joker (film)

öncelikle joker karakteri iyi ve kötünün ötesinde anlamsızlığa vurgu yapar. onun nihilist bakış açısına göre hiçbir şey doğru yada yanlış değildir. joker kötü karakterden ziyade iyiliğe karşı radikal bir kayıtsızlık içerisindedir." one bad day " tek bir kötü gün sayesinde bütün insanların aynı dönüşümü yaşayacağına inanır. sevgi ahlak dürüstlük gibi değerlerin bir yalandan ibaret olduğu " one bad day " sayesinde herkesin, toplumun bu ahlaki iki yüzlülüğünü fark ederek onun gibi iyi veya kötüye tamamen kayıtsız kalabileceğidir. joker diğer "kötü" adamlar gibi iyileri ve masumları gelişi güzel öldürmez. tam tersine onlara tek bir kötü gün vererek kendi yaşadığı dönüşümün benzerini yaşatmaya çalışır. geleneksel ahlak anlayışının ne kadar kırılgan olduğunun farkında olduğu için hep bu noktaya baskı yapar.
" why so serious"
schopenhauer kahkahanın nedenini bir bağlam ile gerçek objeler arasındaki tutarsızlığın aniden algılanması, kahkahanın kendisini ise bu tutarsızlığın dışa vurumu olarak tanımlar. kahkahaya sebep olan şeyler işte bu paradokslardır. joker nihilizminde bu " absurde" yi bulmuştur. camusun felsefesinde "absurde" anlam ve amaçtan yoksun olan dünyaya insanların anlam yükleme çabalarının saçmalığı olarak tanımlanabilir. ışte why so serious ve o meşhur kahkahaların ifade ettiği paradoks tam olarak budur. tüm saçmalığıyla gülünç olan bu kozmik dramanın bir nevi kahkahalar yoluyla dışavurumu. yani jokerin amacı, toplumun kendini tanımladığı gibi ahlaklı erdemli ve iyi niyetli yapısıyla, her bireyin özünde çıkarcı bencil vahşi yönünü ve bu ikisi arasındaki saçmayı ortaya çıkarmak. bunu yaparken de son derece keyif alır. çünkü jokere göre geleneksel ahlak çerçevesinde şekillenen toplum yapısı son derece kırılgan fikirlerle ayakta durur. bunu ortaya çıkarmak için ise " one bad day " yeterlidir. jokerin bütün hikayesi diğer insanların onun gibi olması için o gereken " one bad day" i verme üzerinedir.

filmi gayet başarılı buldum. özellikle arthurun jokere dönüşüm sürecindeki o tek kötü gün, absurd ile her yüzleştiğinde o kayıtsızlık ve kahkahalar, üstüne üstlük joaquin phoenixin muazzam performansı bize jokerin felsefesindeki alt metinleri sunmakla kalmıyor insanı iyi ve kötü kavramlarını sorgulamaya da itiyor. trende vurduğu üç eleman, thomas wayne yada kafasından vurduğu murray karakterlerinin ölmesine üzülen var mı bilmem. ışte film baştan sona toplumun bu iki yüzlülüğü ve ahlak paradokslarıyla bizi baş başa bırakırken bunların tam ortasında şekillenen joker karakteriyle yakınlaşmamızı hatta empati kurmamızı sağlıyor. hatta bütün gotham halkı bu gerçeklerle yüzleşerek kahkahalar eşliğinde toplumsal düzeni ve gothamı yerle bir ediyor. son sahnedeki kaosta herkesin yüzünde joker maskesi olması, anlamsız ahlak kodlarıyla köleleştirilmiş sefil hayatlar süren gotham halkının gereken baskıyla tek tek zincirlerinden kurtulmasını simgeliyor. jokerin arabanın üzerine çıkarak bu absurdun farkına varması, devamında gelen olana bitene kayıtsız dansı ve kahkahaları ile bu mesaj seyirciye de veriliyor. ben filmden beklediğimi aldım. beklentiniz uçmalı kaçmalı bir aksiyon filmi yada abd askeri üstlerinde yapılan deneylerde mutasyon geçiren super evil karakterin sağı solu amaçsızca yakıp yıkması değilse çoğu kişininde seveceğini düşünüyorum.

