intiharın eşiğinde olmak

mahalle arasında "sen ölmeyi bayılmak sanıyorsun galiba" diye meşhur bir söz vardır.
önce o farkı ayırsınlar zaten o eşikten geri gelirler can sıkacak durum yok.

ıntiharın eşiğinde olanları kurtaracak tek şey anlamsızlıktır. sanıyorsunuz ki hayatta olmanızın bir anlamı var. boşu boşuna gelmiş olamazsınız diye düşünüyorsunuz. bu dindari da atesiti de böyle düşünüyor. aslında tamamen şans üzerine geldin. büyük patlamadan beri gelen olayların bir sonucusun sadece. o yüzden varlığının bir anlamı yok.

yoksa yaşamın da bir anlamı yok diyebilirsin ki öyle. ışte bu yüzden yaşamak intihardan daha mantıklı. düşünsene hayat sadece bir oyun. pamuğu tikadiklarinda hepsi bitecek. bütün endişeler üzüntülerde anlamsız bu yüzden. yedi milyar borcun olsa da öldüğünde hiç bir anlamı kalmayacak.o yüzden hayat sadece oyun oynamak için bir fırsat. oyun bitince hepimiz evimize gideceğiz.

öyle bir an ki tarifi herhangi bir sıfatla anlatılabilecek bir şey değil.

öyle bir an geliyor ki öyle bir çaresiz hissediliyor ki yani bir insan kendini bu kadar çaresiz bu kadar bitmiş bu kadar umutsuz bu kadar dip hissedebilir. hissettim. o noktaya çok uzun zaman önce vardım. olması istediklerin ama olmayanlar, olmadığı gibi işin içinden çıkamadığın baskılar, yaşadığım psikolojik savaş, var olma savaşı, iki arada kalmış olmak ne yapsan hep aynı noktada kaldığını görmek ve işin en kötüsü hep o noktada kalacağını düşünmek...... insanı bu ana getiriyor. azıcık çok az bir cesaretim olsaydı bileklerimi kesmiştim. ama cesaretim yoktu.

duygularımı pek anlatamam ama yazmakta iyiyim. ama o durumdayken hissettiklerimi hangi kelimeye yüklesem kaldıramadı, yıkıldı cümlelerim. demem o ki sadece yaşayan bilir o anı.

intihar etmem asla sırf korktuğum için ama biri bana en başta doğmak ister misin diye sorsaydı kesin yok derdim.

bunun kritik bir eşiği var. yani son evre. ilk evre hafiften gündemine alıyor insan,ikinci evrede ciddi ciddi kafa yorup nasıl yapacağına dair fikir üretiyor ama sonra bir nedenden yapamiyor, belki de bir sure zihninde atmak istiyor ama oralarda bir yerde hep duruyor, sadece bastırılmış. o son evrede aniden artık mekanik bir şekilde uygulamaya geçiyor olmalı.

kısmet.

eşiğinde olan intihar etmez çoğu intihar geliyorum demez
olur ve biter
ölüm son çaredir şairler, düşünürler üretirken ipucu verirler ama ölürken değil

en kötüsü de bu başlığa girilen entrylerdeki duyguları az çok anlıyor olabilmek sanırım.

o zamanlar geçti gitti çok şükür.
bu duyguyu, bu çaresizliği yaşamayan insanın tahayyül edebileceği bir durum değildir.
yaşama anlam katmaya çalışırsınız, kendinize sebepler bulmaya çalışırsınız. eğer ki bir aileniz, sevdiğiniz insanlar varsa onları düşünüp; intihar etmeyi planlarken bile vicdan azabı çekersiniz.
belki de her insanın aklından en azından bir kere intihar düşüncesi geçmiştir ama intiharı anlık olarak düşünmek ile intiharın eşiğinde olmak çok başka şeylerdir.
ağır bir psikolojik süreçtir, mutlaka destek alınması gerekir. destek almaya karar vermek de ciddi bir irade ve farkındalık gerektirir ama ne yazık ki intiharın eşiğinde olan insan için bu atılması neredeyse imkansız bir adımdır. belki birileriyle paylaşmak istersiniz içinde bulunduğunuz durumu ama gelecek tepkilerden çekindiğiniz için paylaşamazsınız.
bu durumda olan herkesin allah yardımcısı olsun. beni o zamanlardan kurtaran allah'a da hamd olsun.

evet genel anlamda kötü bir sürü duygunun birleşimi sonucu çıkmaz sokak hali olabilir. bir kere denendiyse ya da niyetlendiyse kişi o kapı açık kalır. ama şeyde çok rahatlatıcı değil mi? istersem bütün bu küflü his ve yaşama(?) haline son verebilirim. bu insana rahatlık, güven, huzur gibi hisler veriyor bence.

