köfteci yusuf

(bkz: nihal'i harcayacaklar matmazel)

2 kere gittim zaten et ürünleriyle o kadar aram yok yanımdakilere göre değişiyor benim için yemeğin lezzeti

köye gittiğim için gündemi pek takip edemedim. domuz eti çıktı muhabbeti varmış. yusuf bir video yayınlamış galiba izlemedim. ama ülkede onca olup biten varken cumhurbaşkanı çıkıp bir müessese hakkında konuşuyorsa orda bir bit yeniği vardır. ya adamın dükkanına çökmeye çalıştılar ya da boykot anlaşmazlığı falan yaşadılar.

devletin kurumu açıklamış falan diyenler var. pollyanna kardeşlerim devletin kurumlarına güvenen mı kaldı. mesela koskoca diyanetin başındaki adam kuran fetvası veriyor kendisi kuran bilmiyor kelime-i şehadet bilmiyor, çıkıp ananın eteğinden tahrik olabilirsin diyor. al sana devlet kurumu.
ihmalkarlık yüzünden maden çöküyor yüzlerce insan ölüyor, deprem oluyor yüz binlerce insan ölüyor; devlet denetlememiş, kimini denetlemiş de skandal şekilde biseylere göz yummuş falan. çeyrek asırda devletin getirildiği konum ortada. kurumuna şahsına güvenen mı kaldı.

dışarda yemek yemiyorum ama yemem gerektiğinde bulunduğum yerde yusuf varsa giderim. adama vurun kahpeye çekildiğini düşünüyorum. bir işin içinde malum şahıs varsa konu hakkında bilgin olmasa bile onun karşı safında dur zaten doğruyu bulmuş olursun.

komplo filansa gerçekten gidip destek olurum diyeceğim ama sevemedim be .yemem.

*

dışarda çorba gibi hatay dürüm adını verdikleri lavaş arası boşluk bile 150 falan. onlara teslim olmamak için köfteci yusuf ve yerel bir kebapçıda yerim hep. komplo olduğunu düşünüyorum. biz senden razıyız köfteci yusuf.

destek olunması gereken markadır.

uzun zaman önce burada bir iki kez yemek yemişliğim var. fakat çok hoşlandığımı söyleyemem. lezzet olarak beni tatmin etmedi. fast food olaylarına da uzak olduğum için bana hitap eden bir işletme değil. bir de içeride avm yemekhanesi kokusu var. o koku bile reflümü azdırmaya yettiği için tercih etmiyorum.

domuz eti konusuna gelirsek de bana mantıklı gelmiyor. bu çapta bir işletmenin buna tenezzül edeceğini sanmam. hem de müslüman bir toplumun en hassas olduğu konulardan birine bu şekilde dahil olmak isteyeceklerini hiç düşünmüyorum. matematiksel olarak da mantıklı değil. domuz eti kullanmaları onlara ekstra kazanç sağlayacak bir durum yaratmayacaktır.

he komplo olabilir orası ayrı. et tedarikçileri bile isteye böyle bir şey yapmış bile olabilir mesela. fakat bu firmada ilginç bir durum var.

balık hafızalı olanlar için hatırlatalım. sedat peker videoları ortaya çıktığında, dönemin içişleri bakanı süleyman soylu, köfteci yusuf'a çökeceklerdi diye bir iddia ortaya atmıştı. sedat peker de videolarda bunu yalanlamıştı. köfteci yusuf da o zaman hiçbir açıklama yapmadan yoluna devam etmişti.

zaten espresso lab gibi bir anda hızla büyümesi kafalarda soru işareti batındırıyordu. hızla büyütenler, artık büyümesini istemiyor ya da firmaya göz dikiyor da olabilir. bilemiyorum altan...

evde mis gibi 1 kilo başeti+ 1/2 kilo döş+ 750 gram dana kuşbaşı kıyma+ bu arada sakatatçıdan 250 gram epey yağlı böbrek üstü de ekledim, ,2,5 kilo etten başka ekmek+soğan+köfte harcı-kimyon ,karabiber +yumurta 3 adet ,isot .. +- yaklaşık 3 kilo 1200 lira ,iyice yoğurdum 3 saat beklettim, köfte yaptım attım dondurucuya.
400 lira köfteci yusuf'ta da aynı ,400 ..

