müstakil evde oturmak vs apartmanda oturmak

deprem korkusundan müstakil ev diyeceğim versus.

hangisinde kira ödemeyeceksem o evde oturmaktır

ghettoda olmadığı sürece müstakil ev mutlaka alır. su an bu satırları yazarken bile karşı komşum kapısını son asabilikle tüm binaya duyururcasina kitliyor. sorun su ki gece boyu bu ritueli birkac defa yapıyor. alt komşu desen odaya her giris çıkışında kapilari çarpıyor. asansör yok her gün 5 kat inip çıkıyorum ve en en en önemlisi şöyle kim görür kim rahatsız eder derdi olmadan bi cimenlikte uyuyamıyorum. kafamızı doğa ananın kucağına koymaya dahi hasret kaldık. ah tabi unutulmamalı, deprem riski artık her şehrimizde bu kadar cok ciddiyken az katlı her yapı altın degerindedir

apartmanda oturmak hiç akıl kârı iş değildir ama müstakil ev de malumunuz bütçemize yâr değildir. kaldık bülbül yuvası kadar minicik dairelerde alt alta üst üste anlayacağınız. yoksa müstakil, apartmanı her türlü döver tekte alır.

evimiz kocamaaaaan bahçeli müstakil bir ev fakat istanbul'da yaşadığım dönemde apartmanda oturmuştum yıllarca. şu kadarını söyleyeyim, allah düşmanımın başına vermesin.

müstakil evde oturamadık, durumumuz yoktu.

müstakil ev konfordur, özerkliktir, dinginliktir.

apartman kargaşadır, iç içedir, hareketlidir.

apartman çocuğu iyi top oynar, sosyaldir.

müstakil ev çocuğu iyi bisiklete biner, yaratıcıdır.

(bkz: müstakil evde oturunca apartmanda oturamamak)

kışları izmir'deki apartman dairemizde, diğer mevsimleri de davutlar'daki müstakil yazlık evimizde geçiriyorum.

valla pek fark etmiyor benim açımdan. ama bir orada bir burada yılımı geçirmek hoş. yani değişiklik iyi geliyor...

bizim ev müstakil ve bahçeli ağzına ettiğimin ne akrebi bitiyor ne kertenkelesi ne örümceği... o yüzden apartmanda oturmak diyorum.

ikisinde de yeterince yaşamış biri olarak fark etmez.
evi ev yapan unsurlar ne duvarlardır, ne geniş odanız, ne bahçe, ne müstakil çatınız ne de gürültülü komşularınız. bunu pek tabi aile kavramı ya da tek yaşayanlar açısından değerlendiriyorum.

ha mimari açıdan değerlendirsem fark etmez derdim ama diyemiyorum çünkü özellikle son 20 senede yapılan yeni konutların müstakil ya da apartman dairesi fark etmez odaları minimal ölçülerin çok altında. yatak sığmayan odalar talep eden sevgili müteahhitler ve onlara evet diyen güzide mimarlarımız yüzünden niteliksizi geçtim minimum yaşam standartlarını sağlamayan yapılar üretiliyor. hayır benim anlamadığım biz japonya mıyız? bari öyle olacaksak ona göre minimal yaşam alanlarıyla ilgili daha ciddi çalışmalar yapalım mimarlar olarak. yapalım tabi. siz sevgili müteahhitlerimiz daha çok kazansın.

bahçe işleriyle uğraşırım diyorsanız müstakil. yok ben hayvanat bahçesine döndürürüm bahçeyi , 45 çeşit yılan yuvası olur diyorsanız apartman. ben davarım ses yapar, balkondan bir şeyler silkelerim diyorsanızda güzel dağlarımız , mağaralarımız var.

30-35 sene önce müstakil evde oturmak fakirlik belirtisi iken şimdi tam tersi söz konusu.

bunu en iyi değerlendirebilecek kişi, hem apartman dairesinde hem de müstakil bir evde yaşam tecrübesi olan biridir.

istanbul'da 35 sene dairede yaşadım. son 5 senedir ise müstakil ev.
hiç düşünmeden, hiç tereddüt etmeden cevap veriyorum. (bkz: müstakil ev)

köyde müstakil evde oturuyorum şehirde apartmanda.
bence insan gençken apartmanda oturup yaşlıyken/emekliyken müstakil evde oturursa, bi de bir kaç metrekare bahçesi bir iki tavuğu varsa ver elini emekliye event.

yemişim güvenliği, site yapısını, sunduğu imkânları. türkiye'de kimse güvende değil. adı üstünde müstakil, başkasına bağlı olmadığın.
yemişim lüksü, damı akmasın yeter, kendini müstakilde daha emniyette hissedersin, bir gün kapısını boyarsın bir gün önündeki 2 metre toprağa ağaç ekersin çiçek ekersin, gıdım gıdım güzelleştirirsin, kale gibi yaparsın evini.

göğe doğru yüksek binalar yapmak marifet değil.

müstakil ev tabii ki. bunu tartışmanın bile anlamı yok. her şeyi geçtim, deprem oldu mu 10 saniyede dışarıdasın ve etraf açık alan.

güvende hissetmek diyorum.

insan bastığı yere güvenemiyorsa her yer aynı.

müstakil evde hiç oturmadım ama apartmanda yaşamanın adabını bilmeyenlerle aynı yerde oturmaktan kat kat iyidir diye düşünüyorum.

olanağınız varsa müstakil ve bahçeli ev tabii ki. tartışılmaz.