güçlü görünmeye çalışmak

"hayır sandığınız kadar güçlü değilim" dediğim günü hatırlıyorum. ne çok şaşırmıştı herkes, bazıları bunu üzerime bile konduramadı. hayır dediler, inkâr ettiler. özür dilerim hayalinizdeki bana bu şekilde dokunduğum için. kırmak, dağıtmak istemezdim ama gerçek olanı görün istedim; bana yazıp, çizdiğiniz rolü değil. hâlâ değişmedi bu fikriniz bunu davranışlarınızdan anlayabiliyorum. beni çok derin yaralayan arkadaşıma da dediğim gibi: "benim en karanlığım bile hepinizden daha aydınlıktır" boşuna içinden gelmiyor bazı kelimeler, meğerse gerçeğiymiş insanın. yerin dibinde bile gökyüzü manzarası, bugün de güçlü değilim, sadece içimdeki saflığa inanıyorum.

nasıl olur bilmem ama bir duruş sergiliyoruz işte nasıl görünürsek görünelim diye.

bir benzeri ya da aynısı, düşkün, yorgun, üzgün, bitkin, tükenmiş görünmemeye çalışmaktır...
güçlüden ziyade normal görünmeye, göze batmamaya çalışmak benim durumum.

kulun kula acıması, üzülmesi vb. ne kadar kahredicidir...
içimde olan bitenin sezilmesinden hiç hoşlanmam.

güçlü görünmeye çalışa çalışa yanlışlıkla güçlü olduğum eylem. ben böyle olmak isterdim hepp onunn için hep böyle davrandım ama artık böyleyim davranmıyorum üstüme yapıştı kaldı ağlayamıyor üzülemiyor hep kuyruğu dik duruyorum

elinde ateş koru tutmak gibi bir şey.

güçlü görünmeye çalışmak yorucu, aldatıcı bir makyajdır. ilk yağmur çiselediğinde tüm gerçek ortaya çıkacaktır. temelsiz, basit ve zayıf bir kamuflajdır.

güçlü olmaya çalışmak ise yine yorucu olsa da nihai hedefe ulaşmanızı sağlayacak tek gerçek çabadır.
burada bir kamuflaj yoktur. burada yağmur çamur demeden, düştüm kalktım demeden acı da olsa, zor da olsa yürümek vardır, koşmak vardır.
zamanı gelince dinlenmek ve yeniden yola koyulmak vardır. kendi sınırlarını çizmek, sınırlarını aşmak, büyümek vardır.

şu zamanda kişisel gelişim dedin mi ben bunu bilir bunu söylerim. bi insan kişisel gelişecekse böyle gelişmeli.
güçlü olmak, olmaya çalışmak başka şey. güçlü olana kadar güçlü görünmeye çalışacaksın en kötü.
hepimiz insanız ama sonuçta, defolarımız var, günahlarımız…
hem bazı zamanlar bazı şeyler elimizde olmaz, müdahale edemezsin, ettirmezler. işte o zaman güçlü olamazsan da güçlü görüneceksin. kan kusup kızılcık şerbeti içeceksin.

ve bir yerden sonra çalışamamak... samimiyetle güçsüzüm.

sırtlandığım yükten ayaklarım titriyor. taşınmıyor artık.

güçlü olmaya çalıştıkça içten ne kadar yorulduğunu ve çürüdüğünü bir bile bilseniz, sessiz çığlık ve tutsak özgürlük gibi.

yorucudur. mermilerin havada uçuştuğu bir savaş değildir belki ama bu da sağlam bir psikolojik harpten ibarettir. kendi içinde savaş veren herkese kolaylıklar dilerim, zira bilirim hiç kolay değildir.

insan algıladığı gibi yaşar, "miş" gibi yapmak sizi motive etmiyorsa beyhudedir.

“ıt is important in life not to be strong, but to feel strong, to measure yourself at least once. ıf you want something in life, reach out and grab it.”
― christopher mccandless

(bkz: kağıttan kaplan)

güçlü görünmeye çalışmaya vereceğiniz enerjiyi güçlü olmaya çalışmaya verin. daha akılcı olur. zayıf yanlarınızı da hem kendinize hem yakınlarınıza itiraf edin. böylece onları değiştirmek için bir adım atmış olursunuz. bir şeyi kabul etmiyor veya bilmiyorsanız onu değiştiremezsiniz değil mi?

hiç beklenmedik bir anda hiç beklenmedik bir şekilde ağlayarak patlamayı beraberinde getirebilir.

çalışıyorum zannediyordum yok ben güçlüymüşüm...

çöküş yaşamak da güç olduğuna dair işarettir... taşıyamaz bazen insan ama gelir toparlarsın o gücünle devam edersin...

birileri görse yetecek, gücü mücü boşverdim ben, aha burda da böyle bir organizma varmış, naber lan primat dese bile razıyım, güçlü görünmekmiş hıhı evet, görünmeye çalışmak yeterince saçma ve yorucu iken, güçlü görünmeye çalışmak off düşünemiyorum bile

çaba ile mümkün olduğu için sonu tükeniştir.

gereksiz.