manisa denilince akla gelenler

aklıma eşimin avukat olan asker arkadaşı geliyor. seneler önce tatilden dönüşte yolumuz manisa'dan geçiyordu, bizi evinde misafir etmişti. tüm manisa'yı gezdirmiş, en son da üzüm bağlarına götürmüştü. "o kadar üzümü biz ne yapacağız, abartma." dememize rağmen kasa kasa üzümü arabaya yükleyip "hadi şimdi istanbul'a devam edebilirsiniz." deyişini de unutamıyorum. o kadar üzümü tek başımıza yiyemezdik tabii ki.. konu, komşu, eş, dost, akraba-i taallûkat, hatta çocukların kurstaki öğretmenlerine bile dağıtmıştık.*

çekirdeksiz üzüm.

mesir macunu.

(bkz: tımarhane) (bkz: fatih sultan mehmet)

şehir öyle bir coğrafyadaki, ege desen tam değil denizin dibinde ama kıyısı yok, belediyesi büyükşehir ama izmir gibi bir komşusu varken kim bakar manisa'ya denecek durumda. ha bir de nedir bu ilçelere isim verirken ki kafa buna da hep gülmüşümdür.
ahmet-li
salih-li
turgut-lu
nazil-li
ne yaşadınız siz bu adamlarla bu kadar?

çocukken yediğim, adına manisa böreği dedikleri, ama daha çok ıspanaklı kek olarak hatırladığım, sonraları merak edip de araştıracak kadar sevmediğim, mecburiyetten hayatıma dahil etmek zorunda olduğum insanlar gibi yalnızca o gün için ona tesadüf edip ayrıldığım, bir daha asla rastlamadığım o yiyecek.

bir gün iş yerindeyim. manisa belediyesiyle bir iş için görüşüyoruz. dosya, çizim bir şey götürmem lazım. dedim öğle yemeği yiyeyim de öyle götüreyim. şimdi efenim benim hafif şekerim var ve öğle yemeğinden sonra hafif bir uyku bastırıyor. bunu bilmeme rağmen atladım arabaya, attım çizimleri arkaya, 30 dakika sonra belediyenin sokağına geldim ama nasıl geldim?
yarı kapalı gözlerle.
bırak dosyaları çıkarmayı arabadan inecek takatim yok uykudan dolayı.
park ettim, geçtim arka koltuğa, telefonun saatini bir saat sonraya kurdum ve öyle bir uykuya daldım ki sokaktan geçenler görmüş görmemiş umurumda olmadı.
bu da benim manisa anımdır.

manisanin coğrafyasi bir kenara,manisa ege değildir,alakasi yoktur. konyayi alip ege bölgesine koymak istesek orasi manisa olurdu.baska sözüm yok.

manisalı kız arkadaşlarım oldu. pek memnun oldum bu yöremizden. şehvetüstü şefkat için yaşayan harika insanların şehri olduğunu düşünürüm her zaman.

acemi birliğim.