21.
dostoyevski'nin yazdığı son romanıdır. iki yılda yazdığı bu eseri tamamladıktan dört ay sonra da ölmüştür dostoyevski. edebiyat dünyasında en üst kurgu romanlar arasında gösterilmektedir. roman, inanç-bilme, tanrı-tanrının yokluğu, rasyonalite-irrasyonalite, özgür irade-kader, sorumluluk-sorumsuzluk gibi düalist bakış açısı ile yazılıp tartışılmış. aslında bir baba katli hikayesi olan bu romanda dostoyevski yarattığı kahramanları üzerinden bir nevi otobiyografik bir metin de ortaya çıkarmıştır. dimitri karamazov; dostoyevski'nin gençlik dönemlerini tasvir etmektedir. eğlence, şehvet düşkünü-sorumluluk almayan dostoyevski idamla yargılanıp sibirya'ya sürgüne gönderilir. bu sürgün dönüşünde yazdığı karamazov kardeşler'deki ivan karamazov sürgündeki geçiş sürecine yani agnostik, inanmaya meylettiği dönemine ışık tutmaktadır. sürgünden döndükten sonra da artık şüpheye yer kalmadan tam anlamıyla inançlı birine dönüşen dostoyevski'nin romandaki karşılığı ise rahip olan oğlu alyoşa karamazov'dur.
devamını gör...
22.
dostoyevski'nin muhtemelen en güzel ve en zor okunan kitabı. bu kitabı bir kere de okuyanı görmedim. mutlaka uzun bir süreçte okunuyor. ancak okuyup beğenmeyeni de görmedim.
devamını gör...
23.
kitap karamazov ailesine mercek tutuyor. bu aile fyodor pavloviç (baba), dmitri (büyük çocuk), ıvan (ortanca çocuk), aleksey (küçük çocuk) ve smerdyakov (gayrimeşru oğul+uşak) tarafından oluşuyor. fyodor’un oğulları dmitri farklı bir anneden, aleksey ve ıvan ikinci anneden, smerdyakov ise düşkün bir sokak kadınından gayrimeşru şekilde dünyaya gelenler. ana hikaye bunlar üzerinden işliyor. birçok yan karakter var ama en önemlilerini anlatacağım.
fyodor karamazov
baba fyodor, zamanında zengin kadınlarla muhabbete girip bayağı ölçüde zenginleşmiş yoz bir adamdır. içkisi, kumarı, hovardalığı çoktur. huyu da smerdyakov hariç diğer oğullarına taban tabana zıttır. onlarla geçinemez. özellikle büyük oğlu dmitri ile. düşman gibidirler çünkü bunun bir kadınla ilintisi vardır. ikisi de gruşenka isimli bir kadına âşıktırlar ve onu elde etmek için uğraşırlar. dmitri bir gün babasına el kaldırır bunun yüzünden. kanlı bıçaklı olmuşlardır artık.
aleksey (alyoşa) karamazov
aleksey kendini dine adamış, akıl hocası zosima’nın sözünden çıkmayan bir gençtir. ilerde bir rahip olmak ve kendini manastıra adamak ister. iyi huylu, saf, yumuşak başlı birisidir. kardeşlerini ve babasını sever. ıvan’la ayrı bir bağı vardır. onunla felsefi ve dini muhabbetler ederler. yani aleksey (alyoşa) bu hikâyenin en temiz kişisidir.
ıvan karamazov
ıvan ise her olaya mantık çerçevesinde bakan, ateizmi benimsemiş. neden sonuç ilişkisini, tanrı inancını ve diğer sosyolojik olayları sorgulayan bir karakterdir. çok düşünür, çok konuşur. alyoşa ile muhabbetlerinde tanrı neden böyle ya da şöyle diye argümanlar sıralar. çok keskin bir zekâsı vardır. duygusuz görünmesine karşın oldukça duygusaldır. zaten romanın sonlarına doğru işler zıvanadan çıktığında en çok bu karakterin bölümleri etkiler bizi.
dmitri (mitya) karamazov
dmitri fevri hareketleri olan, sert mizaçlı en büyük oğuldur. duygularının esiri olmuştur adeta. babasına alkolik olmak konusunda benzer. kendisini sevip onunla evlenmek isteyen bir soylu kadını reddeder. gruşenka’nın esiri olur. onsuz bir hayat düşünemez. romanın kilit adamıdır çünkü asıl hikâye dmitri’nin yaptığı ya da yapmadığı bir olay üzerinden ilerleyecektir.
pavel smerdyakov
smerdyakov, fyodor’un gariban bir kadına tecavüz etmesi sebebiyle dünyaya gelmiş gayrimeşru oğludur. sara hastasıdır, sinsi ve rezil düşünceleri olan birisidir. hikâyeye doğrudan etkisi vardır özellikle ıvan’ı çok sever, düşüncelerini önemser. ıvan’a olan etkisini yazı ilerledikçe konuşuruz.
