ölmüş birini özlemek

ses kaydı vardı, türkü söylüyordu. ses kaydı kaybolmuş. belki gizlenmiştir bir yerlere ses kaydı. umarım beklemediğim bir anda önüme düşer.

mezarına gidemeyip yaşadığınız anları kafada sardırıp sardırıp izlemek

bana böyle bir duyguyu yaşatan tek kişi dedem oldu. ulaşamayacak olmanın verdiği çaresizlik ve güzel anıların verdiği tebessüm arasında buruk bi his yaşatır.
bir üst seviyesi ölen kişinin de sizi özleme ihtimali. bunu çok kez rüyamda deneyimledim. insana garip hissettiriyor. garip ve huzurlu.

özlüyorum engin abeyi. öldüğüne inanmıyorum hala bir gün çıkıp gelecekmiş gibi hayal ediyorum. engin abeyi 17 yıldır gözü yaşlı bekleyen dayik’e ölüm haberini hala verilmedi. cenazesi yok muş tatvan yolunda bir yerde.

eğer o tahtaların sesini hiç duymasaydım öldüğüne inanmayacaktım. sanki hala odadasın , hani yine hasta olsam hemen arayacak geleceksin yanıma. bişey oluyor koşa koşa gelmek istiyorum yanına birden dank ediyor kafama artık yoksun. ama iyi ki vardın. yoksun ama varsın. varsın ama yoksun. ben seni burada, orda büyütüyorum 3 yaşında artık hasretimiz. bu da demektir ki kavuşmamızdan 3 yıl eksilmiş. seni çok seviyorum . çok özlüyorum biliyorum ki özlemek kavuşmaya yetmiyor. sızlatan , e biraz da kanayan ama gururlu ama tebessümle içimde anılar. hep dediğin gibi allah senden çok benden razı olsun. bal yanaklarından öperim. hasretle selam ederim. burda çok yoruldun orda iyi uyu. nurlar içinde uyu

gerçekte ölmese bile artık hayatında olmadığı için ölmüş gibi de hissedebiliriz biri için. benim sevdiğim insanlar henüz hayatta ama hayatta olup ölmüş gibi olanlar da var.

şahsen bana çok ağır gelen bir durum. ne yaparsan yap o özlem dinmiyor. açıp bir fotoğrafına bakarsın geçmez...videolarını izlersin o da yetmez ses kayıtlarını dinlersin ama özlemin dinmez. mesela acaba şu an ne yapıyor diye düşünemezsin. çünkü düşünsen bile bilemezsin. iyi olduğunu ummaktan başka çaren yok maalesef. özlüyorsanız özledim deyin karşınızdaki yaşarken bunu doya doya yaşayın.

mezarını kazıp onu dışarı çıkarma isteği uyandırabilir.

tarifsiz bir acıdır. arkadaşımı yeni kaybettiğim zamanlarda sürekli açıp whatsapp'taki son görülmesine bakardım, onu kaybettiğim gündü çünkü. o kadar çok özlerdim ki ağlayarak mesaj atardım. o mesajların tek tik olması, bir daha asla ondan bir cevap alamayacak olduğumu bilmek çok acı vericiydi. hala onu özlüyorum ama artık yokluğunu kabullendim.

dokuz yaşındaki kız çocuğu hala özlüyor.hatırladığı yüzünün zamanla silinmesiyle ikinci defa kaybetmek istemiyor seni.ilki ölümündü çünkü.hep tut o minik ellerinden rüyalarda gezen ölümsüz.çünkü her zaman sana ihtiyacı olacak.

beş yıl oldu gideli, ben hala mezarına gidemedim. komik biliyorum ama uzunca bir süre gidişini kabullenemedim. geçtiği bütün yollardan onu görme umuduyla geçtim, hep onu bir kez daha göreceğim anı hayal ettim. sonra, dibi gördüğüm bir zamanda rüyama girdi. öyle bir sardı ki beni uyandığımda sıcaklığını hisseder gibiydim. o rüyadan sonra bir anda kabullendim gidişini ama aynı zamanda onu düşündüğüm anlarda hastane yatağında kabloların arasında ve acıyla kıvranırken değil, içime büyük bir sevgi ve sıcaklık saçan gülümsemesiyle hatırlamayı öğrendim. çok özlüyorum, çok seviyorum. hep özleyecek ve seveceğim.

hayatın boyunca peşini bırakmayan bir acıdır. önemli olan ölümüyle değil, güzel hatıralarla hatırlamaktır.

(bkz: küçük iskender)

arkaya dönüp elini uzatsan dokunacakmış gibi hissettiğin, peşinde seni hep kovalayan, bir hayalle yaşadığın derin üzüntülü hissiyat.

aynı anda hem burnu yakıp gözleri dolduran cinsten bir acı. tek temennim bu acıyı yaşayan herkesin ayakta kalabilecek güçte olmasıdır.

bugün k.validemle tel.de konuşuyorduk. arkadaşı birkaç gün kaldı, evine döndü. dedim "sen de ona gidersin bi ara"kadın sarımsaklı'da oturuyor. hem açılır diye çünkü k.pederimi kaybedeli 9ay oldu hâlâ kabullenemedi.
dedi ki "onu bırakıp gidermişim gibi olur, o orda yatarken ben keyif çatarmışım gibi olur" ve ağlamaya başladı. çok özlüyor şu sıralar. bizler de özlüyoruz tabi ama 50yıllık hayat arkadaşını kaybetmek çok zor hele de k.validem çok düşkündü eşine.

anlamsızdır.

geçmişin prangasında tutsak kalmaktır. her anını zerresine kadar hatırlayıp, kor gibi yanmaktır. bir defacık rüyasına gelsin diye geceler boyu yalvarmaktır. ölmüş birisini özlemek, aslında ölenin toprağın altındaki değil, üstündekinin olması demek.

asla bitmeyen olay. zamanla olgunluk ve acı yer değiştirse de o acı ve özlem sürekli kalbin bir yerinde durur ve kaybolmaz.

ah be ferhan abi.