nuri bilge ceylan

sokağa çıkıp nuri bilge ceylan kimdir diye sorsalar 10 kişiden 1 kişi ancak bilir. aleyna tilki kimdir desen herkes bilir.

anadolu'nun perspektifleriyle dolu filmlerinde varoluşsal sorunları inceler. çehov ağacının bir dalıdır. nedense şahsımı en çok etkileyen bir zamanlar anadolu'da filmidir. senaryosu, bozkırın durağanlığına yakışır bir hareketlilik kazandırır.

"iğdebeli'ne yağmur yağıyor, yağsın. yüz yıllardır yağıyor, ne fark eder? fakat bundan sadece yüz yıl sonra bile arap, ne sen ne ben ne savcı ne komiser... hani şairin dediği gibi: yine yıllar geçecek ve geride benden bir iz kalmayacak. yorgun ruhumu karanlık ve soğuk kuşatacak."

"zaten intiharların çoğu başka birini cezalandırmak için yapılmıyor mu, savcı bey?"

hem karakter hem yetenek hem de kariyer olarak benim için zirvedir. adamdır. yaşayan bir efsanedir.

sonraki jenerasyon tarafından ancak taklit edilebilen author yönetmen.

"insan hakkında uzaydan daha az şey biliyoruz." diye müthiş bir sözü olan, üstteki yazar "klişe" dese de asla klişe olmayan diyalogları ve konuları hayatlarımızın gerçek işleyişini gösteren filmler çeken türk yönetmen.

ha bir de, saçma sapan var olmayan grupların ( zombi, robot, uzaylı) istilasina uğrayan dünyamızı kurtaran filmler klişe olmuyor galiba. efektler filmden filme değişiyor diye herhalde..

yaşlanmış ve ölmek üzere olan babasını mayıs sıkıntısı adlı kısa filminde içinde ukde kalmasın diye oynatacak kadar klas ve vefakâr bir adamdır.

1959 doğumlu türk yönetmen ve senarist.

tek kişidir.

the kominsky method'un 1.sezon 3.bölümünde bir sahne var. alan arkin'in oynadığı norman kuru temizlemeciye gidiyor. uzun süredir gelmiyorsunuz diyorlar norman da yoğundum bu aralar diyor. sonra bir süredir sahibinin almaya gelmediği bir kıyafetten bahsediyor görevli ve getirip gösteriyor. kıyafeti gören norman yıkılıyor. o kıyafet kısa süre önce ölen eşine ait. akıllara nuri bilge ceylan'ın o muhteşem sözü geliyor :"biri ölür üzülmezsiniz. sonra sandalyeye asılı hırkasını görürsünüz. o hırkanın duruşu kalbinize oturur." dediği gibi o kıyafetin duruşu kalbinize oturuyor.

işte ilgisinin olmadığı bir yapımla dahi insanı mest edebilen bir yönetmendir nuri bilge ceylan.

izlemek isteyenlere ilgili sahne

oyunun rengini belli etmiş.

filmleri sıkıcı yönetmen.

bir zamanlar popüler kültürden nedense herkesin çok "sevdiği" yönetmen.

çocukken yüzünü hiç görmediğim için kız sandığım kişilerden*

iyi bir yönetmen,yakında yeni filmi geliyor fakat yirmi beş yıldır film yapan biri niye hep aynı şeyi çeker abi,hep taşrada geçiyor hikaye artık şehre inme vakti gelmedi mi..tamam iyi bir yönetmensin, tarkovski gibi filmler yapıyorsun ama lütfen artık kalıplarını yık,hep kasvet,hep karanlık.sehirde film çekecek bütçe mi yok git kültür bakanlığından iste abi..sonra taşra yönetmeni diyince kızıyorsun.

nbc'nin taşrada film çekmek gibi bir kalıbı yok aslında. sinematografi için filmleri genelde taşrada geçiyor. kendisi aynı zamanda bir fotoğrafçıdır. filmlerindeki sinematografi şehirde çıkmaz. o fotoğrafları şehiree yakalayamazsınız.

kaldı ki hiçbir filminde taşrayı ya da taşranın sorunlarını anlatmıyor. sadece insana özgü şeyleri anlatıyor. şehirdeki insan ile taşradaki insanın varoluş sancıları aynıdır. nbc'nin anlattığı tek şey insandır.

ayrıca, taşrada çekmediği bir filme örnek...

(bkz: uzak)

millet ne izliyor ne seviyor hala anlamadım.

bugun sabah kalkıp uzak ve ahlat ağacı filmlerini bir dakika ileri sarmadan izledim ve ikisinde de sıkıntıdan patladım. sanat filmi ayagına insanlar bu kadar sıkıcı anlamsız şeyleri nasıl izliyor neyi beğeniyor hayret ediyorum.

anadolu'yu bilmeyen şehirli adam, nbc filmlerini tam olarak anlayamaz gibi geliyor bana. kış uykusu ve ahlat ağacı filmlerinde ben bunu hissettim. benim filmim, benim oyuncum deyip istediği sahneyi çekinceye kadar uğraşan bir yönetmen nbc. her şey hayatın içindeki akış gibi doğal ve gercek görünmeli diyen biri nasıl olur da bir köy evinde masa üstüne bir masa lambası koyar? gaz lambası bile gerçekçi değilken. olmaz ya olamaz. filmlerde niyeyse bu olur olmaz yerdeki lambalar beni çok rahatsız ediyor. havalı? okey. gerçekçiliği tartışılır.

bugün 65 yaşına giren türk fotoğrafçı, senarist ve yönetmen.

ahlat ağacı
kış uykusu
üç maymun
uzak
mayıs sıkıntısı gibi pek çok filmde imzası vardır.

iklimler filmi eşi ebru ceylan ile

filmlerindeki diyaloglarda günlük hayattan uzak, oldukça uzun cümleler kurduran yönetmen. ayrıca her filminin adı "nuri bilge ceylanın son filmi" dir.

düz bir yolda yürürken bir anda kendisinin filmlerinden birinin parçasıymış gibi hissedersiniz. uzunca bir süre devam eden yürüyüşten sonra diyalog eksikliği ile paralel olarak, bilhassa gökyüzüne doğru çevrilen keskin, melül, bezgin ve derin bakışların ardından ince bir kalp sızısı ile sona erer. karlı ve soğuk havada mal gibi dolaşmanın etkisiyle donan kıçınızın yaşatacakları da bir şeylerin habercisidir elbet.

yalnız ve guzel ulkemin yalnız ve guzel yonetmeni.

izledigim filmleri:
-uc maymun
-kış uykusu

-senle cebellesicem diye butun guzel huylarımı kaybettim.
**
-beni bir kopegin gibi, bir usagın gibi yanına al..