filozofların en sevilen sözleri

ambarımda darı .... darı.

paran varsa yancıkta .... oynar ....

dünya kadar malın olacağına fındık kadar .... olsun.

senin güttüğün koyun kadar benim .... çoban var.

bunlar boşa söylenmiş sözler değil a dostlar.

''eğer sevgi üretmiyorsa yüreğiniz. zengin biri değilsiniz.''

-karl marx

'alışkanlıklar, insanın tabiatını alışageldiği şeyler istikametinde değiştirmektedir. bu yüzden insan, geldiği soyun değil, yaşadığı ortamın ve alışkanlıklarının çocuğudur'


ibn-i haldun, 'mukaddime'

tarihte ilk kez bir toprak parçasının etrafını çitle çevirip “burası benimdir” diyen ve buna inanacak kadar saf olan insanlar bulabilen ilk insan, uygar toplumun ilk kurucusu oldu. o zaman biri çıkıp, çitleri söküp atacak ya da hendeği dolduracak, sonra da insanlara “sakın dinlemeyin bu sahtekârı. meyveler herkesindir. toprak hiç kimsenin değildir. ve bunu unutursanız mahvolursunuz” diye haykırsaydı, işte o adam, insan türünü, nice suçlardan, nice savaşlardan, nice cinayetlerden kurtaracaktı. jean jaque rousseau

-bir insanın zekasını nerden anlarsınız
-konusmasindan
-ya hiç konuşmazsa
-o kadar zeki insan yoktur ki.
(diyojen)

düşünceler dili değiştirebildiği gibi dil de düşünceleri değiştirebilir.
-bertrand russell.

"dininiz, imanınız para olmuş."

-karl marx

bir de şey vardı;
"seviyorsan git konuş bence."

-platon

"zenginler fakirlere tanrıdan başka bir şey bırakmadılar."
(bkz: friedrich nietzsche)

kendimi yengeç gibi hissediyorum simone... yengeçler denizde yaşar ama yüzemez. ben de nefes alabiliyorum ama dünyaya bir türlü ayak uyduramadım sanırım.
albert camus

gözlerin açığa vurmadığı hiçbir tutku yoktur .
descartes.

din sıradan insanlar için gerçek, aydınlar için yalan, iktidarlar içinse kullanışlıdır.

seneca

umutsuzluk; insanoğlunun kendine karşı hazırlayabileceği suikastların en korkuncudur, umutsuzluk manevi bir intihardır.

jean paul sartre

bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir.

"seni başka birine dönüşmeye zorlayan herkesle vedalaş."

ünlü düşünür barış murat yağcı.

bak bakayım bu kaç?

örneğin, hiç de umacı değilim ben, bir töre canavarı değilim. üstelik şimdiye dek erdemli diye saygı gören insan türüne tam karşıt bir yaradılıştayım. söz aramızda, bana öyle geliyor ki, gururumu asıl okşayan da bu. feylosof dionysos’un çömeziyim ben; ermiş olmaktansa, satir olmayı yeğ tutarım. neyse, bu yazıyı okuyun yeter. belki de o karşıtlığı güleç, insancıl bir biçim de ortaya koymaktan başka amacı yoktur bu yazının, belki bunu dile getirebilmişimdir. insanlığı “düzeltmek”, herhalde benim vadedeceğim en sonuncu iş olurdu. yeni putlar dikmiyorum ben; önce eskiler öğrensin, balçıktan ayakları olmak ne demekmiş. utları (ki benim için “ülküler” demektir.) devirmek – zanaatım asıl bu benim. insanlar ülküsel bir dünya uydurdukları ölçüde gerçeğin değerini, anlamını, doğruluğunu harcadılar. “gerçek dünya” ile “görünüşte dünya”, –açıkçası: uydurma dünya ile gerçek... ülkü denen yalan şimdiye dek gerçeğe bir ilenmeydi; bu yolla insanlık en derin içgüdülerine dek aldatıldı, yalana boğuldu; yükselişinin, geleceğinin, gelecek üstüne yüce hakkının güvenceleri saydığı ters değerlere taptı giderek.

-niçe.

aklı boş insan, düşünemediği için çelişkiye düşmez.

georg wilhelm friedrich hegel

bir insan hangi limana ulaşmak istediğini biliyorsa, onun için her rüzgar uygundur.

lucius annaeus seneca.

bir süngüyle her şeyi yapabilirsiniz. ama sadece üzerine oturamazsınız.

imza kolay gel önce ağzıma sıç canım çekti.
- marki dö sad