öyle bölümler var ki adrenalin tavan yapıyor. bu bölümler genellikle ıvan’ın bölümleri. büyük engizisyoncu, şeytanla konuşma ve smerdyakov’la girdiği 3 muhabbette resmen tüylerim ürpermişti. o kadar moda sokan bölümler ki, heyecanlanarak okumuştum. bu heyecanı en son budala romanının sonlarında hissetmiştim.
çok büyük bir roman. dünyada bu romana yaklaşabilmiş bir yapıt göremiyorum. dünya ve rus klasikleri arasında “klasik” sıfatının hakkını bu kadar veren bir roman okumadım. okuduğumda etkisinden çıkamadığım ender romanlardan. 1000 sayfanın üzerinde olmasına karşın müthiş akıcılıkta bir roman. bu romanı iş bankası yayınları’ndan okumanızı kati suretle tavsiye ederim.
iyi ki yazılmış, bir okuyanın defalarca okuyacağı türden bir roman karamazov kardeşler.
fyodor karamazov
baba fyodor, zamanında zengin kadınlarla muhabbete girip bayağı ölçüde zenginleşmiş yoz bir adamdır. içkisi, kumarı, hovardalığı çoktur. huyu da smerdyakov hariç diğer oğullarına taban tabana zıttır. onlarla geçinemez. özellikle büyük oğlu dmitri ile. düşman gibidirler çünkü bunun bir kadınla ilintisi vardır. ikisi de gruşenka isimli bir kadına âşıktırlar ve onu elde etmek için uğraşırlar. dmitri bir gün babasına el kaldırır bunun yüzünden. kanlı bıçaklı olmuşlardır artık.
aleksey (alyoşa) karamazov
aleksey kendini dine adamış, akıl hocası zosima’nın sözünden çıkmayan bir gençtir. ilerde bir rahip olmak ve kendini manastıra adamak ister. iyi huylu, saf, yumuşak başlı birisidir. kardeşlerini ve babasını sever. ıvan’la ayrı bir bağı vardır. onunla felsefi ve dini muhabbetler ederler. yani aleksey (alyoşa) bu hikâyenin en temiz kişisidir.
ıvan karamazov
ıvan ise her olaya mantık çerçevesinde bakan, ateizmi benimsemiş. neden sonuç ilişkisini, tanrı inancını ve diğer sosyolojik olayları sorgulayan bir karakterdir. çok düşünür, çok konuşur. alyoşa ile muhabbetlerinde tanrı neden böyle ya da şöyle diye argümanlar sıralar. çok keskin bir zekâsı vardır. duygusuz görünmesine karşın oldukça duygusaldır. zaten romanın sonlarına doğru işler zıvanadan çıktığında en çok bu karakterin bölümleri etkiler bizi.
dmitri (mitya) karamazov
dmitri fevri hareketleri olan, sert mizaçlı en büyük oğuldur. duygularının esiri olmuştur adeta. babasına alkolik olmak konusunda benzer. kendisini sevip onunla evlenmek isteyen bir soylu kadını reddeder. gruşenka’nın esiri olur. onsuz bir hayat düşünemez. romanın kilit adamıdır çünkü asıl hikâye dmitri’nin yaptığı ya da yapmadığı bir olay üzerinden ilerleyecektir.
pavel smerdyakov
smerdyakov, fyodor’un gariban bir kadına tecavüz etmesi sebebiyle dünyaya gelmiş gayrimeşru oğludur. sara hastasıdır, sinsi ve rezil düşünceleri olan birisidir. hikâyeye doğrudan etkisi vardır özellikle ıvan’ı çok sever, düşüncelerini önemser. ıvan’a olan etkisini yazı ilerledikçe konuşuruz.
karamazov’ların evinde gürültü patırtı hiçbir zaman eksik olmuyor. büyük bir gerginlik var her zaman. dmitri ile fyodor hep kavga ediyor, sözlü atışıyorlar. bir gün fyodor pavloviç cinayete kurban gidiyor. doğal olarak baş şüpheli büyük oğlu dmitri oluyor. herkes o kadar emin ki onun yaptığından. kendini savunamıyor bile. bunun üzerine tutukluyorlar dmitri’yi. kardeşleri dahi onun yaptığını düşünüyor başlangıçta. sadece aleksey suçsuz olduğunu düşünüyor. ıvan ise umursamıyor. çünkü o da babasından nefret eden biri. dmitri’yle ise çok muhabbeti yok.