yapmayın etmeyin. bir terapistle görüşün.

senelerce içinde bulunduğum, bir süre bir adam sayesinde artık kurtulduğumu düşündüğüm fakat beni bırakmamak için yeminli o his. iteceksin tabureyi, finito.

majör depresyon tanısı almış birini tanıdınız mı hiç?
şu an onun yaşındayım.
ne güzel kızdın...
kötü bir durum biliyorum ama keşke intiharın eşiğinde kalsaydın. sana yardım etmeye çalışırdım.
çok doluyum sözlük, anlatamam..

eşiniz varsa eşinizin, sevdiğiniz varsa sevdiğinizin, çocuklarınız varsa çocuklarınızın veya anne babanız hayattaysa anne babanızın gözleri gelsin aklına. siz o eşikteyken nasıl olurdu yüzleri? bunu düşünün. mal, mülk, para gibi yoksunluklar emin olun bu hayattan vazgeçecek kadar değerli şeyler değiller. bugün olmazsa yarın olur, yarın da olmazsa yeter ki sağlık olsun. ama o eşikte olmayın, o eşikteyseniz de dönün o eşikten. “hayat güzel kuşlar uçuyor.” gibi klişe cümleler kurmayacağım ancak bu hayat bir sonraki adımı merak ettirecek kadar gizemli ve hiç beklemediğin yerden beklemediğin güzellikler olabilir, bakarsın 1 ayda bakarsın 1 günde veya 1 saatlik bir süreçte hayatın terse dönebilir ve daha güzel bir senaryo ile karşılaşılabilir. kimler kimler yaşıyor bu hayatı, senin de hakkın değil mi öyle ya da böyle yaşamak?

t: bulunulmaması gereken eşikte bir tür karar verme anıdır, insan o eşiği aklından geçirmemelidir.

pek çok şeyin eşiğinde olmaktır. pek çok insan belirli koşullarda o ünlü eşikte durur.
söz konusu sihirli eşik aşıldıktan sonra geçilecek kapıdan sonra içine düşülecek durum herkes için farklı olacaktır. gizemi yada büyüyü daha bilinebilir, fiziki ve kontrol edilebilir kılacak olan şey ise eşiğin yenin eşiği olacağının programlamasının bilimsel olarak yapılabileceği gerçeğidir.
sadece dikkat edilmesi gereken şey, eşiğin aşılmamaya çalışılması kuralıdır. bu, hayatın da kurallarından biridir aynı zamanda.

bilinciniz hazır değil ise hiçkimsenin eli hiçbir eşikten tutup da sizi kurtaramaz. kurtarıcınız olabilecek olan eli, yetkin değil iseniz, kendiniz / kendi başınıza belirlemeye çalışmayın. dünyada bugün bilimsel olanaklar gelişti ve yaygınlaştı, bilimden ve bilimcilerden yardım isteyin.

25'imde kafaya koymuştum. silah için param da vardı ama sonra garip anam geldi aklıma vazgeçtim ve daha sonra kendisi gitti. ben de vazgeçtim. uzun mevzular.

zor bir durumdur. ama pek çok insanın hayatının bir evresinde yaşadığı bir durumdur. bana "ölmek istiyorum, intihar edicem" sızlanmalarından bıkan doktorum "ölebilirsin cessie, ölmek zor bir şey değil ki, bir anlık bir şey ölmek" demişti. afallayıp "ema annem, babam" diyecek olunca da "herkes kendi yaşamına devam etmenin bir yolunu bulacaktır." demişti.

bunu "ölesiniz varsa ölün arkadaşlar, kimsenin sandığınız kadar umurunda değilsiniz" anlamında söylemiyorum. bunu şu yüzden söylüyorum: bunları duymak bana inanılmaz iyi gelmişti. yaşam artık mecbur olduğum değil, seçtiğim bir şey olmuştu bu sözler üzerine düşünüp ölmediğimde.

edit: psikolog değilim. empati kurmaya çalışırım ama ne yaşadığınızı asla anlayamayabilirim. ama sizi dinleyebilirim sözlük dostlarım. ölmek yerine acıyı paylaşmak bir seçim olabilir.

şuan kendim için iki yol seçtim. ciddi anlamda bir şeyleri değiştiremezsem hayatımda, bunu yapmaya karar verdim. üstelik tek gitmeyeceğim. yorgunum, çaresizim. beni yaşatacak tek kişi benim ve öldürecekte. artık istediğim gibi olmayacaksa hiç olmasın kafasına girdim. sadece sonuna kadar çabalayacağım bunu yapmamak için.

tahammül düzeyinin yok olduğu,hayata dair hiçbir umudun ve beklentin kalmadığında içinde oluşan bu dünya'dan göçme isteğidir.

eşikte soğuk alıp yas sancısı çekmeye neden olan hededir.