eski sevgiliyi unutamamak

ı.evre

sen gittikten sonra olmadık işlere kalkıştım sen bilmezsin!
ölü aşıkların mezarlarından toprak çalmak gibi!
tanrı olmak gibi.
çaldığım topraklardan güzel aşıklar yaratmak gibi.
sırf bize inat!

diye bitirmiştim en son içimdeki senle olan monoloğumu...
içimde mahkeme koridorları,
içimde bir utancın yarası,
içimde bitmeyen bir mevsimin soluk hatırası,
içimde akışkanlığını kaybetmiş bir kanın davası..
öğrenilmiş bir çaresizliktin benim için.
hiç bir zaman cahil kalamadım vedalarına.
trafiği felç olmuş kendime dönme serüvenlerimde vergisi ağır bir sırat köprüsü oldun her zaman.
hep ol(!)umsuzluktun benim için.

ıı. evre

ehli keyif hakimlerinin,
kendilerine alet ettikleri tutarsız yasanın,
sıfırıncı işine gelen maddesinin,
vefasızlık fıkrasınca,
kalemime el koyma girişimlerin elbetteki karşı koymakla sonuçlanacaktı.
ve istediğin kadar arama emri çıkart.
bulamayacaklardı içimde ki seni.
bilirsin vardır bir anarşist tarafım.
bir elvedaya lokma etmezdim içimdeki aşkı.

diye bitirmiştim en son senle olan davamı.
içimde kırık bir prenses tacı,
içimde terk edilmiş bir şehrin lunaparkı,
içimde çürümeye yaklaşmış bir cesetin son nefesi,
içimde canlıların mesken ettiği şehir morgu.
keşkelerden keşkül tatlıları olan bir pastanenin maskotuydun sen.
tüm insanlığı öldürmüştün benim gözümde.
gidişin evrende görülen en büyük insanlık ayıbıydı.

ııı. evre

kıştan kışa geçiyor mevsimlerim.
her dakika şemsiyesini yanında bulundurmak zorunda olan kadın küfrediyor geçmişime.
vardır her iklimin bir sebebi.
şimdi hikayesini anlatsam yürümek için yol bulduğuna dua edecek.
hem ona ne ki!
insan en çok yaşadığı mevsime ihanet eder.
güneşlerim açsa hiç mi aldatmayacak onları,
düşlerinde yağmur sonrası toprak kokusuyla?

diye bitirmiştim en son seni hatırlayışımı.
içimde bükülmüş bir özgürlük heykeli,
içimde terazisini kaybetmiş tanrıça themis,
içimde ağlayan bir erkek çocuğu,
içimde tarafsızlığını kaybetmiş bir tanrı.
olmayacak dualara amin deme seanslarımın yapıtaşısın.
olmasan da amin deniliyor işte ne yaparsın?
bizimki gönül tiryakiliği.

ıv. evre

aşkı ring yapıyorduk yolun ortasına.
tüm yol lambaları vedaları fırsat bilip , kendi aralarında bahis örgütü kurmuşken üstelik.
favorileri de sendin.
sonuç olarak ben seni seviyordum.
sen sol gösterip terk vuruyordun(!) sevgilim.
ve nakavt olmak bana yakışmaz.
hadi dön bir round daha seveyim seni.

diyerek içmiştim seni düşündüğüm son kadehi.
içimde üşüyen bir kimsesiz,
içimde kangren olmuş bir umut,
içimde terk edilmiş bir evin sonrasındaki koku,
içimde anonim bir nefret türküsü.
''kafam bir milyon''deyimini yaşarken,
seni bir milyon kere düşünmeyi tecrübe ediyor olan ben
artık delirdiğim kanaatindeyim.
yarama tuzlama çalışmaların sonuç verdi verecek.

v. evre

sıfatsızlığına sıfatlar yüklerken,
gecelerin içki şişelerine çıkan tayinleri son bulmazken,
daha önemlisi sensiz geçen günlerin seceresine bir kayıp ben daha eklenmişken,
kimsesizler mezarlığıma bir aşk daha kurban gidiyordu.
şimdi en önde saf tut sevgilim.
''nasıl bilirdiniz?'' sorusunu en çok senin üstlenmeni istiyorum.
gözlerin olur da buğulanırsa ağla korkma...
bir can suyu olur aşka kim bilir!

diye avuntuda bulunarak uzaklaşıyorum kendimden.
içimde her daim kağıda akacak bir mürekkep,
içimde her daim sana olan bir bağlılık,
içimde her daim argoyu benimseyen isyankar çocuk,
içimde her daim aşkı senin için baştan yazan bir şairle gidiyorum hemde...
şimdi kaliteli bir veda ediyorum sana.
gayet aşkla, sevgiyle, dostça, samimi.
kaçak dövüşmeden,
sırf seni düşünerek gidiyorum kendimden.
senin yapamadığın ne varsa sevgilim...
ben yaparak gidiyorum!