2019 yapımı todd phillips'in yönettiği, başrol olarak joaquin phoenix'i ve onun mükemmel oyunculuğunu gördüğümüz film.

acı çekerken gülmesini isteyen bir üvey anne tarafından yetiştiriliyor arthur, yani joker. ağlamamakla birlikte normal insanlar için üzücü olabilecek şeyler için bile gülüyor. hiçbir zaman sevgi görmeyen, bir böcek gibi ezilen, haksızlığa uğrayan ve ağlaması yasaklanan birinin intikam alırcasına gülmesine kızabilir misiniz?
izleyiciler kızamıyor. hatta etik olarak joker'in yaptıkları yanlış da olsa onun dışlanmasına şahit olunduğundan bu çabası heyecanla izleniyor, belki empati bile yapılıyor.

joaquın phonexin kendinden geçtiği filmdir. uzun süredir böyle bir oyunculuk performansı izlememiştim. benim yükselme seviyemi karşılamış bir filmdir. joker karakterinin bu yönünü görmek ilgi çekiciydi. müzik kullanımını falan da beğendim güzel bir filmdi. kült bir film olur mu diyecek olursanız bence hayır.

iki kez üst üste sinemada izlediğim ve hayran olduğum filmdir kendisi. iyilik ve kötülüğün tek boyutlu olmadığını hatta tamamen bir saçmalıktan ibaret olduğunu gözler önüne seren bir karakter olan joker, benim fikrimce insanların bastırdığı anarşist kısmını uyandırıyor. bazı kişiler tarafından -popüler olan her şeyi aşağılayan insanlar- hor görülse de geleceğe çok kolay bir şekilde adını taşıyacaktır. joker'in psikolojisine dokunuşları, hayatının o boğuculuğunu izleyiciye yansıtabilmeleri, deliliğe giden yolu bize göstermeleri ve kötü diye adlandırılan bir karakterin gözünden olayları göstererek asıl kötülüğün dünya olduğunu gözler önüne serişleriyle bir sanat eseri yaratmışlar.

çeşitli ödüller alan, herkesin çok beğendiği güzel film. özellikle joaquin phoenix‘in oyunculuğu taktir edilesi.

ancak ayrıca gereğinden fazla abartıya mazhar olduğunu düşündüğüm film. genel itibariyle güzel, hatta çoğu filmden güzel olsa da bu fazla övüldüğü gerçeğini reddetmeye neden olamamakta.

eleştirilerim ise kimin umurunda desem de, kimsenin umurunda olmaması da benim umurumda değil. bu filmde bile, adeta bir zülfü livaneli edasıyla verilmek istenen mesajlar, anlatılmak istenen konu pek çok yerde gözümüzün içine içine sokulmuştur. olay kurgusu ve hikâye ise çok daha güzel şekilde anlatılabilecekken, belki 10/10 olabilecekken maalesef ki en iyi ihtimalle 6/10 seviyesinde anlatılmıştır.

baştan sona kadar çeşitli sahnelerde, bu film çok daha iyi olabilirdi düşüncesi eminim ki yalnızca benim aklıma gelmemiştir. olaylar öylesine düz, klişe ve beklendik şekilde anlatılmış ki filmin ilk on dakikasını izleyen biri dahi birkaç ipucuyla sonuna kadar olan olayları fazla zorlanmadan tahmin edebilirdi. bu yönüyle maalesef ki belki de çok daha iyi bir film olma potansiyelini kaybetmiştir.

ayrıca pek çok kişinin abi süper film deme sebebi de o dönemler gerek sosyal medyada gerek günlük hayatta oldukça reklamının yapılması ve fazlaca övülmesidir.

karanlık, özgün bir havası olan film. her yerinden çaresizlik, yalnızlık akıyor. izleyicinin ruh halini çok fazla etkiliyor.

film olarak güzel mi? evet. çok güzel mi? hayır. ben dark knight'ın gotham portresini daha çok beğenmiştim.
joaquin phoenix güzel oynamış mı? çoook güzel oynamış.

çok b.ktan film.
bir de insanlar merdivenlerde poz verdi bir sene boyunca film sahnesinde gözüktüğü için. ahahaha. delirmiş bu insanlar.


--! spoiler !--

başrol sürekli boktan mazeretlerle adam öldürüyor. ama işte mesele şu. adam bildiğin deli. tam deli hem de. kapatılması gerekiyor bir yere.

