öfke

ilk kıvılcım dışarıdan gelse dahi bu duygunun odunu içten atılıyor resmen.

t/kişiyi bütün olarak sarabilen ve kontrol edilmesi zor olan duygudur.

korkuyla birlikte hayatta kalmamızı sağlayan en önemli duygudur.

bir duygu durumudur. tebessüm halinde kalmışsa silahlar hazırlanıyor demektir. kuru sıkı olmayan silahlarla yola çıkılır ve olaylar gelişir.

benim haksızlığımdır. dürüst olmamaktan, işime geldiği gibi davranmaktan doğan haksızlığım. kendime ve başkalarına yönelttiğim haksızlığım. sonrasını göze alamadığım, bir şeylerden kaçtığım ve sonunda sığındığım limandır. durgun değildir. güvenli hissettirir ancak o da değildir. öfkem benim haksızlığımdır. yaşamla arama set çekendir. kolaylıkla büyüttüğümdür. onlarcasına kıydığım ve gerisin geriye sığındığımdır. biliyorum. öyleyse neden ona kıymıyorum o bana durmadan zarar verirken? büyüdüğünü gördüğüm bir şeyin yok olmasını nasıl bekliyorum? öfkem benim haksızlığımdır. ancak ona kıyarsam olaylarım gelişir.

sürekli burnun ucunda solunan duygu.

en yakın arkadaşım.

içinde biriktirdiğin öfkeni insanlardan çıkartma. ortalık yere kusma. eğlendiğini sanırken kendini bu denli yorma. aynada gördüğün kirlere dalıp alışma, normale yorma. bağımlılık olur, midenin şirazesi kayar, psikolojin bir yerlerini tutar, tutunduğun yegane mutluluk kaynağı bile kurur... içinde büyük derin bir kara delik aç. tüm nefretini, kırgınlıklarını, pişmanlıklarını, hasetini ve kıskançlıklarını oraya dök. diğerlerinin gördüğü sadece buzdağının tepesi olsun. cehennemin nasıl ki omuzlarının üstünde, şifan ve huzur bulduğun yer de kendi içinde. kendine sarıl ve sakin kal, unutma.

öfke zehirli bir ok ve ben onu yayı olamam.oyle hissettiğim anda orayı terk ederim.bilirim ki o zehri atmadan önce kendim zehirlenmeye başlıycam.

öfke zekanın tetiğidir. kaşlar çatılır ve fikirler kağıda izler bırakmak için birbiri ardına patlar.

inanın pişman olacağı neredeyse bütün sözleri söylediği duygudur durumudur. öyleki atasözümğz "öfkeyle kalkkan zararla otırur." demiş.

düşlediği hayatı yaşamamış insanın öfkesinin keskinliği kılıçları kıskandırır.

kimi psikolog veya psikiyatrlar tarafından gerçek kişiliğin öfke anında ortaya çıktığı söylenmiştir.

öfke; insanların ve hayvanların algıladıkları bir tehdit veya hakaret karşısında sergiledikleri düşmanlık duygusu olarak tanımlanır.
bir insanın hiç görülmeyen yüzü öfke anında ortaya çıkabilmektedir. hiç görülmeyeni ortaya çıkaran bir yanı olan duygudur.
öfke

artık iyiden iyiye paçalarımdan akmaya başlamış olan duygu.

bir zamanlar kendimi tanıtacak olsam, hiç yer vermeyeceğim bir özellikti, çok sakin ve anlayışlı bilirdim kendimi. gel gör ki bastırdığım her bir öfke zerrem vücudumun ayrı bir yerinden bana el sallamaya başlayınca ayıldım.
kendime yaptığım zulme şaşıyorum, yıllarca şeker kız candy gibi olmaya çalıştım. konakta büyümüş tatlı kız gibi takıldım. her saçmalığı tolere etmek için bir kulp buldum ve şu an kamyon şoförleri gibi küfrediyorum her şeye.
içimde ne kadar şiddetli bastırdıysam o kadar şiddetli patlamaya başladı ufaktan. bir zamanlar sigarayı elime almayan ben bugün hasta hasta burnumu çekerken puro içmişim, içtiğim şeyin puro olduğunu da ortağım söyleyince öğrendim.

ailemin her bir üyesine sırf zevk almak için bağırdığımı fark ettim. bir zamanlar da aynısını onlar bana yapıyordu... ellerime geçseler sağlam bir dayak da atarım hiç acımam. onlar da bana hiç acımadılar.

bugün psikologda terapim vardı sözlük. her hafta beni yarı azarlayan bir adama gidiyorum. bugün bana "kadın olmayı reddediyorsun" dedi. cevap olarak "9 yaşındayken ablam ekmek almaya gitmeyip yerinde oturup bilgisayar oynamak için bana "korkma bu çirkinliğinle sana kimse bakmaz" dedi o gün bugündür bu sözün motivasyonuyla sokakta korkusuzca geziyorum" diyemedim. çıktım adamın yanından başımı kaldırıp allah'a küfrettim. madem bu kadar delikanlı yarattın beni, erkeklerle yarışıyorum artık, neden o zaman beni erkek yaratmadın diye sordum.

allah'ın umrunda da değilim biliyorum, bu boku ben seçtim. ben seçtim bu lanet anne babayı. bu seçimden dolayı öfkeliyim en çok. kendime karşı.

ben mario'da başlangıçtaki büyüme mantarını alamayınca mario'yu boşluktan atıp oyuna yeniden başlayan biriyim. kendi hayatımın esc tuşunu bulamıyorum, kendimi şimdi hangi boşluktan atayım?

zihnen ve ruhen gerçekleşen mantıksızlık patlamasıdır. ilkel alt beyin kalıntısı istemli ve istemsiz eylemler bütünüdür.

sakin bir yapıya sahibim genelde ama arada öfkelendiğim olursa dağa taşa çıkıp bağırma hissi gelir içimden. fazlası zarar.

korkunun oğludur kendisi.

kontrol gerektirir.

öfke kontrol 1 numara
doğum kontrol 2 numara
güç 3 numaradır.

paralel evrende "eline, beline ve diline hakim ol!"

bence kanser gibidir içten içe seni yer evreler tamamlanınca içindeki kanseri atmak için dışarıya saldırırsın

öfke kontrolümün de dahil olduğu psikiyatrik problemlerim ile uğraşıyorum 3 aya yakın süredir. beynim biraz olsun sakinleşebilsin diye kullandığım ilaçlar yüzünden karaciğerimi böbreğimi bozacağım yakında belki de..

şuanda kendime o kadar öfkeliyim ki bir kaç gün evvel umurumda değil diye baktığım bu terörize savaşın geldiği şu noktayı gördükçe. az evvel yazdığım entry'den de hamasından da israilinden de kanla beslenen, kandan medet uman, parçaları sağdan soldan toplanan çocukları, yaralıları gördükçe birikiyorum. günlük dozumun 4 te kalmasını özellikle isteyen psikiyatrımın verdiği ilaçları 7 8 tane atıp ancak uyuşuyor ve sakinleyebiliyorum

sayılardan ibaret mahluklarız her birimiz bunların gözünde. müslümanı hristiyanı yahudisi hepinizin allah'ı bir ve o allah her birinizi ...

zamk gibi yapışmış atılmıyor biçsen de pahası yok satılmıyor. biçiyor ve içinden geçiyor. geriye duygu da kalmıyor. içten yakıyor ve kül bırakıyor. ilk rüzgarda da savruluyorsun.