ıvan, smerdyakov’la olan birkaç muhabbetinde tanrı’nın olmadığını ve dünyada her yolun mubah olduğunu söylüyor. smerdyakov sinsi, çok iyi rol yapan bir adam. ıvan’ın görüşlerine tapacak derecede biri. bir gün ıvan şüpheleniyor tavırlarından ve smerdyakov’u sıkıştırıyor. smerdyakov diretiyor, diretiyor. sonunda çorabına sakladığı fyodor pavloviç’in para destesini çıkarıyor. fyodor’u öldürüp sara nöbeti geçiriyormuş gibi yaptığını itiraf ediyor. ıvan bu olaydan sonra giderek içe kapanmaya başlıyor. tanık olsam mı olmasam mı konusunda kararsız kalıyor.
bu olayın sonucunda yavaş yavaş aklını yitirmeye başlıyor. smerdyakov ise intihar ediyor. artık olayı ispatlama şansının olmadığını anlayan ıvan, rüyasında şeytanı görüyor onunla konuşuyor. işin içinden çıkamadığında ise büsbütün deliriyor.
bu olaylar olurken babasına karşı suçluluk psikolojisine giren dmitri olayı yalanlamıyor tamamen kendini katilmiş gibi gösteriyor. kendini savunmuyor. ıvan işin gerçeğini bilip kanıtlayamadığı için deliriyor aslında. romanın sonunda dmitri sibirya’ya kürek cezasına yollanıyor, ıvan’ı söyledik, alyoşa ise hasta bir çocuk sayesinde tanıdığı diğer çocuklarla yoluna devam ediyor ve manastıra kapanma fikrinden vazgeçiyor.
ıvan, smerdyakov’la olan birkaç muhabbetinde tanrı’nın olmadığını ve dünyada her yolun mubah olduğunu söylüyor. smerdyakov sinsi, çok iyi rol yapan bir adam. ıvan’ın görüşlerine tapacak derecede biri. bir gün ıvan şüpheleniyor tavırlarından ve smerdyakov’u sıkıştırıyor. smerdyakov diretiyor, diretiyor. sonunda çorabına sakladığı fyodor pavloviç’in para destesini çıkarıyor. fyodor’u öldürüp sara nöbeti geçiriyormuş gibi yaptığını itiraf ediyor. ıvan bu olaydan sonra giderek içe kapanmaya başlıyor. tanık olsam mı olmasam mı konusunda kararsız kalıyor.
bu olayın sonucunda yavaş yavaş aklını yitirmeye başlıyor. smerdyakov ise intihar ediyor. artık olayı ispatlama şansının olmadığını anlayan ıvan, rüyasında şeytanı görüyor onunla konuşuyor. işin içinden çıkamadığında ise büsbütün deliriyor.
bu olaylar olurken babasına karşı suçluluk psikolojisine giren dmitri olayı yalanlamıyor tamamen kendini katilmiş gibi gösteriyor. kendini savunmuyor. ıvan işin gerçeğini bilip kanıtlayamadığı için deliriyor aslında. romanın sonunda dmitri sibirya’ya kürek cezasına yollanıyor, ıvan’ı söyledik, alyoşa ise hasta bir çocuk sayesinde tanıdığı diğer çocuklarla yoluna devam ediyor ve manastıra kapanma fikrinden vazgeçiyor.
öyle bölümler var ki adrenalin tavan yapıyor. bu bölümler genellikle ıvan’ın bölümleri. büyük engizisyoncu, şeytanla konuşma ve smerdyakov’la girdiği 3 muhabbette resmen tüylerim ürpermişti. o kadar moda sokan bölümler ki, heyecanlanarak okumuştum. bu heyecanı en son budala romanının sonlarında hissetmiştim.
çok büyük bir roman. dünyada bu romana yaklaşabilmiş bir yapıt göremiyorum. dünya ve rus klasikleri arasında “klasik” sıfatının hakkını bu kadar veren bir roman okumadım. okuduğumda etkisinden çıkamadığım ender romanlardan. 1000 sayfanın üzerinde olmasına karşın müthiş akıcılıkta bir roman. bu romanı iş bankası yayınları’ndan okumanızı kati suretle tavsiye ederim.
iyi ki yazılmış, bir okuyanın defalarca okuyacağı türden bir roman karamazov kardeşler.
devamını gör...
24.
beyler+çoraplı mis ballarım, biz şeytanlardan geçtik, halaylar çektik master and margarita eşliğinde.. yüzbaşının zilli kızını da bilirim, alelede bir hikayeyi de. şikayet ettim bunları gogol'un müfettiş'ine.
böylesi gelmedi, gelmeyecek. ben bu kitabı tekrar baştan okumak için arada camdan atlayıp kafayı kırıp hafızayı betona salıyorum. rus klasiklerine ya da genel olarak rus eserlerine düşkün bir insan olarak diyebilirim ki, son nokta bu. ve de tabi böyle cücük başı gibi bir eleştiri ne derece doğru, bilemedim. sanırım kullanım ömrüm olan 27 sene boyunca karamazov kardeşler kritiği yazdığım için, şu an sugarbaby kucaklayıcı bir amca sıcaklığında yazdım.
böylesi gelmedi, gelmeyecek. ben bu kitabı tekrar baştan okumak için arada camdan atlayıp kafayı kırıp hafızayı betona salıyorum. rus klasiklerine ya da genel olarak rus eserlerine düşkün bir insan olarak diyebilirim ki, son nokta bu. ve de tabi böyle cücük başı gibi bir eleştiri ne derece doğru, bilemedim. sanırım kullanım ömrüm olan 27 sene boyunca karamazov kardeşler kritiği yazdığım için, şu an sugarbaby kucaklayıcı bir amca sıcaklığında yazdım.
devamını gör...