sultanahmet köftecisinin ızgaracısı-harççısı osman ufak hisse ortağı idi de karşı dairede idi ,oğluda ızgracı bir gün bana köfte yap demedim. bana göre istanbul'da şu an en iyi 2-3 köfteciden biri.

ben evde ki bildiğim iştir 400'e mal ediyorsam köfteci de 400'e satıyorsa (hazır çiğ) artık karar milletin.
tavuk köfte kasapta çiğ olarak 300 lira olmuş ümraniye son duraktan aldım,köfteci yusuf'un 50 metre yanı ..

ben iyi birde reçeteciyim 20 seneoldu nasıl demeyin(cost-kontrol) ,,

vardır bir numara.
hayatta kasaba,manava ,balıkçıya güvenmem.

domuz eti yeseniz ne olacak onu anlamıyorum. sokakta bu kadar başıboş köpek varken siz dua edinde köpek kesip yedirmiyorlar.

akapelilerin yobazların, yalancılığından sahtekarlığından öyle bir bıkmışım ki, köfteci yusufun çıkıp söylediği 2 kelime dahi benim için yeterli oldu zira akape ne söylüyorsa yalandır, hiç doğru konuştuğunu görmedim, ilk firsatta da köfteci yusufa gidip selfi çekip her tarafa dağıtacağım.

akape ne söylüyorsa o yalandır
dinciler ne söylüyorsa o yalandır
dincide allah korkusu yoktur.

yemek uygulamalarında* kampanyası var. bir haftadır her gün bir şey alıyoruz. sırasıyla köfte, kıyma, kuşbaşı, kavurma ve bugün sucuk aldık. 340 liralık alışverişe 100 lira indirim uyguluyor. bazılarına ekstradan 100 liralık indirim daha veriyor. fiyatlar zaten uygundu, bu şekilde bayağı ucuz olmuş. karşılıklı bir kazanç söz konusu bence. haberiniz olsun diye yazdım.
ekleme: bizim aldıklarımız menülerin en sonunda çiğ et bölümünde.

bilmeden domuz eti yemek günah mı sorusunun gündeme gelmesine neden olan zincirdir.

adi domuzcu yusuf'tur artik.

yeni yapmaya başladıkları tostları güzel. özellikle karışık olanı baya iyi olmuş.

hiç oturup da orada bir şey yemiş değilim.
domuz eti filan olsa özellikle gidip tadını merak ettiğim için uğrayabilirim.

bence artık domuz eti serbest olmalı bizim ülkemizde de. isteyen yesin isteyen yemesin kardeşim.

domuzcu. ama gazozlari iyidir. evet.

sonunda onlar da yavaştan yavaşa enflasyona yenik düşmeye başlamışlar. bir işletmede menüler kalkıp, içecekler ayrı satılmaya başlanıyorsa çarkı döndürmekte zorluk çekiyorlardır.

bursa orijinlidir.

türkiye’nin neredeyse her otoyol kenarında, avm girişinde, sanayi bölgesinde ya da şehir çıkışında karşınıza çıkan; “acıkmadım ama bari bir çay içelim” deyip de kendinizi bir tabak köftenin önünde bulduğunuz, adeta milli fast food zinciri hâline gelmiş markadır. 1996 yılında bursa’nın inegöl ilçesinde yusuf akkaş tarafından kurulmuştur. başlangıçta küçük bir kasap dükkânı olan bu yer, zamanla “inegöl köftesi” konseptini kurumsal bir kimliğe büründürüp türkiye’nin dört bir yanına yayılmıştır. bugün, tabelasıyla, dumanı tüten ızgarasıyla ve içerideki yoğun et kokusuyla, anadolu insanının hem karın doyurma hem de yolda mola verme refleksinin sembollerinden biridir.

