşünür. 17-18 yaşında ki bir genç için ise üniversiteye geçiş sınavı olabilir. tabii ki bunlar tamamı ile düz bir bir bakış açısıyla söylediğim varsayımlar o yaşlarda bambaşka dertlere ve çaresizliklere sahip olan yüz binlerce kişi mevcuttur. 20'li yaşlarında seyretmekte olan bir genç için maddi sıkıntılar, eğitim hayatında ki sıkıntılar, kendi hayatına atılma sürecinde ki sıkıntılar gibi dertler baş gösterebilir. daha ilerleyen yaşlarda ailesini geçindirme, çalıştığı iş yerinde konumu veya kalıcılığı, borçları, maddi yetersizlikler, aile içerisinde ki anlaşmazlıklar gibi çeşitli çaresizlik konumuna sürükleyecek durumlar ortaya çıkabilir. ne denli bir sürü konu başlığı olduğunu hep birlikte görmüş olduk değil mi ? ama sana bunların hepsinin tek bir çözümü olduğunu söylesem bana inanır mıydın ? bence inanmazdın ama emin ol bunların hepsinin tek çözüm yolu kaçınılmazın yani zamanın ilerlediğini bilmek ve o ilerleyen zamanın sana neler getireceğini bilmediğin için korkusuz bir şekilde tüm sorunlara karşı dik bir duruş sergileyerek o durumlar ile yüzleşmen olacaktır.

bu durumda korkusuzluğa erişemeyen ve kendisini çaresizliğin bitkinliğine, çaresizliğin kanlı ellerinin kucağına kendisini bırakan insanlar yaşamaya değer bu hayata karşı tavırlarını göstermek için kendi hayatlarına son vermeyi seçiyorlar. ne büyük bir yanılgı.. oysa ki her şey bizim ellerimizden çıkmaktaydı. içerisine düştüğümüz bu durum veya çıkabileceğimiz konumlar hemen hemen her şey bizim çabalarımız ve gösterdiğimiz korkusuz özveri sonucu ortaya çıkmaktaydı.

gelin bu gün evet evet bu yazıyı okuduğun gün birlikte bir karar verelim. çaresiz hissettiğimiz vakitlerde, bir çıkar yolun kalmadığını ve sonucun kaçınılmaz şekilde sizin için felaket olduğunu düşündüğünüz zamanda duraksayalım, birkaç dakika duraksayalım ve derin bir nefes alarak ben korkmuyorum! bu sorunların oluşmasını nasıl kendi ellerim ile sağladıysam bu sorunları ortadan kaldırmayı da başarabilecek güce sahibim diyerek korkusuzluğumuzu ve çaresizlik durumuna savaş ilan ettiğimizi evrene haykıralım.

zamana güvenelim çünkü zaman bizi o korktuğumuz çaresizliğin kucağına atacatır. günler veya haftalarca bekleyeceğizdir belki ama vakit gelecek ve zaman bizi çaresizliğin kucağına yüzleşmemiz için atacaktır işte o vakitte yukarıda birlikte yaptığımız haykırışları yapacağız. savaşımızı başlatacağız ve kazanacağız.

ve bu yazımızı şu güzel sözle noktalıyorum. bu sözün sizin yol göstericiniz olmasını ve karanlık sanarak ay'ın ışığını unuttuğumuz gecelerde penceremizden içeriye korkusuzluğun timsali bir ışık gibi doğmasını diliyorum..

''ümitsizliğin ardından nice ümitler var. karanlığın ardından nice güneşler var.''

aslında hepimiz çukurdayız fakat bazılarımız gökyüzüne bakıyor ve yıldızları görüyor.

efendim bütün kuvvetinizle ayaklarınızı dipteki yere basıp kendinizi yukarı çıkarıyorsunuz.
çünkü başka türlü nefes alıp vermeye devam edemiyoruz.

dipten bildiriyorum, çok da kötü değil be.
öyle en büyük başarılar daima en büyük sıçışlardan doğar şeyine de pek inanmıyorum ben. bazen en dipte olursun bazen çok da dipte olmazsın. en tepede olmanın da bir zamanı vardır elbet.
bakalım, hallederiz herhalde.

yok bir tavsiyem, tek gerçek son bulacak olması, bir düşersin bir çıkarsın.

kaybedeceklerin en fazla, en başından beri senin olmayan şeylerdir. yani kaybedecek hiçbir şeyin yok. anı yaşa. iyi planla. yapabileceğine inan. olmuyorsa da salla gitsin. zaten herkes ölecek.

herkesin elbet dibe vurduğu anlar vardır. dünya siz kötü hissediyorsunuz diye dönmeyi bırakmayacak. ve inanın sizin de yola devam etmeye yetecek gücünüz var. ataol behramoğlu' der ki:
"öğrendim ki...
'bittim' dediğin andan itibaren
pilinin bitmesine daha çok var."
bazen belki mesele sadece enerjinizin bittiğini düşünmeniz olmayabilir. insan kendini duygusal olarak çökmüş de hissedebilir. ölmüş gibi... ama inanın insan bunu da atlacak güçtedir. mevlana'nın dediği gibi:
"dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur,
öyle garip bir dünya.
olmaz dediğin ne varsa hepsi olur.
düşmem der düşersin şaşmam der şaşarsın.
en garibi de budur ya "öldüm" der yine de yaşarsın..."

mutlaka ama mutlaka bir çıkış yolu vardır. umudunu kaybetme.