kendini sevmek

sanırım yapamadığım bir eylem. insan kendini nasıl sever ki. sevemiyorum. kendimi önemli göremiyorum. kendimle ilgili büyük sorunlarım olduğunu düşünüyorum. hayatımdaki herkesi bir yerlere sığdırıyorum da bi kendimi sığdıramıyorum. yerden yere vuruyorum, hor görüyorum.

kendindem başkasını pek sevemiyorum zaten ne varsa kendimde canım kendim.

çok seviyorum kıyamıyorum kendime.

aynanın karşısına geçip az kalmış göbeğimi içime çektim ve eskiden arz-ı endam eden kaslarımın yeniden bana göz kırptığını gördüm.
sonra şüpheye düştüm. ama göbeğimi ellediğimde ve o bölgenin sert olduğunu fark edince mutlu oldum.

evet bir zamanlar evde yaptığım sporlar ve öncesinde yaptığım yürüyüşlerle minnak kaslarım vardı.
sonra yedim içtim ve onları bugün yeniden bana göz kırpacakları güne dek herkesten sakladım.

sadece görsellik değil kendimi bugün sevme nedenim. yapmak istediğim bir şeyi başarmış olmanın - ki henüz tam değil - mutluluğu.

insan ne yaparsa kendine yapıyor. birine ya da bir şeylere kızıp kendimizi üzüyoruz

bunu bana bir sene önce hatta altı yedi ay önce biri söylese "hı evet" der içimden ay çok güzel hayat evet diye dalga geçerdim.

hayatım hala çok güzel değil ama onunla baş edebildiğim için kendimi sevmeye başladım.


kaynak: nasıl kişisel geliştim sayfa :64
yazar:kendimeaitbiryer

*

kendimi seviyorum.
yaptığım hatalarımla ben, "ben"im çünkü, pişmanlıklarım, yanlışlarım, kırgınlıklarım, güçsüzlüklerim, güçlü durmaya çalışmalarım, kıskanışlarım, görmezden gelişlerim, inadım, şakalarım, beyaz yalanlarım, komikliklerim, sakarlıklarım, hüznüm, tembelliğim, unutkanlığım, hep yanlış kişilere aşık oluşlarım,umursamazlığım ve içimdeki çocuğu seviyorum.ben, "ben"i oluşturan her şeyim.kimseyi umursamıyorum. çünkü hayatta kendini bilmek kadar güzel bir şeyin olmadığını biliyorum. eğer farkına varmadıysan, sende kendi benliğinin farkına var. hemen. şimdi. birak insanlar ne derlerse desinler. sen, onların dediği kişi
değil; kendini bildiğin kişisin ve kendini sevdiğin kadar güzelsin. bu yüzden sev kendini. hemde çok sev.o zaman başkalarının sevgisine muhtaç kalmayacağını göreceksin.

kendini sevmek yanlız kaldığında sıkılmamaktır. eğlenebilmektir. her sabah kalkıp aynaya baktığında kendinle konuşabilmek, kendine kocaman gülümseyebilmektir. saçmalamaktır da veya kendini kendine dertleşebilmek. kısacası kendine yetebilmektir kendini sevmek, başkasına ihtiyaç duymadan.

aynaların örtüsünü açmaktır.

karsilikli duygusal bir iliski kurulmadan once, kisinin gerceklestirmesi gereken elzem eylemdir.

'kisi kendini sevmeden, baskasini sevemez.' klisedir ve fakat dogrudur.

özsaygi, özsevgi, öz şefkat filan bunlar önemli kavramlar...

bazen insanin kendi omzuna bir öpücük kondurmasidir.

kendini sevmeyeni kimse sevmez diyorlar. ben de bunu çözmeye çalışıyorum, olmasın istiyorum ama haklı oldukları gitgide ağır basıyor ne yazık ki.

doğruysa bile, fazla da şımartmamak lazım ama.. hiç çekilmiyor malum..!

insanların kendiyle barısık olması sizi neden bu kadar rahatsız ediyor?
keske herkes kendini cok cok sevse.. boylece herkes cok daha mutlu olur ve cevreye cok daha mutluluk yayar.
kalp.

severim

ele güne karşı rezil olmamak için yapılan hareketlerin tümüne 2 bin yılından sonra verilen isimdir.
mesela gri eşofmanla dışarı çıkmamak kendini sevmek hareketi olsa da günümüzde millet bunun bokunu çıkarmıştır.

"insanların kendisini sevmesi sizi neden bu kadar rahatsız ediyor?" sorusunun bulunduğu bir yorum var. sanırım başlığı açan yazarımıza ait.

öncelikle sorunu cevaplandırayım sevgili yazarımız;

ithaf edilen başlık numarası #2967488

insanlarımız " kendini sevmek ile narsist olmak" arasındaki farkı bilmiyor. insanın kendisini sevmesi, kendisine gösterebileceği en masum şefkat iken; narsisizm bir psikolojik rahatsızlıktır.

bu ikisi arasındaki çizgi o kadar ince ki.. sadece gerçekten bilinçli insanlar bunları birbirlerinden ayırabilirler. bunun için her şeyden önce, sağlıklı yetişmiş olmak, vizyon sahibi olmak gerekiyor. dolayısıyla, ortalıklarda sürekli sadece kendisini sevdiğini iddia eden ama kendisi için çevresindeki herkesi kullanan, harcayan, kendisini tatmin etmek için çevresindeki herkesi kendisine maşa olarak belirleyen üstüne açık açık narsist olduğunu ifade eden değişik insanlar var. kim büyük bir özgüvenle " ben hastayım" diye topluma beyan verir ki?

bu yüzden "kendini sevmek" negatif bir olgu gibi görülmeye başlandı. herkes bunu hastalık seviyesinde bencilleşme ile doğru orantılı tanımladığı için, kimsenin bu duruma tahammülü yok.

öncelikle hastalık olanı nedir? normal olanı nedir? bunun ayrımını topluma öğretmek gerekli. ondan sonra bu ön yargı duvarı düşer.

ya sev ya terlet.

başkası tarafından sevilmekle mümkündür. öncelikle annen, baban tarafından sevilmek, sevildiğini hissetmek gerekir. burada sorun varsa başkalarının sevgisini talep etmek hem çok zor hem de arızalı bir hal alabilir. kişi anne, babasından sevgi görmediği için zaten kendisini sevilmeye değer görmüyordur. yine de sevilmeye duyduğu ihtiyaç karşılanabilir ama kişi bunu kaldıramayabilir: "hayır aslında sen beni sevmiyorsun." gibi. e bir yerde de anam babam beni sevmemiş sen kimsin de seveceksin yani. bunlarla birlikte başkasının, bir arkadaşın, sevgilinin sevgisi insanı iyileştirebilir de belki. fakat ailenden gelen bu sevgi meselesini çözmek kolay değil. psikanaliz işe yarayabilir. yoksa zor yani. ikameler yaşamınıza devam etmenizi sağlasa da uzun süreli, derinlikli ilişkiler kurmak konusunda çok zorlanabilir, buna ihtiyacınız olduğunu genellikle inkar etme eğiliminde olabilirsiniz.