muhabbet kuşu

onlar için aklımı yiyorum, o kadar seviyorum yavrularımı.

en az 10 adet beslemiş biri olarak yazıyorum; pişmanlık ve vicdan azabıdır...
gönlünüz o kafeste kalmasına izin vermeyecek ve ara sıra kafesi açacaksınız, evin içinde pır pır uçması hem ona hem size mutluluk verecek. bu uçuşlar bir süre sonra kuşta büyük istek uyandıracak ve sıklığı artacak. mersin gibi bir yerde yaz günü kapı pencere açmanız şart, ve kuşun dışarda olduğunu unutacaksınız ve pırrrrr. geride dönmüyorlar, dönemiyorlar...günlerce kapıda pencerede onu bekliyorsunuz... olan şeyi söyleyeyim yırtıcı bir kuş tarafından ham yapılıyorlar.
yukardaki sonuç yine iyimser bir sonuç... yine saldığınız kuşun mutfakta makarna haşlamak için konan tencereye, suyun içine düştüğünü düşünün... evet buda oldu bizde...günlerce ağladık.
yine dışardayken oda kapılarının biri tam kapanırken kapı ile çerçeve arasında kalması??
evet buda oldu...hele evde kedi varsa sakın...
neyse tövbe ettik artık muhabbet kuşu yokkkk.

çok garip hayvanlar.
ben burda, benim neden torunum yok diye ağlayan kaynanalar gibi, yumurta bekliyorum.
yuvanın içine girmek haricinde herşeyi yaptılar yuvaya.
sunta olan yuvanın etrafını yiyorlar. ne dişi kuşun ne de erkek kuşun yuvaya girmeye hiç niyetleri yok.
yuvaya alışmaları için daldarı aldım. faydası olmadı.
benim gibi yumurta meraklısıysanız, deneyimli kuşlar alın. en azından yuvayı bilen kuş alın derim.

yeni bir arkadaşa ihtiyacım var dedim, karşıma muhabbet kuşu çıktı! onun sıcacık bakışları ve neşeli ötüşüyle evim daha da renklenecek. onunla güzel anılar biriktireceğim, yeni bir yol arkadaşı kazanacağım. hayatıma mutluluk ve sevgi getirecek olan bu minik dostumu sahiplenmek için sabırsızlanıyorum.
www.kuspazari.com/kategori/...

bulamadım şöyle cana yakın sırnaşık bi tane, millete bakıyorum beraber yiyip içiyorlar, benimkilere bakıyorum eve geldiğimde "geldi yine tipini ...." diyorlar sanki. nerede hata yapıyorum acaba?

minyon papağan.

bizde bir tane vardı durduk yere hastalanıp ölmüştü bayağı üzülmüştük.

benden akıllıdır.

kızma amcası daha çok cahil.

en büyük hayalleriminden biri kuş sahiplenmekti ancak gögüs hastalıkları stajı aldıgım bir gün tamamen unuttum. malesef kuşlar uçarken kanatlarında bulunan mikro düzeyde proteinler ve patojenler de soludugunuz havaya karışıyor ve bu durum uzun surelı olursa akciğer nakline kadar gidecek ciddi hastalıklara sebep oluyor.

20 yıldır kuş besleyen ve oksijen tüpü olmadan nefes alamayan , akciger nakli için gün sayan hastayı görünce kuş besleme fikri benim için tamamen bitti.

çok sevdiğim kuşlardır, bayılırım, hallerine hareketlerine gülmeden duramam.

ancak bakımı zordur, bakmayın küçücük kuşlar olduklarına herhangi bir dalgınlık yaparsanız (pencereyi açık unutmak, yemini unutmak, suyunu unutmak) sonucunda ölebilirler, çabuk hastalanabilirler, hastalandıklarında yapacak pekte bir şeyiniz yoktur, ya bir mucize olur yada ölür.

eğer alacaksanız eve renk katacaktır ancak bakımını unutmayın, ilgi vermeyi unutmayın.

2 hafta önce kestane yiyorduk uçarak "baabaacıııkk" diye bağırdı. evet.

ne diyorsun hocam ? kayda alaydın keşke. bir de kuş senden mi ?
t : kuştur.

köpeklerle beraber en çok sevdiğim hayvandır. beni evde yalnız bırakmazlar hiç sağ olsunlar. çoğu arkadaştan daha önemlidirler.

büyük kafes almış bizimkiler. bunun yüzünden tartışma yaşadım.

x: kafes yine sabit yerde dursun düşer yukarıda.
y: gerek yok yhaa para verdik o kadar.
x: kafes düştükten sonra neye yarar, kuş düşer. istersen 50 mislini ver...

bla bla gidiyor.

yıllarca yasadı bizimle,gezilere cıktık birlikte sesi hâlâ kulağımdadır canım oğlumun .. bu dunyadan ucmaya karar verdiginde bir ay kafesine baktım baktım agladım ...bir daha da kuş beslemedim

son baktığımda en dandikleri 250 idi.

(bkz: dandik kuş)

sevgilim o benim, aşkımmm<3 şarkılarımı dinlemeyi çok seviyor, vokal yapıyor bana gagasını yediğimmm.

fakir papağanı. türkiye'de yanlış beslenir birde.

marul * * tipi bitkileri yememi sağlayan canlı.

şöyle ki; teyzemlerin bir muhabbet kuşu vardı. ilkokula başladığım yıl almışlardı. her haftasonunu teyzemlerde geçirdiğim için kuşu kendi evcil hayvanım gibi görmeye başlamıştım. sanıyorum ki o da beni aynı şekilde görmüş olmalı ki ilk öğrendiği kelime benim ismim olmuştu. bazen kuyruğunu yakalar, hiç çekiştirmeden sabit tutardım. * olduğu yerden uzaklaşamadığında kuyruğunu yakaladığımı fark eder ''hestia, hestia, pis çocuk!'' diye bana kızardı. sırf onun o kızışını duymak için yapardım bunu. kuyruğunu bıraktığımda ise ''cici kuş'' der, gönlümü alırdı.

bir gün eniştem buzdolabından kıvırcığı çıkarıp bir yaprağını yıkayarak şirin'e yedirmemi söyledi. ilk defa şirin'e dolaptan bir şey verildiğini görüyordum. ben daha olayın şaşkınlığını üzerimden atamadan eniştem bir parça kıvırcığı da kendi ağzına atıverdi. ''enişte niye şirin'in mamasını yedin!? onları insanlar yiyebiliyorlar mı!'' dememle eniştemin kahkaha atması bir oldu. (yiyeceklerle aramın ne kadar iyi olduğunu anlamak için de güzel bir örnek) verdiği cevap ise çok daha enteresandı benim için. ''marullar insanların yemesi için üretiliyor. yani biz şirin'e kendi yiyeceğimizden veriyoruz ve evet, insanların yediği bazı şeyleri hayvanlar da yiyebiliyor. kuşlar için marullar buna örnek. haydi götür ver bakalım, nasıl mutlu olacak. sen de al buradan, bir tadına bak''

o gün bir muhabbet kuşuyla birlikte oturdum, hayatımda ilk defa kıvırcık yedim sayın yazarlar. ilkokulu bitirdiğim yaz öldü şirin ama ben hala her kıvırcık yediğimde onu anımsıyorum. cennette görüşürüz cici kuş!