--! spoiler !--

dc evreninin jokeriyle kıyaslanmadan izlenmesi gereken film.

kara şovalye filmindeki joker hakkında hiçbir şey bilmediğimiz bir karakterdi. kendisi zaman zaman geçmişine dair hikayeler anlatsa da, birbiriyle uyuşmuyordu. ayrıca her ne kadar deli görünse de, gayet planlı hareket ediyordu. joker filminde ise adını öğreniyoruz, onu ilk kez makyajsız görüyoruz, sıradan hayatında kendi hayatımızdan gerçek parçalarla bütünlük kuruyoruz, onun joker'e evrilişine tanıklık ediyoruz. ancak bir yandan da buradaki joker anlık kararlar verip sonucunu düşünmeden hareket ediyor, dc evrenindeki gibi kontrol elindeymiş gibi görünmüyor. tabi bunu joker'in henüz yeni ve tecrübesiz olmasına yani yeni yeni delirmesine yorumlayabiliriz ama yine de ikisinin deliliği aynı değil. biri sistemle aklı başında savaşıyor görünürken, öteki hastaydım ilacımı vermediniz bakın ne oldu deliliği gibi de görülebilir. yine de bunu dc evrenine mutlak dahil etmeye de çalışmayın. bu, joker böyle joker olmuştur teorisi gibi de görülebilir, tıpkı dc evrenindeki jokerin anlattığı hikayeler gibi.

filmin kasvetli ve eski havasını sevdim ancak dc evrenindeki teknolojik çağla kıyaslayarak izleyende memnuniyetsizlik de oluşturabilir. ayrıca bazı yazarlara katılıyorum; filmin konusu daha iyi olabilirdi, bariz drama türünden olmuş. direkt joker'le empati kurmaya, acımaya yönelik duruyor. dc evrenindeki joker'e acımıyorduk, gösterdiklerini anlamaya odaklıydı konu.

oyunculuk olarak ben de heath ledger'den başkasını izlemek istemeyen, daha iyi olamayacağını düşünen biriydim. fanatik gözle değil tarafsız izlemeniz gerek. yoksa yine beğenmeyebilirsiniz. ben film türlerini farklı gördüğümden kim daha iyi joker kıyası yapamıyorum. evet ikisi de joker karakteri canlandırmış ama bence birbirlerinden çok bağımsız türden filmler olmuş.

filmi çok beğensem de tek başına kült olamayacağını düşünüyorum. şöyle ki; kara şovalye filmini serinin diğer hiçbir filmini izlemeden de izleseniz normal bir film olarak izlenebilir tek başına. bu joker'i öteki filmleri hiç izlemeden izleyen biri için sönük kalır. evet ayrı bir film gibi duruyor ama olaylar çok pasif kalır gibi de bir havası var. 2 saat bunun için mi izledik diye düşünebilir filmin sonunda, ileride bu filmi tek film olarak izleyecek seyirci. mutlaka devamı gelmeli gibi duruyor, bir serinin ilk filmi gibi. basit deyişle batman başlıyor filmi tek film olsa ve devamı gelmeseydi bu ne şimdi denecek bir film olurdu. joker'de öyle duruyor.

dc evrenindeki heath ledger jokerinin aşırı hayran kitlesi için çekilmiş olma ihtimali yüksek bir film. yine de bir joker hayranı olarak iyi ki çekilmiş diyorum. bol aksiyon beklemeden, bir dram-psikolojik gerilim filmi izleyeceğinin farkında olarak izlemenizi öneririm.

todd phillips'in yönettiği, joaquin phoenix'in başrolünü oynadığı 2019 yapımı film.

batman'in babasının, isyan eden halkı palyoçaya benzetmesi, arkham city'deki gösterilerde bir gösteticinin "hepimiz palyaçoyuz" yazılı bir pankart taşıması bana gezi olaylarındaki r.t.e.'nin çapulcu çıkışını hatırlattı.

kesinlikle izlenmesi gerekir.

jack nicholson'ın jokeri eğlenceliydi, ancak karikatürizeydi. karakterin denemeleri bu zamanlarda ciddileşmeye başladı zaten.

heath ledger'ın jokeri son derece sertti. karakterin hakkını verdi ve joker işte tam da dark knight zamanında saygı görmeye başladı. batman ile felsefi mücadelesini izlemek gerçekten inanılmazdı ve ledger bende çok ayrı yerdedir. aynı zamanda gerçek ve olması gereken joker de budur.

jared leto'yu severim. joker rolüne de son derece yakıştığını düşünürüm ama canlandırdığı karakter fazla 2 boyutluydu. suicide squad da ortalama bir film olunca kendisi biraz sönük kaldı. harley ile olan sahnelerinde harley sürekli rol çaldı. tabi bunda margot robbie gibi bir kadının ekranda olmasının etkisi de olsa da tersinin olması gerekiyordu. sahnelerin ana temasının joker olması gerekiyordu. olamadı.

sonrasında joker'i izleme şansım oldu.

