metalci gençliğin tarihe karışması

çok doğru önerme. onların yerine afgan'lı,suriye'li çalışıyor ostim metal sanayi'nde.

metallica, rammstein falan dinleyen rock müzik seven biriyim ama aşırı anlamam metal, heavy metal falan farklarından. yalnız eskiden bu ülkede daha çok rock konseri falan oluyordu sanki. son birkaç senedir olmuyor sanırım. bir de rock grupları eskisi kadar şarkı yapmıyor herhalde, doğruluğundan emin değilim ama. bunların etkisi olabilir. bir de ülkede tekrardan bir rap furyası başladı o da etken olabilir. yine de eski metallica şarkıları candır. askerden önceki gibi saç uzatamıyoruz, yaşımızı aldık evlendik falan, saç da uzamıyor zaten ama hala ölmedik. evde, arabada unforgiven, sad but true falan dinliyoruz.

arada otobanda hız yaparken içimizde yaşıyor

taksim dorock ve kadıköy the wall'a bekleriz.

(bkz: çok umrumdaydı)

taş gibi, dipçik gibi, ruhu gepgenç olarak, buralardayız hala , genç. sen aklını yorma *

yalandır. biraz yaşlandılar ve yeni nesil metal müzikten uzak duruyor ama kimsenin tarihe karıştığı falan da yok.

kızımın aralarına karışmasıyla, taze kan ihtiyacını bir nebze gidermiş gençliktir. çıkaramıyoruz üzerinden metallica tişörtlerini.

metalciler tarihe karışmadı sen tik-tok kurdun

artık onların yerini autotuneci, b*k sesli ergen trapçiler aldı.
(bkz: beterin beteri vardır)

kafamız şişti.

dur dur karışmamış kalbımızde yasıyor. metalin metal oldugu bitli metalcılıgın erkekler arasında hala cool kabul görüp, kız dusurmek ıcın aktif kullanıldıgı yıllardan bugüne ulaşmış bir versiyonunu daha 3 gün önce bir grup kamyoncu ve servıscıyle bekledıgım arac muayenesi sırasında gördük. inanılmaz bir andı. nesli tükenen bir canlıyla yenıden karsılasmıs gibi. kolsuz soluk megadeath tshırtü,pantolonuna takılı zıncılı, adana sıcagında ucu sıvrı deri çizmesi, yarısı kel kır uzun sacları ve o gunlerden bugune hala yapmadıgı banyosu ile cok tarıhsel bır andı. gözlerim yaşardı

katılmanın pek mümkün olmadığı tespit.
90'larda bu insanlar çok gün yüzüne çıkmayı sevmez, arka planda yer altında takılırdı.
sonraları metal müzik fame yapınca birçok insan metalci gibi göstermeye başladı kendisini.
o fame sönünce bu insan topluluğu da gitti.
metalcilerin özü kaldı.
aynı 90'lardaki gibi.

31 yaşındayım. 15 yıldır aktif dinliyorum ve bir gün olsun ulan sıkıldım demedim.

bir kültürü silmek kolay değildir kaldı ki hala iyi gruplar ve iyi müzikler yapılmaktadır. dinleyini azınlık olan bir müzik türü olduğu için yersiz tespit.

kaybolmadilar.
tüm imajlarini emolara evsizlere falan kaptirdilar.

o zaman gençliğinin metal yorgunluğuna yakalanması da diyebiliriz

bir daha karşılaşmamak ümidiyle.

(bkz: yıkılmadım ayaktayım)

dünyada müzik tarzları o kadar çabuk değişiyor ki, bu anlamda, belki en tepeye bile koyabiliriz müziği...

rap müzik için de aynı şeyleri söyleyeceğiz mesela... nasıl şimdi metal müzik için böyle şeyler söylüyorsak....

her gelen yeni nesil, kendine ait bir müzik tarzı benimsemeye çalışıyor.. hep bir çaba hep bir değişim..
en sonunda da bir şekilde, o değişim yaşanıyor hâliyle...
50'ler, 60'lar,70'ler, 80'ler, 90'lar.. 2000'ler..

2000'lerin ilk on yılı ile sonraki on yıl çok farklıdır mesela birbirinden, tarz olarak..

sürekli değişiyor..
alt yapıya bir tarz yerleştiriliyor önce, sonra onun her türlü kombinasyonu hayata geçiriliyor..


metal de aslında, rock müzik türevi bir müzik...
"acaba en fazla ne kadar ileri gidebiliriz?" in bir sonucu...
en uç nokta!

rock müzik bir ağaç ise, metal müzik de onun bir dalıydı..
o dala güç veren ağaç susuz kaldıkça, dal da etkilendi tabii bu durumdan..

uç bir tarz olduğu için, sevenleri de uç karakterlerdi... gençken!
sonra askere gidip evlendiler bunlar, altlarına renault clio aldılar.. kestiler saçı sakalı..

bir anda uzaklaştılar o moddan...
yeni gelen yok! eskiler de sisteme uymuş, kopmuşlar o moddan, sıradan bireyler olmuş..

metal müzik duruyor aslında durduğu yerde..
fakat iklim değişmiş, ağaç kurumuş...

karışmadılar, kulağa inanılmaz geliyor ama evlenip barklandılar. çoluk çocuk sahibi çoğu. çocuğu okula bıraktıktan sonra işe giderken arabada kısık sesle de olsa çalıyorlar bir iki şey eski günlerin hatrına.