geceye bir şiir bırak

yosun tutmuş limanlara

denizin tuzlu suyunun kokusunu içime çekiyor
günbatımına kadar gazete satıyor
güneş batarken koyuluyorum liman yoluna
turuncu sularla birlikte yürüyor
bütün gece yıldızlarla bakışıyor
yazıyorum kabuklara yazıyorum limanlara

kar çiselemeye devam ederken
ağaçların arasından
heykelini yavaşça
beyaz çarşaflarla örter
bileklerinde sarmaşıklar
saçında yapraklar
ellerinden akan su
topraklarıma akar
sen de çiselemeye devam edersin
kar gibi, umut taneleri dökersin
ama nedense
uzaktan izlemekle yetinirsin
bulutların arasından

bir yıldız kenter şiiri de benden gelsin madem

ben sana sevdalanıyorum, göz bebeklerinde yeşerttiğin tohumlar
dallarını içime uzatıyor, kırık kaburgalarımda çiçek açıyor
göğsümde yankılanan kuş sürüleri,
kanatlarında adını taşıyor geceye

- eszere

gece gökteki yıldızlar şahit
kalbimin mum gibi titrediğine
hayattaki en hakiki mürşit
hep aklımdaki bir çift meme
-orâli

(bkz: teknenin ölümü)

teknenin ölümü - melih cevdet anday

birhan keskin

...
anlat
apaçık olanı
gecedir halk
etinin önünde anlam
katledilmiştir
satranç dersleri ilhami çiçek

bilmiyorsun, haberin bile yok
o hâlde tanıştırayım kendinle seni
sen en büyük, en darbeli yenilgimsin
gecenin birinde içime çöken kasvetsin
mutluluğum olabilecekken
duraksayıp sayıp sövmeme sebepsin
en acı hâli de yenilmişliğimin
ben böyle hezimet sayarken seni
senin gözünde bir antrenman maçı bile değilim
dakikalarımın, saatlerimin, günlerimin kaybıyken sen
an bile değilim sende, bir kare bile değilim
göremezsin, nereden göreceksin?
kalbimde yâd ettiğimi ara ara geçmişini
şimdilerine o kadar uzağım ki senin
geleceğin hiçle öyle özdeşleşiyor ki
bir tek geçmişteki o mağlubiyet hâlin
o gömdüğüm kırgın ve haklı yüzün var aklımda
imkânsızken ansızın çıkmıştın karşıma
kendi irademle imkânsızlaştırdım tekrar seni
bilmezsin, umrunda olmaz
iradesizleşmek istedim o an
insanlıktan çıkmak, bitki olmak, su olmak
sessizce uzayıp meyve vermek, oksijen saçmak
şifa olmak bir susuzun bünyesine
irademi ve aklımı boğmamak keskin yanlışlara
ama yapamadım, irademi öldüremedim
tıpkı seni olduramadığım gibi
her ne çok şey yapsa da
yapamamaktır özü insanoğlunun
bilmiyorsun, yapamadığımsın

galata kantosu
benim hiç çin’de bir ablam olmadı
hiç çiçekçi dükkânım ivan milinski
üç galata gecesi ceneviz kerhânesinde
boyalı kunduralarıma büyük erkekliğime baktı kaldı
dişleri kâmilen altın dövülmüş bir kadının yüzü
peki bu güzel avratotu da kim yahu?
oldum olası ayakta bira içiyor
galiba yine yüz kişi ütülemiş kayıkta kızcağızı
biliyorsun işte bira içerken vergi vermek gücüme gidiyor
arkadaş
hem ne demeye o güllü agop ukalâsı otobüs paramı çekecekmiş
eve gitmek istemiyorum pazarlık ederiz hamamda yatarız
ulan git şimdi milli gelirden söz açma bana defol bas git yıkıl
mübeccel mübeccel ben ben olayım da seni hiç anlamayım ha
n’olur uzat bacaklarını galata’dan denizlere uzat uzat da
zırlamadan anlat onikisi de deli olan kardeşlerini mübeccel
anlat kimlerin yüreğinde kız kulesi gibi grev çivileri var
kimler boş sarnıçlara iğilmiş ha bağırır ha bağırır
sen kahırlanma bana gözlerim çin’de benim çiçek bahçelerine
kaçmış
benim hiç çin’de bir ablam olmamış hiç çiçekçi dükkânım
olmamış
geceleri galata’da gülerken bacaklarımız uzamış alıştık artık
ölüme
diyeceğim şu ivan milinski: ölüm için ayırdık geceleri gülerken
galata’da.
ece ayhan
27 temmuz 1957

sana gitme demeyeceğim. üşüyorsun ceketimi al . günün en güzel saatleri bunlar . yanımda kal . sana gitme demeyeceğim. gene de sen bilirsin. yalanlar istiyorsan söyleyeyim , incinirsin. sana gitme demeyeceğim, ama gitme lavinia . adını gizleyeceğim. sen de bilme , lavinia .