joaquin phoenix gerçekten şok edici bir işe imza atmış. evet, film dc evreninde ve gotham şehrinde geçiyor. ancak fantastik kurguyla hiç bir alakası yok. dramayı iliklerinize kadar hissediyorsunuz.

karakter başka bir açıdan, başka bir teknikle ve sanki başka bir bakışla tamamen yeniden yorumlanmış.

umutsuzluğu, çaresizliği, öteki olmayı ve bununla gelen deliliği bu şekilde verebilmek her aktörün harcı değildir.

phoenix, joker'i santim santim işlemiş ve karaktere yıllar boyunca unutulmayacak bir açıdan hayat vermiş.

zaten her'de çok güzel bir iş çıkartmıştı, burda da şaşırtmamış.

film baştan sona çok üzücü, çok dramatik ve inanılmaz trajik bir hikaye anlatıyor.

kendisini ne kadar takdir etsek az.

ledger'dan sonra en iyi jokerdir kendisi gözümde.

aldığı oscar ödülü de sonuna kadar hakkıdır.

umutsuzluğun ve kronik yalnızlığın iliklerimize kadar işlendiği bir film.
adaletsizlik, sıkışmışlık ve bunun sonucunda oluşan umarsızlık. eyleme dönüşen öfke.
herkesin bir şekilde yaşadıklarına dokunan geçmişin ve geleceğin yaşayan öfkesi olarak hafızalarda yer etti.

joker movie yanlış tabir. joaquin phoenix solo performans göstermiş, onun etrafında set oluşturup film çekmişler. aksini düşünmek kabalık olurdu.
joker karakteri söz konusu olunca, doğrusal olarak diğer jokerleri oynayan oyuncularla karşılaştırma yapılıyor. bu en iyisiydi demek yanlış olur. çünkü hepsi aynı kişi gibi görünse de çok farklılar. her bir joker, kendileri için yazılmış olan joker’i üst düzey başarıyla tamamladı.
heath ledger’ın joker’i tam anlamıyla olmuştu. baştan sona bir joker deneyimi yaşatıyordu. jack nicholson’ın joker’i daha gotik ve komik kötü olarak betimlenmişti. jared leto joker’in klas olduğu bir dönemini oynamıştı. joaquin phoenix joker’in oluşumuyla çıktı karşımıza. jokerler arasında kıyaslama yapmayacağım. ben sadece joaquin’in hayat verdiği rolden bahsetmek istiyorum. izlediğim şey ilahiydi. bu bir seyirci için çok üst düzey bir oyunculuk. bu iş rolden çıkmıştı artık. başka türlüydü.
joaquin phoenix bence çoğu yerde rol yapmamış, bazen sadece kendiydi
ben onun kendisinin de çok normal biri olduğunu düşünmüyorum zaten.(iyi ki değil)
filmin sonlarına doğru bir sahnesinde, batman’in dc’nin bize dayattığı “iyi” karakter olduğunu düşündürdü. bizim kahramanımız aslında en başından beri joker’di. heath ledger’ın joker’inin bu kadar sevilmesinin alt metninde yatan fikir de aynı. “kaos”
dünya’nın çoğu fakir ve orta düzey insanlardan oluşuyor. batman ve joker’i ayıran en büyük çizgi bu. joker aslında bizden biri.
kötü. kötülük yapıyor. insanları öldürüyor, ama söylediği her bir kelimeye hak veriyorsunuz.
yılın en iyi filmi değildi, öyle söyleyenler olmuştu.
yılın, yüzyılın oyunculuğu...
elmayla armudu karıştırmayın.

cesar romero ve jack nicholson 'ın jokerleri favorimdir. çünkü karikatürize bir halde canlandırmışlardır. son yıllarda çocukluğumuzda çizgi romanlarını okuduğumuz , çizgi filmlerini izlediğimiz süper ve anti kahramanların hikayesini karanlığa çekme , gerçekçilik katma merakını asla anlamıyorum . zaten hikayeleri gerçekleşmesi mümkün olmadığı , bizi gerçekliğin can sıkıcılığından alıkoyduğu için bu kadar seviyorduk. marvel bir nebze bu durumu mizahi unsurlar ekleyerek kırsa da dc bunu da beceremedi . nolan'ın batman serisini izlemek keyifliydi ya da phoenix'in joker'ini. ama hala favorim tim burton'ın batman'ı . çünkü gerçekçilikten uzak "süperkahraman" filmi olduğu belliydi .

toplumun bir insanı neye dönüştürebileceğini çok iyi bir şekilde yansıtan 2 oscar ödüllü filmdir. her kesimden insan tarafından tırtıklanan, dışlanan arthur'un düzene karşı başlattığı isyanı, bir süre sonra sadece kendisine değil tüm topluma mal olmuştur.

