öfke

ben bir saman kıvılcımıyım, alevi bile değilim. öfkemden affıma geçiş arasında 3 saniye gibi bi süre var, yemin ederim kendime ziyanım. ne edersem kendime ediyorum.

bi su bükücüsünün ateş bükmeyi öğrenmeye niyet etmesi gibi bi çabanın içindeyim, son derece beyhude bir uğraş. bazen, öfkelenmek hatta öfkeleşmek istiyorum. şeyleri böylesine kanıksamama duyduğum öfke kadar öfkelensem yeter.

pişmanlıktır. önü sonu pişmanlıktır. sonucu ağırdır. gereksizidir. ne yapıyorsan yap, ama öfke ile değil. hayatım, işim gücüm, çevrem öğrenciliğim hep öfkeli insanlar ile çevriliydi. sırf bunun için 5 dakika mola verip bir hesap yapıp tekrar yazmaya başlayacağım.

- türkiye nüfusu an itibariyle 84,78 milyon
- benim iş sektörümde, çalışan insan sayısı ülke nüfusunun %0,58 ini oluşturuyor.
(tam olarak %0,5897617362585515451757489974050483604623732)
- işim dolayısıyla maruz kaldığım kişi sayısı meslek hayatım boyunca (değil de ben 20 yıl olarak hesapladım) , nüfusun %0,84 ünü oluşturuyor ve bu %0,84 ün tamamı, yüzdeye bile katılmasına gerek olmayan birkaç istisna ile öfkeli insanlardan oluşuyor. (tam olarak %0,849256900212314225053078556263269639065817408)
- bunların dışında ortalama 60 sene toplam ömrüm olsa okulda, evde, sosyal çevremdekiler ve hayatta karşılaşacağım yukarıdaki kişilerin oranı ise nüfusun %1,52 sini oluşturuyor. ( tam olarak %1,5286624203821656050955414012738853503184713344)

matematikçiler için de sosyologlar içinde tahmin yürütecekleri bir problem oldu bu.
velhasıl; ben o kadar öfkeli gördüm ki hepsinin küpüne zararı var, öyle keskin sirkeler yani. ben, ya ben. bende çok öfkeliydim. cahildim (ki hala devam eden cahilliklerim var). baktım olmuyor bıraktım. zararı hep bana. bu niye biliyor musun. cehalet tamam, yetiştirilme, maruz kalma felan eyvallah ta en önemlisi ekonomi. istersen onu da oranlayalım ama sıkar artık hesaplamalar. örnek vereyim.. enerji sinerji diye gülen gözler, demir bilezik takılınca kollarına. öfkelenmeye başladılar. musluklar kapandı, şatafat bitti, rüya son buldu ya.
rüyası devam edenler hala öfkesiz aaaa dostlar.
bu arada ben de istisnayım benim öfkem de malı vurduğumdan değil. hala mülkiyete karşıyım , hala bir baltaya sahip değilim, hala ücretle çalışanım ama. farkındalık oldu bir yerde. aydınlanma geldi herhalde, allah ilmi dileyene zenginliği ise dilediğine verdi galiba. ilim istemekle hata mı yaptım o da başka bir entry konusu.

bir yerde duymuştum öfke; başkalarının davranışları yüzünden kişinin, kendini cezalandırmasıdır diyordu. o kadar doğru bir yaklaşım ki... bunu duyduğumdan beri nerede ve neye öfkeleneceğim hususunu daha dikkatli düşünür oldum. ki kolay kolay öfkelenen biri bile olmamama rağmen.

genç bir kadınken öfke kontrolü tedavisi almam konusunda öneride bulunan çok insan olmuştu. yaş aldıkça sakinledim ama hala bazen asfalyalarımin attığı oluyor.

öfke ile yaşayan insan bomba gibidir. hem kendisine hem çevresine.

öfke demek sinirlenmek demek.

gayet sakin, anlayışlı ve empat biriyim.
haksızlığa gelemiyorum ve çağımızda maalesef bilinçli kötülük haline geldi.
gel de öfkelenme.

buna en iyi cevabı can yücel usta ne demiş;

''bana şiirlerinde küfür etme diyorlar usulsüz..lan bu kadar orospu çocuğunu nasıl anlatayım küfürsüz?''

içinizden söyleyin.

oc'lari oldugu surece varligini korumaya devam ettirecektir. birkac asagiligin surat kemiklerini yumrukla kafatasinin icine gommeyeyim diye kendime siddet uyguladim. gunden gune kahpelesen insanlarin arasinda yasamak giderek zorlasiyor. n'abicaz simdi?

anlamadığım durumlarda boy gösteren ya da yine anlamsız ortamlarda bulununca zihnimde beliren kemirgen.