kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı

başka biri tarafından hazırlanmış bi pazar kahvaltısından bahsediyorsak, bence de olmalı..

bana göre alakası yok.
doya doya kahvaltı yaptığım günlerde öğleye doğru uykum geliyor ve enerjim az oluyor.
ama sabah 6da uyanıp, uyanır uyanmaz taze çekilmiş 1 bardak kahve içip öğlene kadar bir şey yemediğim günlerde daha enerji dolu hissediyorum.

kahvaltıyı bıraktığımdan beri çok daha enerjik ve hayat doluyum.

midenin, bağırsakların boş kalmasına izin vermeden sürekli yiyecek tepelemek vücudu boşa yormaktan ibaret.

var.
çay direkt mutluluk demek zaten.
kalanlara hiç girmiyorum.

bana kalırsa yok, bu aralar mutsuzum, en güzel kahvaltı bile mutlu etmiyor.

sabahın köründe kalkıp kahvaltı etmek aksine beni mutsuz ediyor.

mutsuzken kahvaltı yapılmaz

denize karşı yapılan serpme kahvaltı mutluluk getirir.

özenli yapılan sabah kahvaltılarından bahsediyorsak evet mutluluk getiriyor bence de kesinlikle ama biraz geç kaldıysanız, yataktan zor kalkıp yapılan sabah kahvaltıları bırakın mutluluğu mutluluğun yanından geçmiyor. geçen hafta uyku düzenim oturmadığı için yataktan zor kalkıyordum ve kahvaltı yaparken mutluluk pek aklımdan geçen bir duygu değildi. iyi yapılmış kahvaltı güne artı sağlıyor ama asıl soru her kahvaltı iyi kahvaltı mıdır?

kahvaltıyı başkası hazırlıyor ve sizi uyandıran çayın kokusu ise doğru bir önermedir.

gerçekten böyle şeyleri seviyor musunuz ya? mutlulukla yemek yemenin ilgisini hiçbir zaman anlamadım. ihtiyacınızı karşılıyorsunuz sadece. her şeye bu kadar anlam yüklemek beni çok bayıyor artık. bir de çay edebiyatı yapın tam olsun..

(bkz: aç ayı oynamaz)

kahvaltının uyandıktan sonra sıkılmamak adına gerçekleştirilen aktivitelerle bir ilgisi olmalı

(bkz: sunny side up)

bugün üstümde garip bir mutluluk ve gamsızlık vardı ama sabahki yediğim yarım kilo sosisle ne kadar alakası var bilemem .

her sabah talaş böreğimi yerken aklıma gelen söz.dunyanin en gay sözü. ulan cemo ne kafalar yasamissin. neyse tahinlimi kemireyim ben. tahinli güzel.

evet, bence de kahve içmenin *mutlulukla bir ilgisi var.
benim gibi günde bir litreye çıkarırsanız sıkıntı olur ama dozunda içerseniz mutluluğunu tadarsınız.

kahvaltının olsa olsa kolesterolle ilgisi olabilir.
sabahları çok fazla yemeyin.

binlerce sene evvelden beri evrim, sabah kalkıp kahvaltı yapabilecek yiyecek bulabilenleri başarılı sayar, kahvaltı edebilen için bedene mutluluk hormonları salgılatır sende mutlu olursun.

sabahları uyanmanın alarm sesi haricinde olduğu bir dünya düşlüyorum, çocukluğumdan beri hem okuyup-çalışan biri olarak. sürekli kaçamak kahvaltılarla kaç on yıl geçti, muamma... yetişecek bir şeylerin olmasından mütevellit sanki arkamdan kovalayan varmışçasına işkembeye indirdim hepsini.
uzayan kahvaltılara hasret kaldım. ben de 3-5 zeytini ortalama yarım saatte tüketmek isterdim. ben de saatlerce kahvaltı masasında politika konuşmak, felsefe yapma ve biraz da geyiğe vurmak isterdim aktüel yaşantımı. geniş zamanlar yok dostlarım. behçet necatigil'in dediği gibi yalnızca "umuyorduk" fakat zoraki oldu bizimki tamamen.
bir böceği incelemek isterdim bilimsel perspektifle mesela. çaldığım bir enstrümanın haricinde birkaç enstrümana daha vakit ayırmak isterdim. adanmak gerekiyor hepsine. yok geniş zamanlar, yok!

"siz geniş zamanlar umuyordunuz
çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek
yılların telâşlarda bu kadar çabuk geçeceği aklınıza gelmezdi
gizli bahçenizde
açan çiçekler vardı,
gecelerde ve yalnız
vermeye az buldunuz
yahut vakit olmadı" demişti necatigil.
evet evet, kesinlikle vakit olmadı.