joaquin phoenix ise oyunculuğu ile bunu mükemmel bir şekilde yansıttığı için oscar'ı sonuna kadar hak etmiştir.

joker'in olduğu bütün batman film ve dizi serilerini izlemiş biri olarak söylüyorum bu adam bizim görmeye alıştığımız joker değildi.
1966 joker'e belki yakın olabilir ama
1989'de jack nicholson'ın oynadığı
2006'da heath ledger'in oynadığı jokerle uzaktan yakından alâkası yoktu.

mesela filmin başında onun portresini alıp kaçtıklarında tuvalin içinden giyotin düşmesini adamı ikiye bölmesini falan beklerdim ki filmde araklama sahneler de mevcuttu. son sahnelerdeki herkesin joker maskesi takması v for vendetta filminde herkesin maske takması gibiydi

2019 yapımı ve başrolde phoenix gibi bir efsanenin olduğu, oldukça iyi oyunculuk içeren suç/dram filmi.

özellikle joker'in gülerken ağladığı, ağlarken güldüğü o hafızalara kazınan sahne phoenix'e oscar kazandırmıştır.
bunun yanında müziklerinden tutun, altın küre'ye kadar kazandığı onlarca ödüle sahip bu filmin imdb puanı; 8,4

izlediğim en anlamlı filmlerdendi. kötü karakterimizin nasıl bu hale geldiğini psikolojik olarak ele almışlar, toplumun yetiştirdiği bir katil kendisi ya da birileri için kahraman. sinirlendiğinde, nefret ettiğinde ve ağlamak istediğinde gülmeye başlıyor. o gülmenin altındaki anlamı hissedebiliyorsunuz. kendi benliğini bulduğu yani joker olduğu süreçte onunla empati kurabiliyorsunuz, her ne kadar sempatiyle karakterin ruhsal benliğine kötü teslimi arasında bir sınır oluşturulmuş olsa da çoğu kişinin sempatisini yine kazanmayı başardı sanırım. tavsiye edilir, izlenmeli diye düşünüyorum.

çok beğenildiği için bir bakayım diye bugün izledim filmi. marvel evreniyle pek ilgim yok sevemedim daha doğrusu bu tarz filmleri. ama joker karakter olarak marvel evrenine ait olsa da filmin biraz psikolojik ve sosyolojik bir altyapısı vardı. aksiyon falan pek yoktu. karakter dönüşümü anlatılmış. ona rağmen başlarda odaklanmakta çok zorlandım ve sıkıldım son sahneler akıcıydı sadece, ben bu tarz sosyal mesajlı filmleri sevemiyorum özellikle amerika yapıyorsa ondan olabilir. oyunculuk çok iyiydi fiziksel görünüşle de desteklenmiş özellikle jokere dönüştüğünde ki duruşu ve baştaki aciz zavallı duruşu o kadar farklı ki süper bir karakter yaratmış gerçekten. pek benlik bir film değilmiş o ayrı.

joker bir kişi değil. joker gotham şehrinin yansıması. insanların gerçek yüzü. the dark knight üçlemesinde michael caine'in dediği gibi 'bazıları sadece dünya'nın yandığını görmek ister'. joker,filmde joaquin phoenix in enfes oyunculuğuyla tam olarak bunu anlatmış.

christopher nolan batman trilogy sinden en basarili batman figürünü en başarılı joker figürünü resmetti. ne ondan sonra gelen batman leri kimse salladı zaten adı sanı belli olmayan bir iki aktorumsunun canlandırdığı joker karakterleri ise ilkokul müsameresinden halliceydi. sonra joaquin phoenix çıktı geldi.
normalde her alanda binlerce örneği olduğu gibi bir şey pik yaptıktan sonra ondan gelenler ne kadar iyi olursa olsun gölgesinde kalır..ama phoenix öyle bir joker karakteri ortaya çıkardı ki bu tamamen benim kendi fikrim ve hislerim heath ledger inkini standart bir joker haline getirdi.
filmin ekstrem noir atmosferi, belli olmayan zaman dilimi, phoenix in her halinden azap içinde olduğu olur olmaz dansı ve o an çalan kasvetli soundtracki, joker in neden joker olduğu bu kadar güzel anlatılamazdi. karakter gelişimi harikulade, karakterin içinde bulunduğu acı ruh halini yansıtma stili kusursuz..
ve tâbi ki en iyi joker kahkahasına da sahip kişi yine phoenix dir.