hayatınızın rengi

"mavi"siyah kadar yalnız, mavi kadar sonsuz...

mavi,bir renkten daha fazlasi bence
sonu olmayan bir gokyuzu,umut dolu bir deniz..

kapak fotoğrafım.

mor.mavi ve kırmızının karışımı hem ateşli hem huzurlu dengede bir hayat.

buz mavisi, değişiklik olsun diye söylemiyorum bazen soluk görünüyor bazen de umut vadediyor.

griymiş gibi hissederim hep. hiç bir yere ait olamamış, hep arada kalmış gibi.

şuraya bir kişisel gelişim hikayesi bırakıyorum :) tamamen yorulanlara ve yolu yarılayıp bırakmak isteyenler için yazıldı. keyifli okumalar.

benim neyim eksik | neden başarılı değilim ?

gözlerim sel olacak ırmaklar dolacak birazdan… kendimi yalnız ve bir o kadar da çıkmazda hissediyorum ki anlatamam bir destekçim, bir sırdaşım yok kime derdimi anlatsam saçmalama kızım ya der güler geçer işte o an yine derim bu sefer de beni anlamadı oysa beni anlamasını o kadar çok isterdim ki…

anlamadı işte ne yaparsın kendi sümüklerimde boğulacağım h..her…herkes gibi b-be-benimde hayallerim var. bunlar şu şekilde sıralanıp

 iyi bir üniversitede okumak sonunda işsiz olacağımı bilsem bile üniversite okumak…

 söyleyin bana bu kişiler nasıl sınava hazırlanıp kazanıyorlar da ben kazanmıyorum. benim neyim eksik ?

 ingilizceyi iyi derece öğrenmek istiyorum ama tam öğrendim derken bir şey çıkıyor ve ben yine yapamıyorum.

 marka kurmak istedim bunun en güzelinin de sosyal medya hesabı açmak olduğunu gördüm ve açtım harika ilerken benim neden etkileşimlerim düşük neden reaksiyon alamıyorum benim neyim eksik ?

 yurtdışı hayalini saymıyorum bile (!)

gider… daha yazardım da sen zaten bunları biliyorsun kelime kirliliği yapmayalım.
peki… bir diğer konu olan yalnızlık, bir dostum neden yok insanlar benim yalnız olmadığımı düşünüyorlar ve ne zaman bunu söylesem saçmalama sen yalnız değilsin deyip kenara çekiliyorlar. söyleyin! nerede o zaman arkadaşlarım? sosyal medya da beni yakın arkadaşlara ekleyen o dostlar neredeler ? neden her seferinde kahvemi yalnız içiyor, kitapçıları tek başıma geziyor sahilde denize karşı martıları neden tek başıma seyrediyorum ve her şeyden en önemlisi hayallerimi destekleyen birileri neden yok yanımda? işte ben yalnızım. hepsi bu kadar… :’(

umarım gelecekte beni çirkinliğim ve olduğum gibi kabul edecek birisi olur ve o kişi tek başına gezmesini, eğlenmesini… biliyordur. :/

tanrım bir ampul yandı kafamın hemen ucunda. sanırım göl (tamamen bilerek yazdım klavye hatası değil :d çünkü şuan o kadar çok) yaşlarım yaklaşıyor dizlerime nefesini ensemde hissediyorum. şunları fısıldıyor kulağıma:

 kural 1 ağlayabilirsin! ağlamaktan çekinme bazen insanlar duygu boşalması yaşayabilir.
 kural 2 korkabilirsin! korkmaktan korkma hatta ödün bile kopsun. sevgili kendim, şarkıyı kendini ne zaman yalnız hisset edersen dinle aman sakın şarkı nerede deme! bu cümleden önceki yazıya tıklarsan hemen ulaşabilirsin.
 kural 3 yapamayabilirsin! sakın kendini üzme derin nefes al ve yeniden dene yapamıyorum deyip hayallerini yarım bırakmaktan iyidir.
 kural 4 her şeyden en önemlisi senin en büyük destekçin yine kendinsin başkalarına bir şey kanıtlamaya ihtiyacın yok senin başaranın senin başarındır! kimsenin değil.
 kural 5 unutma! daha yolun başındasın henüz yeni başladın yapamamış olman normal kendine ilk altı ay ver. bak altı ay sonra her şey yoluna girecek kendine güven.
 son ve en önemli adım kural 6 ve… sevdiklerine bıkıp usanmadan seni seviyorum de çünkü hayat sevince güzel.

bu adımları ne zaman kendini mutsuz hissedersen uygula yapamadığın ne varsa gör bak yapacaksın…

şimdilik seni kendinle yalnız bırakıyorum. bu tek başına kaldığın sürede şunları sakın yapma kendine kızma, kendini dışlamadan o güzel gözlerinin yaşlarını sil kalk ayağa sıcak bir duş al, temiz kıyafetler giy ve masanın başına geç kaldığın yerden devam et çünkü ancak çabalar ve yapabilmek için uğraşırsan başarırsın ve her zaman kendini sev kimsenin seni sevmesine ihtiyacın yok!


 biliyorum bu satırları okurken ‘bak ağlamana değdi mi başardık işte’ diyeceksin. umarım :/ :( :) :’)

seni seviyorum, kendine iyi bak! ❤ ❤❤
-öyküm ece sinan-

ben. ben olmasaydım benim için hayatımdaki renklerin bi anlamı olmazdı

lila gibi soft, su yeşili gibi huzurlu ve yumuşak bu ara iki renk beni aşırı motive ediyor zaten.

hardal sarısı. böyle her şeye bir sevinen cart sarı olacakmış da kendisi biraz beceriksiz olduğu için rengi koyulaşmıştır.

kesinlikle kırmızı

en sevdiğim renk beyaz ama hayatımın rengi simsiyah be abi. bugün de bana yakın.*

geçenlerde biriyle tanışmıstım beni tüm çıplakliğiyla tanıyor gibiydi fakat ben onun cinsiyetini dahi bilmiyordum sözlerine devam ederken arada mora benziyorsun demişti neden dediğimde süslü ve gerçekçi cümlelerle devam etmişti beni bana anlatmaya. o gün anladım ki hayatımın rengi tüm samimiyetimle mor.

hoşuna gitmeyenin nefret ettiği, beğenenin aşık olduğu pembe.

face to balack...

siyaha çalan gri..

hava kapalı, yağmur rüzgarla beraber tenimi hafifçe dövüyor; gecenin siyahı günahkar sokaklarda loş ışıklarla aydınlatılıyor. hangi tarafa dönsem suretler birbirinin aynısı, kimse şaşırtmıyor artık. ancak nedense bu renkle bütünleşmiş havayı ve birbirini tamamlayan can dostu geceyi seviyorum. bu kapkaralık her şeyi örtüyor. maviyi unuttuk simsiyah gökyüzünde kömür karası şehirler bizim rengimiz oldu.

kırmızı

iki haftadır siyah. kedim öldüğünden beri çok şey anlamsız.

morcivert.