normal sözlük yazarlarından aforizmalar

tercih edilmiş bir yalnızlık ile maruz kalınmış, mecburi bir yalnızlık birbirlerinden çok farklı şeylerdir. tercih edilen bir yalnızlık, tam anlamıyla ruhun vücut bulmuş hali iken; istemediğimiz, yalnızca mecbur bırakıldığımız bir yalnızlığa maruz kalmak ise, çok yüksek bir rakımdan suratımıza aşkedilen şiddetli bir tokat gibidir.

bu tokat da yüzlerimizi değil, ruhlarımızı yaralar…

en beğendiğim kısmın da sen varsın hayatımın.

yelkenleri zora açma, fora aç.

kimseden bir şey beklemeyeceksin ama herkesten her şeyi bekleyeceksin. o kadar.

bütün bu önyargılar, her şeyin sorumlusu onlar.

aforizma kasmak istiyorum
cümleleri eğip büküyorum
murat menteş’e özenirken
rahmetli yoda’ya dönüyorum!

dünya'da her zaman belirli bir azınlık sistemi ve arkasındaki olayları sorgular. geriye kalan azılı çoğunluk ise haberleri yoktur. hatta olmadığından dahi habersizdirler.

kimse kimseyi çıkarı olmadan özlemez.

cesaret ve korkaklık aynı şeydir. sadece baktığın nokta değişir.

insanlar senin bütün hâlini korumak yerine parçalamayı tercih ediyorsa batıp kesmenin zamanı gelmiştir...

§her insana değil parçalayan kimse keskinliği onlarda körleştirin.

hayal gücüm iki kelimeden oluşuyor artık;
sen ve ben.

başkaları seni yanlış anladığında
kendini haklı çıkarmakla vakit kaybetme,
sayfayı çevir ve hayatın tadını çıkar.
çünkü seni iyi tanıyanlar
asla yanlış anlamazlar.!!!…

'talebin neyse osun'
sinan canan

yürüyedur aslanım, yürürken de yaslarım.

şöyle temiz bir köle toplantısı mı yapsak ?

senin olan döner dolaşır yine sana gelir

varlığının belirtisi, yokluktan yana olman veya olmamanla ilgili değildir. kelime anlamları ve söylenişleri bakımından varlık a, yokluk b olursa:

-a olmayan, b'dir
-b olmayan, a'dır
-hem a'nın, hem b'nin ortada oluşu mümkün değildir
-hem a'nın, hem b'nin ortada olmayışı mümkün değildir
-yani ya öyledir, ya böyledir.

deyip geçmemiz gerekir, mantık bunu gerektirir. ancak mantıktan biraz soyut, daha duygusal şekilde bakacak olursak, bir şeylerin varlığıyla yokluğu arasında yaşıyor olamayız. bana hiç öyle gelmiyor.

ve kurtulmak istediğiniz bir korkunuz varsa, o korkunun merkezi sizin kalbinizdir, yoksa korkulanın avuçları içinde değil.

(bkz: halil cibran)

blog sitemde yaklaşık 6 yıl önce paylaşmış olduğum kendime dair bir aforizma sunmak istiyorum.

bir insanın yaşayış halini kısıtlamak o insana yapılabilecek en büyük zarardır. ve insan kendi içgüdüleri ile beraber dürtülerinin oluştuğu bütünlükle yapamadığı eylemlere nazaran daha büyük fiiliyatlara kendini yönlendirerek toplum açısından büyükçe bir zarara sebebiyet halinde bulunacağı kaçınılmaz bir olay olacaktır.

(bkz: otobüsteuyuyanbal)

bi sorunu halledeyim derken digerinin baslangıcına sebep olmuş oluyoruz aslında. iyiligini düsünerek hareket ediyosun ama sonucu kötü oluyor beklenmedik olsada yapcak bi sey yok. calısıyosun kazanıyosun ama saglıgından oluyosun rahatsızlanmaya baslıyosun yavas yavas yapcak bi sey yok . dedikodu yapıyosun cünkü kendini hafifletmek istiyosun belki birini asagılamak adını duyurmak istiyosun belki onu o durumdan kurtarmak istiyosun  ama sonrasını hayatına zehir ediyosun. calısırken o kadar cok gözlemliyorum ki zaten kendimi bildim bileli bi izleyici ve yorumlayıcıyım yapcak bi sey yok. kurtulus planı yapıyolar isten kacmak icin ama bu muhabbet müdüre gittiginde birbirlerini satıyolar ,yarın tekrar aynı konudan aglayacaklarını bildikleri halde yapcak bi sey yok . psikiyatriye gidiyorum uyumam icin hap versin kendimi avutayım diye, cevrem diyor ki ileriki iş hayatında cok büyük sıkıntılar yaratacak bu ilaclar. ama hosuma gidiyor yapcak bi sey yok. her sey mecburiyetmis öyle diyolar. hevesim yok diyorum mecbursun diyolar . istemiyorum diyorum baska secenegin mi var diyolar. her seyin bi zorlugu var diyerek konuyu hafife alıyolar rol ve hic bi sey yokmus gibi davranarak ,ne kadar katlanırlar bilmem ama ben pes ediyorum yapcak bi sey yok :d