evlatlık olduğunuzu öğrenseniz biyolojik ailenizi arar mısınız sorunsalı

kim uğraşacak boşver.

sanmıyorum.

merak her insanda bulunur, aslında her canlıda. bu yüzden kesinlikle merakıma yenik düşüp araştırırdım.... herhalde istemezdim ama.

zengin bir ailenin çocuğu olmayı kim istemez. hele aranan bir çocuksanız daha da güzel olur ama benim açımdan öyle bir durum söz konusu olamaz babamla bedensel benzerliklerimiz var. belirgin bir şey olmasa şüphe ederdim.

işim olmaz . bir sürü yeni akraba çıkacak uğraş dur

aramam ama bi mesaj atarım.

bu travmayı yaşamamak için " evlatlıklarınıza babalarının ismi ile çağırın. onlar sizin evlatlarınız değildir, kardeşlerinizdir" ayeti geldi çok şükür.

allah yaşatmasın.

imkanım varsa (maddi-manevi) ararım neden olmasın. sebebini öğrenmek ister her insan.

tabi ararım birakicak hiç başka yer yoktu dimi diye.

ben aramam. ezkaza karşıma çıkarlarsa da oturur bir kahve içer havadan sudan konuşurum sadece. yeni bir insanla tanışmış olurum o kadar. ne geçmişi ne geleceği ne de bu durumun neden olduğuna dair bir şey konuşmam.

bu bir yerde benim için doğduğun yer mi doyduğun yer mi ¿ hesabı bir durum. nerede doğduğumun bir önemi yok. bir yerde doğmak zorundaydım sonuçta.

küçük yaşlarda olsam kesinlikle arardım. fakat ilerleyen yaşlarda akrabaları bile görmek istemiyor insan. belki çok yaşlanınca işler değişiyordur oraları bilene sormak lazım tabi. şimdi hiç yoktan bir tane daha anne baba ve muhtemel birsürü kardeş. hiç gerek yok iyi kötü elindekiyle yetinmekte fayda var.
diyelim ki öz anne babamız çooook çoook varlıklı insanlar. olsun yine de istemem. çünkü maddi zorluğun olmadığı yerde terk edilmişsem kesin daha büyük bir bok vardır. aman kalsın.

arar ve ne kaybettiklerini gösteririm. benim gibi müthiş bi insanı nasıl bırakır sorarım. onun adına üzüldüğümü belirtirim. loser falan derim. ne biliyim.

hayır.
üvey annemin bugüne kadar bana verdiği emeğe haksızlık yapmam.
doğurmak değil, büyütmektir annelik.
hakkıyla büyütmek.

ergenliğimde bir zaman sülaleye oranla çok uzun olmam ve tipimin sülalemizdeki kimseye benzememesi yüzünden acaba evlatlık mıyım diye şüpheye düşüp annemlere de sormuştum. yani aldığım yanıt bana güven vermişti ki zaten yüz hatlarım oturdukça da babamla olan benzerliğim ortaya çıktı. burun yapım da anneme benziyor. %0.00000000000000000000000000000000000001 ihtimal falan veriyorum artık evlatlık olmama. ola ki öyle bir şey olsaydı da ne sebeple evlatlık verildiğimi öğrenmek isterdim. ama bunun için çok da uğraşmazdım. yani şartlar zorladığından evlatlık verildiysem anlayışla karşılardım. öte türlü bir durumda da kınardım sanırım. bir boşluk falan hissetmezdim sanırım evlatlık olduğum ortaya çıksaydı. anne ve babamı seviyorum çünkü. biyolojik anne-babam olmadıkları ortaya çıksaydı bile aynen devam ederdik bence.

merakımı gidermek için öğrenmek isterdim veya yüzlerine tükürmek için. ama çok da üstüne düşmezdim belli bir yaşa kadar anne babayla gelinmiş sonuçta. o saatten sonra biyolojikmiş maneviymiş çok önem arz etmez.