köfteci yusuf’un menüsü basittir ama etkili: köfte, sucuk, pirzola, tavuk, yoğurt, ayran, salata ve yanında illa ki turşu. bu kadar. minimal ama doyurucu bir menüyle koca bir ülkenin yeme alışkanlıklarına yön vermiştir. fakat onu asıl popüler yapan şey sadece köftenin lezzeti değil, aynı zamanda “ulaşılabilir fiyat” felsefesidir. uzun yolculuklarda benzin fiyatına üzülürken, “en azından köfteci yusuf’a uğrarız” diyerek moral bulan milyonlarca sürücü vardır.

mekânın iç mimarisi genellikle birbirine benzerdir: turuncu logolar, büyük harflerle yazılmış “köfteci yusuf ” tabelası, self-servis düzeni ve ortalıkta bir ordu gibi çalışan garsonlar. sipariş sırası uzun olsa da sistem tıkır tıkır işler; çünkü herkes bilir ki orada amaç gurme deneyimi yaşamak değil, hızlıca doymaktır. mutfaktan gelen “cızzzt” sesi, metal tepsilerin tokuşması, yoğurt kaplarının açılış sesi ve çocukların “ben ayran istiyorum” çığlıklarıyla birleşince ortaya çok tanıdık bir senfoni çıkar: köfteci yusuf ambiyansı.

bazılarına göre etler fazla pişmiştir, bazılarına göre tam kararındadır. kimisi “şu yoğurdu eve götürsem olur mu” der, kimisi “yahu bu kadar şube olunca tadı kalmadı” diye söylenir. ama sonuç değişmez: köfteci yusuf, herkesin en az bir kez gittiği, hatta bazen istemeden bile yolunun düştüğü bir yerdir. anadolu’da “şuradan geçerken bir yusuf’a uğrayalım” demek, neredeyse bir deyim hâline gelmiştir.

marka, zamanla kendi kasap ürünlerini, sucuklarını, hatta market zincirlerinde satılan vakumlu köftelerini bile çıkarmıştır. böylece sadece restoran değil, bir “et ekosistemi” yaratmıştır. tüm bunların yanında bir nevi halk gözünde “zenginle fakiri aynı masaya oturtan” yer olmuştur. yan masada tır şoförü çorbasını içerken, diğer tarafta takım elbiseli bir bey toplantı molasında köfte yer. ortak nokta: her ikisinin de önünde aynı tepsi, aynı yoğurt, aynı ekmek.

yemek sonrası kasa önünde tatlı reyonu vardır; fırın sütlaç, kemalpaşa, kazandibi... insan doymuştur ama yine de “bir sütlaç alayım, yola tatlı gidelim” der. bu noktada köfteci yusuf, türk halkının irade gücünü ölçen bir kurum hâline gelir. çoğu kaybeder.

zaman zaman sosyal medyada “köftesi eskisi gibi değil”, “personel ilgisizdi”, “yoğurt efsaneydi” gibi yorumlarla gündeme gelse de, kimse markayı hayatından tamamen çıkaramaz. çünkü köfteci yusuf sadece bir restoran değil, bir alışkanlıktır. uzun yolda tuvalet ihtiyacı bahanesiyle durulan, sonra bir şekilde köfte sipariş edilen bir mola kültürüdür.

eleştirilecek çok yanı vardır ama gariptir, eleştiren de ertesi hafta yine gider. çünkü orası tam anlamıyla “beklentiyi karşılayan mekân”dır: hızlı, temiz, doyurucu ve uygun fiyatlı. hatta bazıları için “türkiye’nin mcdonald’s’ı” tanımı bile yapılır, ama o benzetme aslında haksızlıktır; çünkü mcdonald’s globaldir, köfteci yusuf yerli ve millidir. o, anadolu’nun dumanlı ızgarasıdır.

sonuç olarak, (bkz: köfteci yusuf) sadece köfte satan bir yer değil; türkiye’nin yol kültürünü, yemek anlayışını ve toplumsal ruh hâlini yansıtan bir fenomendir. gecenin üçünde bile açık olan şubeleriyle, her şehirde aynı tadı vermesiyle, fiyat performans dengesiyle ve en önemlisi “herkesin ortak buluşma noktası” oluşuyla, ülkenin gastronomik kimliğinde ayrı bir yere sahiptir.

bursa'nın dünyanın lezzet merkezi olduğu gerçeğini gösteren örneklerdendir.