küçükken inandığımız yalanlar

- kafa tokuşturursan kel kalırsın.
- herkes türkçe konuşur (dublajlar sağ olsun)

leylekler...

eğer tabağındakileri bitirmezsen arkandan ağlarlar denilince kıyamayıp yiyordum ben hep o yüzden de en inandığım yalan buydu maalesef .

kayısı büyüyünce şeftali olur sanırdım.

tüp bebeklerin mutfak tüpünden çıktığını sanardım.
mesnevileri allah sanardım.
cennete gidince allahın oğluyla oyun oynayacağımı sanıyordum.
rusyanın tamamen bataklık olduğunu sanıyordum.
100₺ ye spor araba alınabileceğini sanıyordum.

zeytin çekirdeğini yutunca içimde zeytin ağacı çıkacağına inandırıldım.

yemediğimiz yiyeceklerin peşimizden koşması her halde uygundur.

ne oynuyorduk, ne konuşuyorduk da konu oralara geldiydi kimse hatirlamıyor, anneannem, eteğinin altından cikardığı parmağını bana pipi diye yutturmuş.

hiç sevmediğim kıyafetin önünde bulunan uçan balonun beni geceleri havada uçurduğu yalanıdır. öyle bir inandım ki üstümden çıkarmaz olmakla beraber vesikalık çektirmişliğim var.

öpüşme sahnesi izlersen hamile kalırsın. şaka yapmıyorum biz çocukken arkadaşlarımla buna inanırdık bir arkadaşın annesi kandırmıştı bizi böyle.

çöpten bulunduğum

büyükken inanılan masalların yanında masum kalan yalanlar. aziz nesin'in kulakları çınlasın, kitabını bile yazdı.

öğle uykusuna yatınca, uyku meleğinin gelip yastığımın altına çikolata bırakması.

tabii gerçekten çikolata buluyordum o yüzden bayağı bir inanmıştım. sonra anladım bunu annemin ve babamın yaptığını. swh

tabi ki diş perisi...
hiç inanmamıştım ama hediyeler devam etsin diye anneme rol yapıyordum.

canımız yandığında annelerin söylediği öpeyim de geçsin cümlesi. gerçekten annemin öptüğü yerin iyileştiğini artık acımadığını hissederdim. keşke büyüyünce de öpünce geçecek dertlerimiz olsaydı.

büyüyünce geçer. doğru geçti ama içimizden..

çok uzağa gitme, çingeneler çalar seni.

ben çingenelerin çocuk çaldığını ne gördüm, ne duydum, ne bildim. çok büyük kötüleme ve suçlama aslında.

büyüdüğünde her istediğini elde edeceksin yalanıdır. saf gibi inanırdım.

3 yaşında falan dedem ölmüş.
ölümünü hatırlamıyorum ama anneannemin dedem öldükten sonra yaşadığı evin mutfağında annemin ölümü anlattığını hatırlıyorum. annemin kabaca anlattığına göre insanlar doğar-büyür-yaşlanır-ölür. 0-6yaş arası büyümeye saplatılıydım. tek arzum büyümekti. çünkü yaşıtlarımla değil yetişkinlerle takılmak istiyordum ve mümkünse benimle çocukmuşum gibi konuşmasınlar. annemin kıyafetlerini giyip eşyalarını kullanıyordum. her gece nolur büyüyeyim diye dua ediyordum. duam kabul edilirse sabah yetişkin uyanıcam ve herkes 1 gecede yetişkin olmamı gayet normal karşılayacak. ee duam kabul olmuş boru mu?

annem kabaca insanlar doğar-büyür-yaşlanır-ölür dedi, ben çocuk aklımla basit mantık kurarak şu sonuca vardım; duam kabul olmasa da eninde sonunda büyüyeceğim, ben büyürken tanıdığım ve sevdiğim herkes yaşlanacak -hatta ölecek- ben yetişkin ve onlarsız kalacağım. benim istediğim bu değildi ki. ben her şey ve herkes aynı kalsın, ben artık çocuk olmayayım istiyordum. nadiren ağlayan bir çocuktum; gerçekten canımın yanması lazımdı ağlamam için. basit mantığı kurduktan sonra ben bir ağlamaya başla, öyle bir ağlamak ki günlerce. yemek yerken ağlıyorum, oyun oynarken ağlıyorum, arada uyku ile ağlamama mola veriyorum. anneannem, annem falan ölecek hep nasıl ağlamam? annem baktı susmuyorum benimle ciddi bir konuşma yaptı:

büyümek istememem normal, büyümek istemeyen çok insan var. gerçekten büyümek istemiyor muyum iyice düşünmem ve emin olmam lazım. eğer eminsem doktordan randevu almamız gerekiyor. bu ciddi bir karar ve geri dönüşü yok. oyuncak bebekler insanların kopyaları ya, gerçekten kopyaları. nasıl oyuncakların sırtında pil varsa insanların da var. kalp pili bile takılıyor insanlara, piller o kadar hayatımızda! eğer büyümemek kesin fikrimse hemen doktordan randevu alalım (zor bir ameliyat olduğu için sıra beklemek gerekiyor), doktor pillerimi çıkarsın ve hiç büyümeyeyim.

tıp dünyası sen nelere kadirsin, bilimin köpeğiyim. saniyesinde kabul ettim bu teklifi. hemen alalım randevuyu. doktor arandı, listeye ismim yazıldı ve ben beklemeye başladım. hâlâ da bekliyorum.