minimalizm

azaltarak yaşamaktır.

belki de azalarak.

bir ara ciddi ciddi denediğim akımdır. akımlara bağlı kalıp bir şeyler yapmayı pek sevmem ama minimalizmi deneyebileceğimi düşündüm.
kapsül gardırop tarzı bir şey yapmadım zaten tesettürümden ötürü dışarda giydiğim şey belli.
bir de bir müslüman olarak zaten çar çura para harcayan biri değildim.
bir ara her şeyi attım, verdim, sattım. kitaplarımı eledim, 200 kitap da öyle çıkardım elden. sadece sevdiğim kitapları bıraktım kitaplığımda. süs eşyaları zaten bana çok saçma gelir. onları eledim. gerekli şeyler kaldı sadece.
belki aşırı aşırı minimalist olamam. denemedim de o kadarını. ama hâlâ gereksiz şeylere para harcamıyorum. dikebileceğim bir kıyafete aptalca fiyatlar dökmüyorum. sadece maddi açıdan yarar sağlamıyor bu: manevi açıdan da yararı var. nerede çokluk orada b*kluk olduğu için öncelikle çok eşya demek kafa karışıklığı demek bence. temiz, az ve öz eşyaların olduğu bir ev tam benlik. gerek yok stokçuluğa ve materyalizme. hiçbir eşya ulaşılmaz bir yerde değil. stoklamak mantıksız.

yaklaşık 3-4 aydan beridir denemeye başladığım bir bilinç uyanmasıdır. elimizde, evimizde fazla olan eşyaların ihtiyaç sahiplerine verilmesi, satılması veya yenilerinin alınmamasına dayanan mütevazı yaşamaya dayanan hayat basamaklarından bir tanesidir. bu akım israfın da önüne geçebilmektedir. ayrıca başkalarına yardım etmeyi de kapsamaktadır. azla yetinen, kanaat eden bir mantık örgüsüdür.

less is more denilmektedir ancak günümüz dünyasında her şey bir moda akımı olduğu için minimalist olmak adına her şey atılıp yeniden alışveriş yapılıyor. karşılaşılan herhangi bir akım kendimizi yine tüketim toplumunun kollarında bulmamıza neden oluyor. böyle olmak durumunda değil elbet lakin sonuç yine buraya varıyor. minimalist, human sever ve dünyayı kucaklayan güneş çılgınları, bembeyaz odalarında ikea' dan aldıkları sade tasarımlar ile açıklamalar kısmında bizlere link bırakıyor. onları takibe devam ediniz, mutlu ve minimalist kalınız. *

ortaokul ya da lisenin başları olması lazım, konu minimalizmden açılınca hoca sürekli aynı siyah tshirtü giydiği için örnek olarak acun ılıcalı'yı göstermişti. o zamandan beri minimalizm denince aklıma acun geliyor

çok gönül vermek istediğim, hatta zaman zaman minimal adımlarla giriş yapmaya çalıştığım akımdır. işim gereği insanları minimize edemiyorum. eşya konusunda da çanta ve ayakkabıya gelince tıkanıyorum. ben ona çok para verdim deyip hiçbirinden vazgeçemiyorum. benim gibi kapitalizmin köleleri için ütopyadır.

felsefemdir. bu amaçla hayatımı bastan dizayn ettim. yaşadığım şehri, işimi ve alışkanlıklarımı değiştirdim, daha rasyonel tüketici oldum. hayat kalitesi otomatik yükseliyor.

hiçbir şeyin yok olmayıp maksimum başka bir şeye (toprağa) dönüşebildiği bir dünyada en azla yetinmek, ihtiyacın olandan fazlasını almamak, minimum ölçü ve düzeyde yaşama stili.

bir şeyi alırken kendimize sormamız gereken tek soru şu; " bunu almazsam ölür müyüm, bu istek mi yoksa ihtiyaç mı, elde ettikten sonra albenisini yitirip gözümden düşecek mi?"

minimalizm önceleri bir sanat akımı olarak ortaya çıkmış, karmaşadan uzak kalıp sadeliği benimsemiş eser ve sanat yaklaşımı.

küçük yaşamak iyi bir şeydir. genişledikçe karmaşırsın. çoğalan maddeler ruhunu fakirleştirir.

minimalizm felsefesidir bu.

yeter ki yaşam alanını güzel kıl

bu oyuna gelmeyin. bu son yıllarda savunulan bir zımbırtı oldu. kapitaliz önce aldırdı, şimdi bunu kullanarak attırıyor. bence. bu süreç , tüketme kültürünü alışmış birini sonra sıkıcak tekrar aldıracaktır. (bkz: oyun büyük yeğen)

(bkz: eskort) ablalarin hic sevmedigi sey. evet.