intiharın eşiğinde olmak

intihar edeceğine insanların ağzını açık bırakacak olumlu bir şey yapması gereken kişi. psikoz hariç.

bileklerimde atlar koşar ama ilerleyemezler, onun gibi bir şey.

intiharın bir noktadan sonra tercih değil, ihtiyaç olduğunu düşündüğüm evre.

hayatı o eşiktir artık.

nerede okudum hatirlamiyorum sanırım freud diyordu intiharı düşünmek yararlı bir surectir diye,gercekten oyle intihari düşünmek neden yaşadığımızi bize hatirlatiyor.ayrica intihar birkaç durum harici bana hep mantiksiz gelmistir (yatalak hasta olmak gibi durumlar) bu durumlarin dışında kalan durumlarin hepsi bir deneyimdir bir süreçtir bence.baska bir sebep düşünemiyorum intihar için,belki yarim bir ruh olarak yasarsin ama sonuçta yasarsin,cok büyük bir aci cekmek oyundan cikmak için yeterli bir sebep olmamali zaten istesende istemesende belki 10 belki 30 yil sonra öleceksin madem öyle birazcıkta dibe vurmuş şekilde yasa ne farkeder.bilemiyorum belki ben cok basit bakiyorum ama bunlar beni hayata baglayan düşünceler.

edit:
az önce gözüme birşey takıldı o yüzden editleme geregi duydum,bilmiyorum bu yazımı okuyup vazgeçecek varmıdır ama şu intiharı cesaret olarak görmek cok buyuk bir hata.su isi romantize etmeyin son derece zavallıca birşey arkadaşlar.intihar eden insan yenildiği icin degil kendisini sevenlere bunu yaşattığı için zavallidir.dedigim gibi cesaret işi hic degildir cesaret gerektiren yaşamaktır ucuz romantizme gerek yok.

bir adım ileri atarsan ölüm, bir adım geri gelirsen önünde dünyalar, deryalar, denizler... yaşamayı bilmek lazım. arada kalıyorsan zaten demek ki sende yaşamayı seçiyorsun. savaşını bitirmiş pes etmiş olsan düşünmezsin bile ilerisini gerisini. hala kafanda varsa bir şeyler pes etme. devam et yoluna.

poligonda hedef karşınızdayken ya da akşam yalnız başınıza tabancanızı temizlerken aklınıza gelebilir.

sonra hiçbir filmi yarıda bırakmadığınızı hatırlarsınız. ayrıca dikerim anasını, ben bu kadar güçsüz değilim dersiniz, demelisiniz, lütfen diyiniz. ayrıca filmleri, hatta en kötüsünü bile, yarıda bırakmayın.

bir adımdan daha yakınım.
saplantılı cümleler kurup saplamaya çalışıyorum yeni umutlara ki o adımı atmayayım.

bu durumu yaşamayan bilemez. o kadar ağır bir durum ki, insan kendini taşıyamıyor, kendiyle boğuluyor. bedeni fiziksel olarak var ama ruhu her gün ölüyor.zihin istiyor ki ruhla bedeni buluşturayım. o sınırda çok gezdim. çok mayınlar patladı, kendimden çok parça kaybettim. hiç bir zaman intihar edeni, teşebbüsü olanı yargılamadım. köksüz olmak, sağa sola savrulmak çok acı.

camus'nun da dediği gibi yaşamaya değer bir hayat yoksa yaşamanın da bir anlamı yoktur

yaşam ve ölüm arasındaki ince çizgide olmaktır.
psikolojik acıyı beyin nöronlarınıza kadar hissedersiniz. kendi kendinizi kurtaramayacağınızı düşünürsünüz. anlaşılmak ister ama anlatmak istemezsiniz. anlatmayı denerseniz boğazınız düğümlenir, anlatamazsınız. "ya her şey ben vazgeçtiğim an düzelirse" düşüncesi gelir ara sıra.
her şeyden vazgeçseniz bile, "ya ölmem, sürünürsem" diye intihardan korkarsınız.

eşiğinde olmak, yakın olmak bunlar düşünce. eğer o eşiği aşar iseniz intihar öncesi mutluluk karşılar sizi. bu evre kararı verdiğiniz evredir. ondan sonrası maçanızın sıkıp sıkmamasıyla ilgili.

olmayın yaa vallaha olmayın hayatta ne kadar zorluk olursa olsun daima yaşama taraftarıyımdır. iyisiyle kötüsüyle bu hayatta ki her anınızdan zevk almaya bakın. inançlı biri için kolay bir şey değil bence şahsen ben şöylr düşünüyorum `hiçkimsenin intihar etmey hakkı yoktur.bu canı sana yaradan verdiyse alıcak olan da yalnızca o dur` o yüzden yapmayın be arkanızda bırakıcaklarınızı unutmayın.

şahsımın yaşamadığı durum. gören de afrikada susuzluktan ölen siyahi çocuk sanacak. halinize şükredin kardeş. "ayyy çok zorr, ayyyyhh ölüyorum, ayy bana bi haller oluyo, ayy instagram beni engellemiş, elveda dünya...." bu ne amk?*

bazen insan kendini kaybediyor herşey bitti sanıyor olabilir ama hayatta arkada bıraktıklarını düşünmesi lazım

yapmayın etmeyin evladım her şeye bir çözüm bulunur, intihar etmekle sadece kendinizi ve günü kurtarırsınız. yaşamak güzeldir.

çözüm değildir. herşeyin bir zamanı vardır, doğru zamanı bekleyin

çözüm olup olmadığını aramızdan kimse bilemez. ancak benim son birkaç aydır kazandığım felsefeme göre önünde sonunda öleceğiz, bari elimizdeki vakitte neler oluyor görelim.

olabilir böyle şeyler insan kendini kötü hissedebilir, intiharın eşiğine de gelebilir. her şey insanlar için.
ama bazı belediyeler ya da kurumlar ücretsiz psikolojik danışmanlık hizmeti sunuyor. ibb’de var diye okudum.
buradan
online da olabilir, araştırmak lazım.
neticede ölüm geri dönüşü olan bir şey değil, o yüzden bir şansınızı deneyin imkanınız doğrultusunda alabileceğiniz tüm yardımları almaya çalışın, belki fikriniz değişir, belki bi kişiye umut olur.

içinde bulunulan durum. çaresizlik dört bir yandan sardığında hiçbir kişisel gelişim cümlesi fayda etmez. her şey üstüne kapanan bir duvar gibidir. beynin içi zonklar, sıkıntıdan, uykusuzluktan, çözülemeyen sorunlardan. sadece nefes almaya devam edersin, daha ne kadar diye sorarak.