geceye bir film repliği bırak

hayat sıkıcı ve anlamsız. büyük umutlarla başlıyoruz, sonra çuvallıyoruz. hepimiz bir gün büyük sorulara cevap bulamadan öleceğimizi keşfederiz. hayatımızın gerçeğini farklı biçimlerde yorumlayacak dolambaçlı düşünceler geliştiririz, bedenimizle büyük şeylere, gerçek şeylere dair kayda değer bir bilgiye uzanmaksızın.
aslında, kısa ve hayal kırıklıklarıyla dolu bir hayat yaşar, sonra da ölürüz. kendimizi her şeyin tamamen anlamdan yoksun olmadığına inandırmak için hayatlarımızı bokla doldururuz; kariyerle, ilişkiyle falan…
(bkz: trainspotting (film))

max halen dünyanın geri kalanını anlayamıyordu. ve diğer herkes normal sayılırken neden kendisinin garip görüldüğünü anlayamıyordu. insanlar daha mantıksızdı. hindistan’ da çocuklar açken yemekler neden atılıyor? herkesin oksijene ihtiyacı varsa neden yağmur ormanlarını kesiyorlar? en sevdiği fizikçisinin söylediği “iki şey sonsuzdur: evren ve insanoğlunun aptallığı.” sözüne katılmadan edemiyordu..

- bu balıklar niye öldü biliyor musun? çünkü sularını değiştirdin.
+ ama çok pisti.
- bu balıklar bir yıldır yüzüp duruyor bu suyun içinde. geldin suyunu değiştirdin, alışamadı hayvancıklar öldü gitti. diyeceğim; bu çocukların da suyunu değiştirmeye kalkma.
+ bataklıklarında yaşayıp alışsalar daha iyi öyle mi? hiç mi acımıyorsunuz bu çocuklara.
- ağlama, bu çocuklara da ağlamayı öğretme.