iyi bir insanın acımasız bir insana dönüşmesi

tam bir dizi konusu keşke dizisi olsa da izlesek değil mi?
a ama burada yapılmışı var.

breaking bad

karanlık tarafa geçiş sürecidir. her insan iyi doğar. ama yaşadıkları onu ya direnmesini saglar ya da karanlığa iter. çoğu kez bu mantık durumunda değil duygusal durumda gerçekleşir.

ornekle aciklayalim; bir insan iyidir. sevgi gösterebilir. ilgi gösterebilir. bunu da mutlu bir bicimde yapabilir. ama karşı taraf, ondan ilgisini ve sevgisini esirgeyip onun ilgisiyle oynamaya başlarsa, öfkeye ve hayal kırıklığına dönüşür. bu da karanlık tarafa giden en kısa yollardan biridir. boylece tüm insanlık kendi frankenstein ini yaratmış oluyor

kaynak/ twitter

saf insanin gozunun acilmasidir o, art niyet kavramiyla tanisikliktir hatta.
iyilik olarak tanimladigimiz o hal aslinda sahih niyetli olma halidir. yani kotulukten bihaber olunan beyaz evre. buradaki o beyaz evrenin nedeni kotulukle henuz tanisilmamis olmasidir yani bir zorunlu iyilik hali, gercek bir hal degil, bilincsiz saflik sadece ve cok sahte.

art niyet denen o safi kotulugun farkina varildigi an, istemsiz bir sekilde insan artik oyle kolay kolay saf niyetini muhafaza edemez. ozellikle iyi niyetiyle zarar gordugu evrede. cunku kotuluk kavraminin bilincindedir, bir uyanistadir. hatta bence gercek kimligine yavas yavas burunme evresindedir. hele bir de intikam denilen o karsilik verme hazzini tatti mi, zarar gordugu kisiden daha art niyetli olma potansiyelinde denilebilir. acimasizlik, duygusuzluk ya da karsilik verme durumunun insani evirmesinin hikayesi saniyorum boyledir.
konuyu toparlayacak olursak, kotulugu bilmemek iyi olmak demek degildir. iyilik, kotulugun farkindaligina ragmen hatta intikam alma gucune sahip olunmasina ragmen tercih ediliyorsa vardir, gercektir.

akran zorbalığına maruz kalan bazı tipler ileride çok tehlikeli bir hal alabiliyorlar..
çok yaygın değil belki ama uğradıkları haksızlıkları düşünüp buradan, 'çocuklar ailelerinin bir yansımasıdır' kötülük sorunu bir toplumsal olgudur. gibi sonuçlara giden bazı tipler içinde yaşadıkları topluma karşı güçlü nefret duyguları besleyebilirler.
ve bu nefreti spor, sanat vb. bir yere yönlendiremezlerse kendileri için ve toplum için bir tehdit haline gelebilirler.
aksi türlü olursa efsanevi insanlara da dönüşme fırsatı yakalamış olabilirler. evet.

(bkz: bıyık büküle büküle kaytan insan s... s... şeytan olur)

genellikle iyi niyetin suistimal edilmesiyle insanların da iyi niyetten vazgeçmesi, hatta suistimal eden tarafta olması durumu.

özünde her insan kötüdür bunun seviyesini belirleyen şey yaşantılardır.

güzel hikayem var:

tunç ortaokulda bizim okula geldi. o zamana kadar amerika'da okumuştu, türk sisteminde çocuk ezim ezim ezildi tabi. lisede bir kıza vuruldu. sınıftaki tipler bunu aşağılıyordu kızın gözü önünde, ezip dalga geçiyorlardı. kız 14 yaşında sonuçta, gözüne giremeden, gözünden düştü. bunalıma girdi.

sonra bu nefretle karizmayı toparladı, iri de bir herifti, bir iki patlatmaya başladı, bela oldu. kendisini ezenler ya bunun grubuna katıldı, katılmayanı da tunç bully etmeye başladı. öyle ki kızın önünde bunu en çok ezen herif, tunç'un korkusundan okula gelemez oldu, babası subaymış, babasını getirdi. tunç silklemedi, çocuk tunç'un önünden geçerken başını öne eğiyordu.

bu birinci dönüşüm.

sonra bu üniversite birde lise sondan bir kıza tutuldu. adı gizem. kızın yaşı küçük diye olaya girmiyor. ama buna bavulla üniversite test kitabı taşıyor, destek oluyor. "ne lazımsa söyle, sen sınavını kazan kafan dağılmasın" vs. kız da milyon kere teşekkür ediyor, "sana aşığım, bir genç kızın başına gelebilecek en mükemmel sevgilisin" diye gazlıyor.

sınav gecesi kız bir partideymiş bir gittik ki çevresi erkek dolu. samimi pozlar falan. lan hani bu kız evden çıkmıyordu? ne ara bu kadar çevre yaptı vs. neyse duyduk ki kız başkasını da idare ediyormuş. diğer elemanla zaten sevişiyor ediyormuş. sınavın bittiği hafta ayrıldı.

tunç koptu.

bütün üniversite hayatı gecelik ilişkiyle geçti. "aşığım, seninle ciddi düşünüyorum" diye sözler, pozlar, yatar yatmaz terk. sürekli, bazen haftada iki. kızlara yazık etmekten başka sosyal hayatı yok.

ve final:
gizem üniversite bitince haber gönderdi, "buluşalım, tekrar başlayalım" diye. bizimki kabul etti. bunu yemeğe çıkardı. akşam da satılmayı bekleyen boş evlerinden birine attı. kız kilo almış, o büyüsü gitmiş neler yaşadıysa, yaşlanmış. "normalde asla yatmam" diye anlattı tunç. intikam için yatmış, sabaha evden çıkmışlar, arabayla bile bırakmamış. sonra da telefonların açmadı.

bunu zafer olarak anlatır çünkü artık kötü bir herif. kadın nefreti var. ama başına gelen, final bile dram aslında. en büyük aşkı bunu yaptığı. herifi neye dönüştürdü hayat.

tunç buraları okuyor olabilir. belki silerim.

hiçbir gerekçe acımasız birini tamamen masum yapmaz dediğim durum

gayet doğaldır, nedene bağlı olarak haklılık payı olabilir fakat en önemlisi nedenidir.

demek ki aslında çok da iyi bir insan değilmiş.

iyi insan kötülük yapmaya gücü olmayan değil, gücü olduğu halde iyiliği tercih edendir kanımca. tabii bir de diğer yandan, kimseyi kesin suretle siyah veya beyaz olarak nitelemek doğru değil. genelde insanların çoğunun eylemlerinin toplamı gri alana çıkar. gerçekten çok iyi veya gerçekten çok kötü insanlar ise toplumun oldukça küçük bir bölümü.

terk edilmek (eş, dost vs. tarafından)