kendini sevmek

erken doğdum. baya erken. kafam kocamandı, vücudum da küçücük. allahtan ben büyüdükçe kafam sabit kaldı da, sonradan bir şekilde yırttık. öyle ki, kalem tutmam bile, liseye kadar standart olmadı. motor ve fiziksel gelişimim hep yaşıtlarımdan geriydi.

ben çirkin bir çocuktum. sınıfta kimse benim yanıma oturmak istemezdi. oyunlarına almazlar, pek sevmezlerdi. ne yalan söyleyeyim, aynaya baktığımda kusmak isterdim. kendimi sevemedim. kimse de beni pek sevmedi. hatta öyle ki, ailemin bile beni sevdiğini yeni yeni idrak ettim.

son beş senedir kendime ısındım. önce giyinmeyi öğrendim(bence), sonra da duruşumu düzelttim.

eskiden beni beğenmeyen insanlar, kariyer basamaklarını tırmanmamın da etkisiyle peşimde dolanır oldu.

velhasıl kelam, kendinizi sevin ve kendiniz için yaşayın.

aşırısı olmadığı sürece herkesin aslında kendini sevmesi gerekir.kendini sevmeyen başkasını da sevemez.zaten insan ilişkilerinin de sorunlarla dolu olmasının en temel nedeni de insanın önce kendini değil başkalarını sevmeye çalışmasıdır.

bu levele geldikten sonra hayatın güzellikleri size açılıyor. ben açıkçası kendimi çok seviyorum. kendim odaklı kararlar vermeye dikkat ediyorum. başkalarının yaptıkları kötülükleri umursayıp kendi sevgime zarar vermiyorum. kim ne yaparsa yapsın sonradan belasını buluyor zaten :)

açıklamada en zorlandığım nokta giyim konusu. kendimi seviyorum kendim için giyiniyorum. insanların bir başkası için laflarına kulak asmadan. bence en güzeli de bir kere yaşadığımız şu hayatta kendinizi sevmekten başlayın. sevgi güzellikleri çoğaltır.

hayatta kalmanın en kolay yoludur. günün sonunda kendimizden başka kimsenin aslında olmadığı da düşünülürse çok da mantıklıdır. kendini sevmekle b*k gibi bir insan olma arasında da ince bir çizgi olduğunu unutmayalım ama, kendimi seviyorum ben böyleyim değişmem kafasına götürebilir sizi aman dikkat.

kendini sevmeyen insan başkasını sevemez

bu çağın insanlarının çoğunun yapabildiğidir. öyle böyle değil baya iyiler bu konuda. yeri gelince narsist olacak kadar sevebiliyorlar.

kendine yapabileceğin en iyi iyilik.

hayatı,evreni ve baskalarını sevebilmek icin insanın önce kendini sevmesi gerekir.kendini seven insan etrafındaki her seyle uyumlu hale gelir.narsist ve bencil bir kişilik olmak insanın kendini sevmesinden ziyade mental açıdan hasta olmasından kaynaklanır.

hayatın anlamı ve tadını bulabilmek için elzemdir, öncelikli olmalıdır. sana sen değer veremiyorsan, kendini sevmeyi bilmiyorsan hiçkimse sana ne sevgi ne da güzel bir duygu gösterir. çaban beyhudedir.

bütün sorunların temelinde yatan gerçektir kendini sevmeyi bilmemek
herkes farkındadır ki güçlü karakterlerinin hepsi kendini sevmeyi bilir. güçlü olmak kendini sevmekle başlar hem kendini seversen öyle kolay kolayda kimse yıkamaz seni.

aşkların en güzeli.

o kadar kıymetli bir şey ki bu.
19 yaşındayım, bir ay 23 gün kaldı 20. yaşıma. o kadar uzun süre sevmedim ki kendimi. ruhum dengesiz, bedenim ise çirkindi hep gözümde. kendime dair bir tane bile pozitif düşüncem yoktu. çocukluğumdan beri hep bedenimi örttüm, ruhumu gizlemeye çalıştım. ergenlikle birlikte çıkan sivilcelerim ve akran zorbalığı ile birlikte her şey çok daha kötü durumdaydı. üstüne üstlük belki de tek umudum olan üniversite sınavında da istediğim gibi bir sonuç alamayınca dünyam karardı adeta.
sonra ben hemşireliği yazdım. hiç istemeden okumaya başladım. hayatımda belki de ilk defa spor yaptım, 14 kilo verdim. saçlarım uzadı, hep hayal ettiğim gibi boyattım. zamanla derslerimi sevmeye başladım. ilk defa hoşlandığım bir erkeğe açıldım ve reddedildim. kısacası yaşamaya başladım ben. hayal kırıklıkları ile, acısı ve tatlısını hissederek yaşamaya başladım. bugün ilk defa bir şey fark ettim aynaya baktığımda, güzel bir genç kız gördüm o yansımada. gülümseyen, kendisini seven ve umutlu bir genç kız. mutluluktan ağlamak neymiş öğrendim bunu gördüğümde.
umarım herkes aynadaki o yansımayı sever, hayatı acısı ve tatlısı ile yaşar. mutluluğu hepimiz hak ediyoruz.

beyaz saçlarımla, zayıf vücudumla, sivilecelerimle ve gözaltı torbalarımla çok seviyorum kendimi. tüm bunlara rağmen mükemmel bir karakterim var. kendimi seviyorum artık çünkü birinin beni sevmesine ihtiyacım yok. tüm bunları, kendimi sevmeyi, kendimle mutlu olmayı sevgisizlik, ilgisizlik öğretti bana. eyyo her şeye rağmen 10 numara beş yıldız bir bacınız olduğumu düşünüyorum hihihihihiih
edit: bunca zaman kendimden nefret edip hayatımı zindan ettiğim için kendimden özür dilerim..

sevme deneyimi olan ve başkasını sevebilen insandır!

aksi hal söz konusu olamaz.

öncelikli olarak ruhunuzla sevişmeniz gerekiyor.

30 larımda farkettiğim bir gerçek. sen kendini sevmeden sevmen hep eksik kalır. kendine objektif olmadan davranışların hrp kusurludur. ayrıca dozunda bencillik olması gereken ve doğru bir davranıştır.

"nereye giderseniz gidin, kiminle karşılaşırsanız karşılaşın, asıl istediğiniz kendi sevginizdir." -louise hay

kendisini sevmeyen başkasını sevemez.
işe kendinizi sevmekle başlayın, sonra başkasını seversiniz.
kendini seven qızlar eqlesin.

senelerdir kendime öğretmeye çalıştığım olgu. çünkü insanın en çok kendini sevmeye ihtiyacı var.
tam olarak hangi seviyede olduğumu bilmiyorum ama eskiye nazaran daha çok değer veriyorum, kendime karşı daha az acımasızlaştım, daha az eleştirmeye gayret ediyorum.
aslında fark ediyorum da herkesten, herşeyden çok en büyük kötülüğü ben yapmışım kendime.
sait faik'in dediği gibi: "her şey bir insanı sevmekle başlar"
... ama önce kendini!