neden ağladığını bilmeden ağlamak

yanlış olan tespit. hep bir sebep vardır, iyice arayın tarayın bulursunuz. saçma ya da değil illa ki bir şeyler oluyor. ben genelde buluyorum.

bilinçaltındadır nedeni.

sokak ortasında yukarı bakarak ve böğürerek nedensiz ağlayan çocukları kollarından sürüyerek götüren anneleri, neden ağlıyorsun diye defaatle sorduklarında ve fakat cıyak cıyak zırlama sesinden başka cevap alamadıklarında çocuklarını bir güzel pataklar, "al işte şimdi ağlamak için bir sebebin var, doya doya ağla" derlerdi.

neyse ki; eskidendi çok eskiden.

seans odası başta olmak üzere bir çok yerde duyduğum ama henüz deneyimlemediğim nasıl olduğunu merak ettiğim bir durum.

#2620753 @pictorem'in anlattığı yöntem ağlayan çocuğu susturmak için en güzel yöntemdir.
bakıyorsun yedi sekiz yaşında erkek çocuğu kafasını kaldırmış anıra anıra ağlıyor ve gözünden tek damla yaş gelmiyor. bu sırada yoldan ilgisini çeken bir şey geçiyor, mesela bisiklet. susup onu inceliyor. bisiklet geçip gittikten sonra anırmaya devam ediyor. işte o çocuk var ya o çocuk, ağzına gırtlağına kadar giyilmekten yumuşamış babet ayakkabı sokulası çocuktur.

şımarık çocuklarda olan durumdur. bu tarz çocuklar hem istekleri yerine gelsin hem de ilgi devamlı üzerinde olsun diyerek bağırarak ağlarlar. çünkü ebeveyni kullanmayı öğrenmiştir. fakat bazen bu hareketi başkasının yanında da yapmaya kalkarlar. o kişi bu oyuna gelmezse çocuk ağlamayı uzatır ama artık neden ağladığını da unutur. zamanla yorgunluktan ya uyuyakalır ya da gelip size abi bükemediğim bileği öperim diyerek yalakalık yapar.

şımarık çocuklarda olan durumdur. bu tarz çocuklar hem istekleri yerine gelsin hem de ilgi devamlı üzerinde olsun diyerek bağırarak ağlarlar. çünkü ebeveyni kullanmayı öğrenmiştir. fakat bazen bu hareketi başkasının yanında da yapmaya kalkarlar. o kişi bu oyuna gelmezse çocuk ağlamayı uzatır ama artık neden ağladığını da unutur. zamanla yorgunluktan ya uyuyakalır ya da gelip size abi bükemediğim bileği öperim diyerek yalakalık yapar.

uçan kuşa ağlamıyorsanız neden ağladığınızı bilirsiniz.

(bkz: pms)

uçan kuşa da ağlasanız başka bir şeye de bilirsiniz,beyniniz bilir.belki birikmiş dertlere,belki bambaşka bir şeye bilinmez ama bilinç altınız bilir sadece kendinize o an için itiraf etmezsiniz

çok içe atmaktan oluşan durum. artık o kadar dolarsın ki her şeye ağlarsın.

duygu yoğunluğudur.

tek bir nedeni yoktur.

bastırılan veya birikmiş hislerin akmak için kapıya dayanması.
bazen gülerken bile ağlama isteğim olabiliyor "daha şimdi gülüyorsun ne alaka şimdi bu ağlama moduna girme isteği???" kendi psikolojik sağlığımı sorgulamama neden oluyor.
ama bakınca ortam müsait değilken ağlama isteğim olur veya sinirden ağlama raddesine gelip kendimi zor tutarım.
yalnızken ise o istek olmuyor. "ağla ağlayacaksan şu an daha iyi bir fırsat bulamazsın." diyorum ama tık yok.
manyak ruh halim resmen beni zor duruma sokmak için elinden geleni yapıyor...

keşke ağlayabilsem.

uzun yıllardır hemen hemen her akşam başıma gelen hadise.
üzmeyin be...

bugün başıma geldi. telefondan oyun oynuyordum. dışarda biri son ses bir ay doğar'ı dinlemeye başladı. nedenini bile bilmiyorum ama ağlamamı durduramadım. sebebini de bilmiyorum ama çok rahatlamış hissettim.

aylardır görmediğim dostumla hemhal olmuş, ıhlamur eşliğinde ayva tatlısı yenilip tatlı konuşulan bir akşamın akabinde yollara düşünce: "peçete alabilir miyim?" diye sordum hostese. acelesi vardı, önemsemedi. acaba buna mı ağladım diye düşündüm, yok; bu da değildi. ağlayacağımın sinyali çeneme düşmese peçeteyi istemezdim. uçak ankara semalarına yükselirken benim gözyaşları düşmeye başladı. ben ağlamalarımın miktarını peçeteyle ölçerim, içimden beş peçetelik ağlamak geliyordu. aksi gibi peçetem yoktu, ben sırf bunun için bile bir peçete ağlardım. umuma açık alanda ağlamak yasaklansın. sonra peçetem geldi ve birtakım gereksiz ilgiler; yardımcı olabileceği bir şey tabi ki vardı. ağzım yüzüme girmişken beni kendi halime bırakmaları.
sahi, neden ağlıyordum ki?

arada sırada olabilir ya. bazen ben de evi süpürürken, ders çalışırken, saçımı maşalarken yaşıyorum. ama gelip anlatıyor muyum? evet anlatıyorum tabi ki de. diyeceğim o ki dramanın ekmeğini yemeye devam.

durduk yere akan gözyaşları nedensiz değildir bence. vebali sebep olanlarındır.