hala yapılan çocukça şeyler

sonbahara yaklaşırken yere düşen kurumuş ağaç dallarına basmak.toplu olanlar da güzel ama tek bir tanesine bastığımda daha hoş bir ses çıkartıyor.çocukluğumdan beri yaparım.

bir de itiraf gibi olanı gelsin,yatak çarşafım çocukken bana kreş için alınan nevresimdir,son 2 senedir çarşaf olarak kullanıyorum.bazen aynı günde yıkanıp kurumuyor,başka çarşaf kullanıyorum ama o mikili çarşafımı özlüyorum.onun üstünde yattıkça sanki çocukluğumdaki küçük kıza sarılmış gibi hissediyorum kendimi.
hayır koskoca kadın oldum,kafamda saçım ağardı.içimdeki küçük kız mırıldanıyor ben hala seninleyim diye.yine de yeter ki beni yalnız bırakmasın ve ona yaptığım bunca haksızlıktan sonra bana küsmesin de yatarım ben mikili çarşafımda.he he

sihirli annem taci'nin insana döndüğü sahneyi açıp açıp izliyorum.*

sihirli annem, taci'nin insan olduğu sahneyi izlerken duygulanmak.

süte bebe bisküvisi karıştırmak.

next.

çiçeklerle, ağaçlarla, hayvanlarla konuşmak. özellikle mutluyken...

bazen çok sıkıldığımda ojelerimi dişlerimle kazıyorum.

pis bir şey ama yapıyorum napiim.

sokakta yürürken yerde taş gördüm mü gerilip çok sağlam şut atıyorum.birkaç kere tanımadığım birilerinin camını indirdim sonra topukladim tabi.

şiir yazıyorum ve inanmazsınız onları okuyup okuyup düşünüyorum. düşününce büyümüş oluyorum ama ne yapalım düşündürüyorlar.