kötülük

yapmayi sevdigim sey. evet.

hiçbir kötülük bilerek ve isteyerek ödüllendirilmemeli.
bu arada hiçbir birleşik miydi?
yok yok değildi.

bu tanımı girerken uykusuzum.
çünkü çok ama çok rahatsız edici bir konuya bulaştım, üstüne meramımı anlatamadım.
hiçbir kelimesini iki kere mi yazmışım yav?
hea uykusuzluktan iki tane görüyormuşum ehehe.

burada kötülük nedir sorusu geliyor akıllara.
şahsına münhasır olduğu durumlar vardır fakat burada biz kötülüğü genel toplum ahlakına göre değerlendirmeliyiz.

abi ben dinlere göre eleştiririm!
eh orada da problemler çıkıyor. hem kendi içinde* hem de dinin kötü deyip kimseye zararı olmayan durumlar var.

neyse lan yazma dayı git uyu lan!

karma, bilmem ne adalet dengesi, adı her neyse bence kötülüğün de yapanın hanesinde eksi bakiye olarak döndüğü bir düzen var. size yokmuş gibi gelebilir ama bazen sadece zaman alıyor. bunu birini defalarca bıçaklayan katillerin genelde kendinlerini de yanlışlıkla kesmelerine benzetiyorum. kötülük daima zarar verir. fail ya da maktül rolleri değişir ama muhakkak o bıçağın acısını hissedersiniz.

hiçbirimiz melek değiliz ama o bıçağı birine defalarca saplamak isteğini bastırıp, insan olmayı deneyebiliriz. şunu unutmamak gerekiyor bir bıçak bulup birine saplayabilmek herkes için çok kolay. yapmıyor, yapmak istemiyorlarsa bunu beceremedikleri için değil yapmak istemedikleri için yapmıyorlar ama zorlanırsa her insanın gözünü kan bürüme ihtimali vardır. kimseyi katil olmaya zorlamamak gerekiyor.

harry potter da konusu soyle gecen:

-harry: icimde kotuluk de var, hissediyorum.
-buyucu: bizi iyi bir insan yapan secimlerimizdir harry.

kolaydir.

müslümanlar iyi dinlesin.

kötülüğe en güzel surette iyilikle, hatta iyiliklerle mukabele etmek müslümanlığın mümtaz şiarı olan sabr'ın kârıdır.

sakat doğmuş iyiliktir. sakatlığınn derecesine göre iylikten ne derece soyutlamacağı belli olur. yani teknik olarak gerçekte kötülük diye bir şey yoktur ama mutlak olmayan kültürel gerçeklikler, insan zihni ile yoğrulup pratiğe döküldüğü için, biz kötülük kavramını gerçek olarak kabul ediyoruz.

bazen iyilikle ayırt edilemez şekilde öyle iç içe geçebiliyor ki cidden yin-yang felsefesine hak vermemek elde değil. örneğin iyilik yapıyorsun, daha doğrusu sen iyilik yaptığını zannediyorsun, ama kötülüğe hizmet edebiliyor yaptığın eylem veya tam tersi. ya da kötü sandığın biri özünde iyi birisi çıkabiliyor. dolayısıyla iyi ve kötü ayırt edilemez hale geliyor. insan doğası bile böyle değil midir zaten? bir iyi olur bir kötü. 10 dakikada bile değişir niyeti. özetle iyi ve kötü tabii ki var ve birbirinden oldukça farklı şeyler ama bizim onları algılayış şeklimizde sorunlar olabiliyor.

bu nedenle iyi ve kötü yoktur 'bağlam' vardır deniyor.

bağlamında değerlendirince aynı şey kötü de olabiliyor iyi de...

her şeyden önemlisi olayın bağlamı, davranışın ortamı, sözün önce ve sonrası.

bir masal kitabinda diyordu ki:
-bazen kotu olmaktan baska caren kalmiyor.

baska bir yol her zaman vardir cocuk.