kendini sevmek

zordur ama sonrasında hayatı anlamay başlarsınız

bir kişi kendini olduğu gibi kabullenmelidir. kendisinde olmayan özellikler için üzülmemelidir. elinde olmayan şeyler için can sıkmaya değmez.
(ben misal, sivilcelerim herkesin dikkatini çekiyor, sağlıksız da beslenmem, vücudum yapıyor, doktora gittim geçmedi, ben de geçer inşallah dedim, herkesin ayy yüzüne noldu demesine gerek yok ki. farkındayım ve bunu diyenler kırıcı oluyor.
insan içine çıkmak istemiyorum bu yüzden daima bir yargı çünkü. kimsenin başına böyle insanlar vermez inşallah allah?

aşırısının insanı narsist yaptığı gibi bir yanılgı vardır. narsistler kendilerine değil kendilerinin kafalarında kurdukları imajlarına aşıktırlar, onlar da kendilerini sevmezler aslında. zaten sevginin fazlası olmaz, fazla gibi geliyorsa o sevgi değildir. kendi sevmeyen de kimseyi sevemez bence, onu da kimse sevemez. sırf bu yüzden kendini sevmeyi öğrenmek lazım.

çok önemlidir. çünkü insan kendini sevmez ve kendi değerini bilmezse ne diğerlerine değer verebilir ne de diğerleri ona değer verir. göründüğü kadar da kolay olmayan bir şeydir. ama ne olursa olsun önce siz kendinizi sevin ve değerli olduğunuzu bilin gerisi gelecektir.

mutlu olmak için gereklidir.

bir başarabilsen dediğim.

başlığı okurken içinden canım kendim demektir. ya ben olmasaysım ne yapardım ya, canımın içi.

peçete ve arada kayganlaştırıcı ile yaptığım eylem.
evet arada kayganlaştırıcı kullanmak lazım. tahriş olur.

kendini kolayca affetmektir aynı zamanda.

en elzem şeydir.

kabullenmekle başlar, alışmakla devam eder. zordur ama başkasını tutarlı bir şekilde sevmek için gereklidir.

(bkz: intihardan uzak insanlar)

adı, ego olmasa, sevmek güzel şey, bi de kendini seviyosan.

kendimi seviyorum gerçekten bu kadar inanarak söylediğim bir cümle olamaz belki de

ben varsam varsınız o yüzden en çok kendimi seviyorum !

bir anne şefkatiyle, bir çocuğun merakıyla... zordur. affetmenin birinci adımıymış ayrıca.

sevildiğinizden emin olabileceğiniz tek sevgidir.

ergenlik döneminden çıkar çıkmaz keşfettiğim ve güçlü bir insan olmanın formülü olarak gördüğüm bir davranıştır.

ben kendimi çok seviyorum. bakıyorum aynaya diyorum ki 'sen mükemmelsin.' keşke kendime sarılabilsem. bazen bi espri yapıyorum, diyorum ki 'ironika sen harikasın.' bazen aklıma bir fikir geliyor diyorum ki 'sen efsanesin.' bir de aynanın önünden geçerken kendime göz kırpıyorum. kendimi seviyorum.

erken doğdum. baya erken. kafam kocamandı, vücudum da küçücük. allahtan ben büyüdükçe kafam sabit kaldı da, sonradan bir şekilde yırttık. öyle ki, kalem tutmam bile, liseye kadar standart olmadı. motor ve fiziksel gelişimim hep yaşıtlarımdan geriydi.

ben çirkin bir çocuktum. sınıfta kimse benim yanıma oturmak istemezdi. oyunlarına almazlar, pek sevmezlerdi. ne yalan söyleyeyim, aynaya baktığımda kusmak isterdim. kendimi sevemedim. kimse de beni pek sevmedi. hatta öyle ki, ailemin bile beni sevdiğini yeni yeni idrak ettim.

son beş senedir kendime ısındım. önce giyinmeyi öğrendim(bence), sonra da duruşumu düzelttim.

eskiden beni beğenmeyen insanlar, kariyer basamaklarını tırmanmamın da etkisiyle peşimde dolanır oldu.

velhasıl kelam, kendinizi sevin ve kendiniz için yaşayın.