161.
#3054723buradaki önerimi tekrarlıyorum.
devamını gör...
162.
anti-komünistleri gulag denilen zorunlu çalışma kamplarına gönderen komünist, ideolojik olarak komünist/sosyalist olmadığım için kendisini tutmam lakin sovyet rejiminin sürekliliği için yaptığından bir noktada anlayabildiğim bir tarihi figür tıpkı mao zedong gibi.
fakat öven yerli kominiz abelerimiz atatürk'e dersim harekatı ve üçüncü ağrı harekatı yüzünden kin güdüyor. halbuki atatürk de anti-kemalistlere aynı muameleyi çekiyordu, bunu dersen bu solperenlerimiz kuduruyor hatta "kürt soykırımıııı" diye zırlıyorlar aha bak örnek. #3044935
soran olursa bu solperenler bazı şeyleri asmış farklı düşünebilen entelektüeller biz de sağcı foşixleriz he.
fakat öven yerli kominiz abelerimiz atatürk'e dersim harekatı ve üçüncü ağrı harekatı yüzünden kin güdüyor. halbuki atatürk de anti-kemalistlere aynı muameleyi çekiyordu, bunu dersen bu solperenlerimiz kuduruyor hatta "kürt soykırımıııı" diye zırlıyorlar aha bak örnek. #3044935
soran olursa bu solperenler bazı şeyleri asmış farklı düşünebilen entelektüeller biz de sağcı foşixleriz he.
devamını gör...
163.
kendisi tam bir aile faciasıdır psikolojik olarak. böyle bir aileden ne çıksın abicim? yıldırım akbulut mu bekliyoruz? babası besarion jughashvili çok ağır bir alkolikmiş ve sürekli dövermiş stalin'i. annesi ekaterine gledze dindar bir kadın olmasına rağmen, o da tekme tokat dalarmış. dayak yemeye elverişli bir çocukmuş stalin. gelen geçen kafasında tabak kırarmış. o zamanlar tabak yokmuş bile, düşünün. bulup kırarlarmış yine de. dayak yakışırmış stalin'e. görünce dövesi gelirmiş herkesin. iktidara geldiğinde annesini ziyarete gitmiş kendisi hayırlı bir evlat olarak.
"anne çarı bildin mi? hah işte ben ona benzer bir şey oldum" demiş.
annesi şöyle cevap vermiş: keşke rahip olsaydın.
-----
ya hayatımlarım..bu noktada duralım iki dakika. çocuğun başarısını reddetme, ona destek olmama var. bunu bir inceleyelim. ben hafif anlama özürlü olduğum ya da okuması zor olduğu için kohut emminin 2 senede bitirdiğim, kendiliğin çözümlenmesi adlı kitabında kendimi çözümlemeye çalışırken, okuduğum şu örneği unutamıyorum.
şimdi çocuğunuz diyelim resim yapmış bok gibi. ağaç dalı ve nehir çizmiş güzel yavrunuz. ortada da inek var. bakınca dalga geçilecek bir resim olsun bu. çocuk tam elinde resimle size doğru koşup "annieeee resmim nası olmuş?" diye sorduğunda siz ona "dur dur bekle şimdi ocakta yemeğim var" derseiz eğer, o çocuğun dünyasında bayaa bir şeyi yıkıyormuşsunuz. çocuk, böyle hassas varlık.
bu bağlamda stalin'i düşünelim. bunun babası bazen zevk için stalini dart tahtası yapar, kafasına ok atarmış. hafif abartıyor olabilirim ama bunun yediği dayak miktarını hayal edersek, çok doğru dediklerim bence. sallamıyorum da zaten. apocalypse stalin belgeselini izlerseniz, en azından, "neden bu adam böyle manyak olmuş" sorusunun yanıtını bulabilirsiniz. annesini babasını bu yüzden saklarmış hep. ayakları perdeliymiş, tek kolu daha kısaymış. ninja kaplumbağalar gibi bi şeymiş belgeselde dediklerine göre. apocalypse stalin iyidir. netflix'in belgesellerindeki gibi, perma saçlı bir kadın siyah fonlu odanın ortasında sandalyede oturarak, ota boka, "korkunç günlerdi. ne yapacağımızı şaşırmıştık. o nedenle bir şey yapmadık" gibi saçma sapan konuşarak ekşici gibi şaşırmaz. fransız yapımıydı sanırsam, tavsiye ederim.
çok dayak yemiş bee. acıdığım sanılmasın da, normal yaptıkları. benim dayak yememiş halim bu mesela. o açıdan empati kurabiliyorum. 0-7 yaş arası çok şeyi belirliyor çocukta.
"anne çarı bildin mi? hah işte ben ona benzer bir şey oldum" demiş.
annesi şöyle cevap vermiş: keşke rahip olsaydın.
-----
ya hayatımlarım..bu noktada duralım iki dakika. çocuğun başarısını reddetme, ona destek olmama var. bunu bir inceleyelim. ben hafif anlama özürlü olduğum ya da okuması zor olduğu için kohut emminin 2 senede bitirdiğim, kendiliğin çözümlenmesi adlı kitabında kendimi çözümlemeye çalışırken, okuduğum şu örneği unutamıyorum.
şimdi çocuğunuz diyelim resim yapmış bok gibi. ağaç dalı ve nehir çizmiş güzel yavrunuz. ortada da inek var. bakınca dalga geçilecek bir resim olsun bu. çocuk tam elinde resimle size doğru koşup "annieeee resmim nası olmuş?" diye sorduğunda siz ona "dur dur bekle şimdi ocakta yemeğim var" derseiz eğer, o çocuğun dünyasında bayaa bir şeyi yıkıyormuşsunuz. çocuk, böyle hassas varlık.
bu bağlamda stalin'i düşünelim. bunun babası bazen zevk için stalini dart tahtası yapar, kafasına ok atarmış. hafif abartıyor olabilirim ama bunun yediği dayak miktarını hayal edersek, çok doğru dediklerim bence. sallamıyorum da zaten. apocalypse stalin belgeselini izlerseniz, en azından, "neden bu adam böyle manyak olmuş" sorusunun yanıtını bulabilirsiniz. annesini babasını bu yüzden saklarmış hep. ayakları perdeliymiş, tek kolu daha kısaymış. ninja kaplumbağalar gibi bi şeymiş belgeselde dediklerine göre. apocalypse stalin iyidir. netflix'in belgesellerindeki gibi, perma saçlı bir kadın siyah fonlu odanın ortasında sandalyede oturarak, ota boka, "korkunç günlerdi. ne yapacağımızı şaşırmıştık. o nedenle bir şey yapmadık" gibi saçma sapan konuşarak ekşici gibi şaşırmaz. fransız yapımıydı sanırsam, tavsiye ederim.
çok dayak yemiş bee. acıdığım sanılmasın da, normal yaptıkları. benim dayak yememiş halim bu mesela. o açıdan empati kurabiliyorum. 0-7 yaş arası çok şeyi belirliyor çocukta.
devamını gör...
164.
babası damdan betona tepe üstü atsaymış, dünya ve ruslar daha için hayırlı olurmuş.
devamını gör...