evlatlık olduğunuzu öğrenseniz biyolojik ailenizi arar mısınız sorunsalı

aramam. sanki aramak, bunun için uğraşmak beni büyüten aileme ihanet etmek gibi olur. zaten fazla merakta iyi değildir.

onlar beni aramamış başından atmış ben onları neden arayayım ki?

fırsat bu fırsat derim evvela hem kendi ailem ve akrabalarımın hegemonik tahakkümünden sıyrılır hemde biyolojik ailemi arayıp bulma zahmetine girişmeden tüm beklentilerden tüm tanımlamalardan soyadı baskısı gibi sıkıntılardan sıyrılmış bir şekilde gerçek beni bulma yolculuğuna çıkardım. hele de belli bir yaşı geçmiş ekonomik özgürlüğü elde etmiş iseniz tadından yenmez. bu durumu salya sümük ağlayarak geçirmektense o güne kadar ki tüm dayatmalara içinde doğup büyüdüğün toplumsal yapıya sırt dönerek hareket etmek tarifi imkansız haritasız denizlerde muazzam fırtınalı bir yolculuğa çıkmak ve kayıp adada mahsur kalmış beni bulmak daha mantıklıdır. tabi bu saydıklarım böyle bir durum olmadanda olabilir de zordur azizim birilerini iyi niyetlerle geride bırakmak. kendi yolunu çizmek.

cevabı, evlatlık olarak verilme sebebine göre değişecek olan sorunsal.

arar bulurdum. zenginlerse dna test sonucu ile yakalarına yapışırdım.

arardım tabii. genetik önemli. onun dışında başka bir boka yaramazlar.

aramazdım kafamda onları hep daha iyi kurardım büyük olasılık sonrasında onların kafamda düşlediğim gibi olmadıklarını görünce çok üzülürdüm
o yüzden aramamak mantıklı

ancak bu şuan ki benin düşüncesi daha genç ve o şekilde büyümüş bir ben arardı herhalde

neye yarar ne faydası var. bir şekilde gelmişim dünyaya bir şekilde gideceğim. bu saatten sonra çok da pek de önemi de yok da.

düşününce aramazdım. çok isteselerdi onlar bulurlardı zaten diyorum ama biliyorum ki olay başıma gelmiş olsaydı sırf merakımdan arardım. merakım geceleri uyumama engel olacak kadar ciddi boyutta.

büyük bi maddi çıkar sağlayıp sağlayamayacağımı teyit etmek adına ufaktan bi arardım. borçlu çıkacaksam yokkarmış gibi devam ederdim.

genetik hastalık taşıyıcısı olup olmadığımı, kalp, kanser, diyabet riskimi öğrenmek için arardım.

ararım tabi ki. bi bakarım zenginlerse hemen miras kavgası değilse püüh yazıklar olsun der bi stresimi atar gelirim.

*larına koyayım onların. çok ayıp ettiler yıllarca.

aramazdım, kesin onlarda fakir olurlardı. bi de böyle bi dert eklemeyelim

evlatlık olduğumu öğrensem, beni annem kadar sevemez nasıl olsa der, gene annemi özlerdim. babam kadar vefakar olamaz der babamı özlerdim. o yüzden çokta umrumda değil.
tanım: kişisin evlatlık olduğunu öğrenmesi sonrası ailesini araması durumu

umurumda bile olmaz

dinci yobaz akapeci akrabalarla bile görüşmüyorum

onunla hiç uğraşmam.

açıkçası pek empati kurulacak bir durum değil. bunun cevabını vermek için o hissiyatı yaşamak gerek. muhtemelen tüm anılarınız, o güne kadar aile içi tüm tartışmalar, kötü anlar birden gözünüzün önüne gelir. yaşadığınız bazı olumsuz durumlara anlam vermeye başlarsınız. hiç yoktan, boş yere bir çok konuda alınganlık, eziklik hissedersiniz. insanların size acıdığı için baktığını düşünürsünüz. öğrendiğiniz gerçeği, başka insanların bildiği ama sizin yeni öğrendiğiniz fikri ise muhtemelen içten içe çok büyük bir eziklik yaratır.

bunun kararını, bu gerçeği öğrenmeden önce yaşadığınız hayata göre verebilirsiniz bence. artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. tüm dünyaya, tüm insanlığa kızacağınız için aklı başında bir karar vermek zor olacaktır. gitme ve kalma arasında çok uzun ikilemler yaşanacaktır.

o yüzden bu hissi yaşamadan bir kanıya varmak güç. ama bugünkü aklımla biyolojik ailemi ararım. sadece merak ettiğim için ararım.

acaba hastane de karıstım mı fikri çık aklımdan.

ben aramam, funda arar.

*

"yoo" diyerek cevap verilmesi gereken soru. zamanında seni terk etmiş altı üstü biyolojik kaynak sağlamış hiçbir başka etkisi olmayan insanları aramak anlamsızdır.