nasıl dayandın sorusu

fakat çok güzel dayandım diye cevap verilesi sorudur. e herkes kendine göre fakat çok güzel dayanıyor.
allah/evren, artık ne diyorsanız, gerçekten dağına göre veriyor bu karı galiba. farklı yerlerden sınıyor, farklı dersler veriyor. sonunda da yara bere, öyle böyle güzel kalkıyoruz düştüğümüz yerden. şöyle gururlu, bilge bir oohhhh çekiyoruz.

tam yazarken rastgele çıktı bu şarkı, herkese rastgele o zaman.

olması gereken şekilde. acıyı yaşayarak. öncelikle bunu sorgulamayı bırakmak gerek sanırım ya da ben sorgulamayı bıraktım çünkü cevap basit çektiğin acılar sancılar dayanabileceklerindi. şöyle düşünelim;
hangimiz çocuk olmadık ?küçücük yaşta düşmedik mi hiç, vücudunda herhangi bir yerin yaralanmadı mı ,kanamadı mı yahut hiç bir şey olmasa acımadı mı. hepsi oldu o yaşında nasıl dayandın? ağladın üzüldün ama acıyı sen yaşadın. büyüdüğünde değişen ne? sadece acının yeri . sana gelen o yara senin dayanabileceğin kadardı dayanamayan zaten gitti. bazı zamanlar acının derecesi artarken dayanma eşiğinin düştüğünü hissedersin normal, her yara biraz daha güçsüz hissettirir bundandır o his ama yine dayanırsın. mesele dayanmak değil iyileşmeyi isteyip istememekte. gün gelir acılar yaralar kabuk bağlar sen kabuğu kaldırırsın. gün gelir yara iyileşir izi kalır. artık canın yanmıyordur ama bilirsin o iz nasıl oldu o anlar da senden ne götürdü ne kazandırdı. ve bunu senden başkası bilmez. ne acısını ne anısını.

ne demiştik derman derdin için de başka yerde arama. dayanma gücü de can acısında .ne kadar yanarsa canın o kadar çok dayanırsın acıya.

toprak oldum da dayandım:

taş olsam yandım idi,
toprak oldum dayandım.


işin gerçeği biz emaneti göklere, yere ve dağlara sunduk; ve onlar emaneti taşımaktan kaçındılar, ondan dolayı tedirgin oldular; nihayet onu insan yüklendi: ne var ki, o da zalim ve cahil biri olup çıktı.(ahzab suresi, 72. ayet)

zalim ve cahil toprağın işi zor.

"beyle"
--ama ben aynı şeyleri yaşasam dayanamazdım.
-benane... o da senin problemin.

dayanmadım, dayanamıyorum.
öyleymiş gibi yapıyorum balım.
herkes ne güzel dayanmış öyle...
imrendiğim ve biraz şaşırdığım başlıktır efenim.

sırtımı yasladım.

(bkz: nasıl dayadın sorusu) yaran yanlış okumalar*.

geçen kış yeni atandığım köyde kar fırtınası olmuştu. okul tatil, evdeyim. yalnızım. ilk defa kar fırtınası görüyorum. doğanın öfkesi, telaşı... saatlerce sürdü. sonra akşama doğru fırtına dindi. gün batımının pembeliği karların beyazlığıyla birleşince öyle güzel bir manzara oluştu ki. o zaman anladım ki bazı zor zamanlarda sadece var olmaya devam etmek bile mükemmel bir direniş. gerisi doğal akışta halloluyor. öyle işte, bazen sadece güzel anılara, hayallere, sıcak bir kahveye tutunarak var olmaya devam edersin. mücadele her zaman hareketle olmaz.

sabah kuşağı programlarındaki sunucuların reyting uğruna programa katılan mağdur ve mağdureleri ağlatma adına sordukları sorudur

kabullenerek

dayanamadım...

tövbe est. nasıl dayadın diye okudum, ay kandil kandil şeytan beni şirkiyor, eve gideyim de takkemi takayım hacı mastor olayıp tevbe çekeyim.

yav yukarıdaki dayanamadım kelimesini görünce hemen cankan modunu açtım ve dayanamadım yavrum dayanamadım diye mırıldandı içimdeki varoş. size de oluyor mu böyle?

*

dayanamayanlar için gelsin...

dayanamadım. o yüzden şuan ya kalp krizi geçiriyorum ya panik atak

insanlar bazen geriye dönüp baktıklarında o dar tünelden nasıl geçtiklerine, o öldürmeyen ama süründüren acıdan nasıl sağ çıktıklarına inanamazlar.

ben bu acıyla nasıl ölmemişim diye hayret ederler.
öle öle yaşar, dayanırlar. eceli gelene kadar yaşamak zorundadır bazılarımız. hayat dayatır. dayanma gücü vermez, sana zaten o acıyı veren hayat.

insan kendi içindeki güçle yaşar, onunla dayanır.

ve şey der bir şiirinde birhan keskin '' ben zaten o ilk acıyla ölemediğimde, çok gücenmiştim hayata'' der...
öyledir bazı şeyler.

kabullenerek.


yoksa dayanamazsın, çürürsün*

düzenli olarak ağlıyorum.

muhatabını ruhsal çöküşe girmeye zorlayacak sorulardan. acısını kendince çözmüş yoluna devam ediyordur ancak kaostan kederden beslenen bir takım dış güçler illa ki o yarayı bu ve türevleri sorularla deşmeye ant içmişlerdir.

çay içtim,kitap okudum,yağmuru dinledim, gerisini boş verdim.

bilmiyorum. şimdiye kadar nasıl dayandım, bilmiyorum. nereye kadar gidecek, bilmiyorum.