günümüzde kemalizmin atatürk'le alakasız olması

kemalizmin atatürk ile alakasız olması zaten bir gerçeklik. kemalizm ilk olarak batıda türkiye karşıtları tarafından ortaya çıkarılmış, özellikle kullanılarak atatürk'ü bir diktatör olarak lanse etmeye yönelik, atatürk ve ideolojileri ile ilgisi olmayan sahte bir kavramdır. ne yazık ki bu günkü nesil dünyadan habersiz bunu marifetmiş gibi kullanıyor.

evvela başlık değişmiş iyi olmuş. başlığı açan arkadaşımızın anlatmak istediğine daha yakın gibi.

öyle iletiler yazılıyor ki, rahmetli uğur mumcu'yu anmadan edemiyor insan. ''bilgi sahibi olmadan, fikir sahibi olunmaz.'' sözü ağızlara pelesenk olsa da, aforizmadan öteye gitmiyor. böyle güzel bir sözü dahi içselleştirme sorunumuz var.

yukarıda bir arkadaş diyor ki; kemalizm mustafa kemali diktatör olarak lanse etmek için uydurulmuş. hayreti mucip. vallahi pes. güzel kardeşim bu bilginin kaynağı ne? zira tarihi gerçeklikle uzaktan yakından ilişkisi yok.

kemalizm kavramı "türk kurtuluş savaşı" sırasında ortaya çıktı. yani sene 1919. henüz türkiye cumhuriyeti devleti ortada yok. mustafa kemal bir bağımsızlık mücadelesinin lideri konumunda, ülke yönetmiyor. teknik olarak zaten diktatör olamaz!

peki bu tabir o dönemde hangi anlama geliyor; mustafa kemal'den taraf olanlar, kemalciler, milli kurtuluşcular vs. vs.

bunu gerek dış basında, gerekse devletler arası yazışmalarda görüyoruz. hatta saray dahi celaliler nitelemesi ile birlikte bu tabiri kullanmaya başlıyor.

misal lumbord, curzona yazdığı mektupta kemalistlerin sevri yırtıp atacaklarını söylüyor.

böyle binlerce yazışma var.

neyse sonra savaş kazanılıyor. ve mazlum doğu halklarında yarattığı intiba "kemalist zafer". bu tarz başlıklar ve söylemler ortaya çıkıyor.

hal böyle olunca, "türk kurtuluş savaşı" kemalist zafer olarak adlandırılınca, kavram iyice oturmaya başlıyor. cumhuriyet kurulduktan sonra türk devrimleri kemalist devrimler olarak literatüre giriyor.

türk tarih kurumunun yayınladığı tarih serisinde 6 ok "kemalizm ilkeleri" olarak yer alıyor. sene 1931 mustafa kemal hayatta!

1932 ise kadro hareketinin orta çıktığı yıl. yakup kadriler, şevket süreyyalar, nedim töreler, kemalizmin fikri alt yapısını anlatmak amacıyla bu dergiyi çıkarıyorlar. mustafa kemal yine hayatta!

chf/chp kurultay metinleri, mustafa kemalin konuşmaları, halk evleri yayınları... kavram daha da güçlenerek kullanılıyor.

neyse çok uzatmak istemiyorum zira sayfalarca yazılır lakin bütün somut kanıtlar ortada duruyor. öğrenmek isteyen açar okur.

ben şuraya geleceğim; türkiye de 80 sonrası kitleler atatürkçülük kavramına sarıldı. bu kavram kemalizmin iğdiş edilmiş halidir. natocu ve amerikancı kenan evrenin bizlere hediyesidir. yani aslında "evrenizm"i "kemalizm"in yerine koymaktasınız.

işte başlığı açan arkadaş da, mustafa kemali sevdiğini söyleyen ama ona dair hiçbir gerçekliği öğrenmek için kılını kıpırdatmayan kitleyi eleştiriyor.

sonuna kadar da, haklı...

haddim olmayarak naçizane tavsiye;

sevin ama kendinize yontmayın. size uymayan taraflarını yontup, sevginizi meşrulaştırmaya çalışmayın...

okuyun yahu. çok mu zor? konuşma metinlerini, ttk tarih dergilerini, kadro sayılarını, arşivleri, medeni bilgileri vs vs...

tekrar altını çiziyorum mustafa kemal bu coğrafya da saygıyı hak eden en önemli tarihi figür... ama sevenleri dahi onu araştırmaktan imtina edip, fikirsel anlamda yan gelip yatıyorsa kimseye söz söyleme hakları kalmaz.

sezgin tanrıkulu, mahmut tanal, canan kaftancıoğlu gibi tiplerin atatürk’ün kurduğu cumhuriyet halk partisinde barınabilmesi bile buna en güzel örnek.
gundi kemal’in gelişiyle iyice mezhepçi ve kürtçü çizgiye çekilen chp elbet bu safralarını atacak ve yine milliyetçi çizgiye geri dönecektir.
3-5 tane hewalin partiyi rehin almasına göz yummayacağız.

açık açık ben pkklıyım diyemeyen kişilerin, kalabalıklarda kendini atatürkçü olarak göstermesi ve maalesef atatürkçüyüm diyenlerin/ atatürk'ün kurduğu partinin akp ve yaptıkları karşısında çaresizliğinden, sırf akp gitsin/ onlar da akp'ye karşı diye ses etmemesinden, birlik olmasından oluşan durum.

ülkedeki kutuplaşma salt iki saf doğurdu. sağ-sol, siyah-beyaz. arası, grisi kalmadı. on küsür parti de olsa, yüz küsür parti de olsa bir şey ifade etmiyor. iki büyük saf var, herkes olduğu gruptaki bir safın altında birleşiyor. bağımsız parti ve görüş kalmadı neredeyse. muhalefete de muhalif olup, yine de mecburen oy veren insanlar var. çıkışı olmayan labirentte mahsur kalmak gibi iki kötünün arasında sıkışıp kaldı insanlar.

atatürk bugün sağ olsaydı; savaşarak kurtardığı, gençliğe emanet ettiği, bütünlüğü için ilkeler yasalar çıkarttığı vatanı bölmeye çalışanlarla el ele vermiş kişilerin kendisine atatürkçü demesine asla izin vermezdi. kurduğu partinin çatısı altındakilerin yarısını ihraç ettirip, yargılatırdı.

atatürk gözümüzün nurudur. atatürkçü biriyim, zaten atatürkçü bir aileden geliyorum ancak ben kemalizme karşıyım. hayatın belli bir çizgisi vardır, bazen o çizgi üzerinden gitmemiz gerekli, dışına çıkarsanız yanlış yaparsınız. bence bu olayda bunlardan biri. atatürkçülük duygusu bence kafi'dir.

100 yıl önceki şartlar, hayat tarzı, ülkenin durumu vs. vs. günümüzle uçurum olduğu için alakasız olması normaldir.

gününüzdeki siyasal islam'ın islam'la alakası var mı peki?