huzursuzluk

insanı uyutmayan,tedirgin eden ruh hali.sevimsiz bir şey hayattan soğutur.

nedenini bulamadığınız sürece içinize öküz oturma durumu.

bitmesini beklemeyin. sadece ara verecektir çünkü. bu çağın buhranıdır huzursuzluk.

bunu neden yaptım.

bir his.

en rahatsız edici duygudur. adı üstünde.

giderek artan martı çığlıklarının ardından elektriklerin de kesilmesiyle derinden hissettiğim duygu durumu. sanki birazdan büyük bir felaket yaşanacakmış gibi bir hisse kapıldım. hayatımda ilk kez böyle hissediyorum

büyük bir acı ve huzursuzluk çektiğimizde tanrının inayeti bizi vurur. anlamsız ve boş bir hayatın karanlık vadisinde yürürken vurur bizi. her zamankinden daha derin bir şekilde ayrı düştüğümüzü hissettiğimizde vurur bizi çünkü başka bir hayatı, sevdiğimiz ve yabancı düştüğümüz bir hayatı kirletmişizdir.
paul tillich

meyvesini vermeli!

baş edilmesi ne zor hislerden biridir. çöreklendiği yerde derin bir boşluk oluşturarak kendi varlığına boşa düşürecek bir tezata neden olur.

kendi kişisel tecrübelerimden yola çıkarak hiç düşünmeden söyleyebilirim ki çok zor bir duygudur huzursuzluk. ben “en”leri olan bir insan olduğum için bir önceki cümleyi görüyor ve arttırıyorum: huzursuzluk baş edilmesi en zor duygudur.

belki de ben beceremiyorum üstesinden gelmenin. huzursuz hissetmeye başladığım yerlerden uzaklaşmaktan başka yol gelmiyor aklıma. huzursuzluk duygusunu ortadan kaldırmak yerine kendimi ortadan kaldırmayı tercih ediyorum ben.

beni huzursuz eden insanlarla da durum aynı hemen hemen. içime huzursuzluk veren bir insanla zaman geçirmek benim için katlanılmaz bir ceza gibi geliyor ve bu insandan kurtulmak için elimden geleni yapıyorum.

huzursuz hissettiğim an yemeden içmeden kesiliyorum. yemek içmek bir şey değil benim için. çaresi bulunur. ama okumayı da beceremiyorum. sanki okuduğum her şey içimdeki huzursuzluk ateşini harlayan savruk bir rüzgar olacakmış gibi geliyor bana.

aslında bu kadar uzun anlatmaya gerek var mı bilmiyorum. şöyle de özetleyebilirdim aslında:

huzurum kalmadı fani dünyada!

insanın ciğerini dağlayan (bkz: zülfü livaneli) kitabı.

insana içinde böyle bir organ olduğunu hissettiren durum. mesela huzursuzluk kesesi ya da huzursuzluk kapakçığı gibi bir yer var. oniki parmak huzursuzluğu da olabilir. tam oniki koldan saldırır. huzursuz hissettiğiniz bir durumla karşılaştığınızda bu organda bir basınç meydana geliyor sanki. kalp gibi atmaya, mide gibi iğrenç bir asit salgılamaya başlıyorsunuz.

o hangi organsa atsak da bir rahatlama gelse diye düşünürken, suçun organlarınızda değil bulunduğunuz ortamdan kaynaklandığını düşünmeye başlıyorsunuz ve gözünüzün önüne dümdüz çizilen yollar belirmeye başlıyor.

ne demişler "savaşmayı ve sevmeyi sürdür, sürdürmeyi sürdür."

şuan inanılmaz neşeli insanlarla inanılmaz pozitif bir ortamdayım, hem de yıllar sonra ilk defa girdim böyle bir ortama. ancak bu ortam beni inanılmaz huzursuz ve üzgün hissettiriyor, bu ortamda olmak benim huzursuzluğumu daha da arttırıyor, bu ortam bana diyor ki "bak işte görüyor musun insanların neşesini, duyuyor musun kahkahalarını, işte bunlar senin yıllar önceki neşe ve kahkahan ve bir daha asla buna sahip olamayacaksın. bu telaşeli hayatlarının içinde gülecek şeyleri olan insanlar gibi olamayacaksın. sen hep böyle huzursuz, böyle düzensiz bir hayat ve kendi ayaklarının üzerinde duramayan aciz bir yaratık olarak kalacaksın. "

bu boktan hayatımın içinde ilk defa farklı bir ortama girdim ama üzüntüden ağlamak üzereyim öyle bir yabancılaştım ki yaşamaya, bu huzursuzluk en sonunda beni öldürecek!

belirsizlik içinde boğulmaktır.
iyi mi olucak ile kötü mü olucak arasındaki ince çizgi. işin içinden çık çıkabilirsen

asla peşimi bırakmayan duygudur.

hep varsa bil ki anksiyete bozukluğun olabilir

huzursuzluk meyvesini vermez, boşuna beklemeyin.

altıncı hislerine güvenen biri olarak şu an hissettiğim duygudur. genelde büyük mutluluklara karşı bir bedel gibi çekerim bu hissiyatı. umarım hiçbir şey olmadan sağ salim eve dönebilirim.

rahatsız edici bir durumdur. gelecek kaygısıyla ortaya çıkar bende genelde. şuan bile mevcut. kaderi olmakta fayda var."neyse hayırlısı o olsun." deyip geçiştirmeye çalışıyorum.

şu an dönerci sırasında yaşadığım hissiyattir.

120 gr tavuk döner yiyicez tedirgin oluyoruz mahallede.