öz güveni yüksek çocuk yetiştirmenin incelikleri

sevgi temelidir severseniz eğer o çocuk sevgiyide güvenide hisseder ve o çocukta kendini sever ,güvenir ve kendini seven, insanları seven ve özgüven sahibi biri olur...

her sorusuna, her sorununa yetişkin bir insana gösterdiğiniz özenle makul cevaplar vermelisiniz. dürüst olun. geçiştirmeyin. çocuk sizin yanınızda ve topluluk içinde kendi karakterini gösterebilmeli. bırakın saçmalarsa saçmalasın, bastırmayın. sen aşırı süpersin, mükemmelsin diye gereksiz gaz vermeyin her yaptığı güzle şeyde. azarlamayın, izah edin. gerçi nasıl davranırsanız davranın, çocuğun ayarlarını bozmadıysanız bir noktadan sonra kendini aşacaktır. siz çekilin bi kenara.

ailemin bilmediği incelikler.

özgüven araba lastiğine benzer. çok hava basarsan patlar, az hava basarsan janta zarar verir. olması gerektiği kadar hava olmalı. bunu ölçecek kişi de çocuğun öğretmenidir. bir nevi basınç ölçer görevi üstlenir öğretmen.

çocuğu biraz özgür bırakmakta fayda var kanımca yapabildiklerini kendisinin görmesi açısından. sonra neleri yapamadığını farkettiğinizde ufak dokunuşlarla seviyeyi bir tık yükseltebilirsiniz.

çocuğun da bir birey olduğunu bilin ve hissettirin, yetişmesi ve gelişmesi için standart boş baskılara göre zorlamayın kendisini keşfetmesine yardımcı olun.

*saygı duymakla başlar
*birlikte etkinlikler yapın bol bol
*kitap okuyun karşılıklı konuşun kitapla ilgili
*odası varsa kapıyı çalmadan girmeyin
*yaşına göre sorumluluk verin
*çocuk iyi bişey yaptığı zaman anne ve babasının gözlerindeki ışıltıyı görmek ister.o coşkuyu göremediği zaman büyük hayal kırıklığı yaşar.iste çocuk, olumlu bir şeyler yaptigi zaman,anne babanın gözlerindeki o ışıltıyı gorebiliyosa,kendisinde yavaş yavaş özgüven oluşur.

#koşulsuz şartsız sevin,
# hata da yapsa sevin
#bolca sarılın,
#saygı duyun kendisine
#bir birey gibi davranın,
#birlikte kitaplar okuyun
# etkinlikler yapın,
#doğayı gezdirin
#hayvanları sevdirin..

sonda söyleyeceğimi başta söyleyim:

hak edilmemiş özgüvene küstahlık denir.

başlık, kavram kargaşası yaşandığını düşündüğüm konudur.

özgüven ve kendisine saygısı olan bir çocuk yetiştirmek büyük başarı ve çocuğun gelecekte ne yaparsa yapsın başarılı olması için en önemli unsurlardan biri, hatta belki en önemlisi.

bununla birlikte genelde iki sorun bulunmakta:

1. “ben ezildim/özgüvensiz büyüdüm çocuğum öyle olmasın” duygusu

2. kıyamadığı ve aslında terbiye vermek ne demek bilmediği veya anlamadığı için çocuğunu hiç bir mücadelenin içine sokmadan, hiçbir zorluk çektirmeden, her istediğinin yapıldığı pamuklara sarılmış bir ortamda büyütme

aslında memlekette özgüvenli çocuk yetiştirme konusunda yeni nesil ebeveynlerde fazlası ile motivasyon var ancak özgüvenli çocuk yetiştirelim derken yukarıda yazdığım nedenler başta olmak üzere küstah, saygısız ve vurdumduymaz özelliklere sahip yürüyen egolar yetiştirdiklerinin pek farkında değiller.

çok erken yaşlardan itibaren sorumluluk vermelisiniz.

başlık düzeltilmelidir.
(bkz: özgüven)

başlık ve yazanlar içinde; tek merak ettiğim herkesin çocuğu varda mı yazıyor yoksa kendi üzerinden çıkarımlarını mı paylaşıyor.

benım 2 tane çocugum var, ben hep aynı benım ama her ikisinin de karakteri, hayata bakışları, sorunlarla baş etme yöntemi farklı. öncelikle bunu kabul edip aynı yöntemlerin farklı karakterlerde farklı sonuçlara sebep olacağını da bilmelisiniz.

sizin doğru ya da hatalı; eksik ve ya yalnış gördüğünüz bazı şeyler çocugunuzda gerekli hale de gelir tamamen anlamsız halede gelebilir zaman hızla değişiyor. emın olun kuşak farkını sizde iliklerinize kadar hissedeceksiniz.

naçizane benim yaptığım; onlarla doğdukları andan itibaren her daim konuşmak , dinlemek, zaman geçirmek, gözlenin içine bakmak bolca sevgi göstermek, yetişginle konuşur gibi konuşmak, bir birey olduklarını hatırlatmak, sorumluluklarını öğretmek ve yapmalarına izin vermek. onları desteklemek bazen frenlemek. sınır koymak.

çocuklarınızın kendi kişilikleri olduğu kadar ; sizlerden gördüklerini, işittiklerini ve hissettiklerini de kopyalarlar. o yüzden önce sizlerde doğru insan olarak yaşamaya konuşmaya ve davranmaya gayret etmelisiniz bir de.

"çocuğum olmadan nasıl çocuk yetiştirilir yüzlerce teorim vardı, çocuğum oldu ve şimdi hiç teorim yok"
nasıl çocuk yetiştirilir konusunda en uzman yazanlar genelde çocuğu olmayanlar çünkü çocuk sahibi olanlar iyi bilirler ki o işler her zaman öyle olmuyor*
kinder sürpriz yumurta gibi düşünün çocuğu. içinden ne çıkacak bilemezsiniz. bir insanın beş çocuğu olsun hepsi birbirinden farklı olur. aynı anadan babadan ama bambaşka karakterler. bunun tek bir doğrusu yok. her çocuğu ayrı ele almak gerekir.
tabi ki ailenin yetiştirmesi çok çok önemli ama iş sadece ana-babada bitmiyor. zincirin halkaları gibi. maddi şartlar, bulunulan çevre, okul, arkadaş, akraba, ailenin büyüklerine yakın yaşayıp yaşamaması dahi çocuğun karakterine, özgüvenine etki edebiliyor.
o yüzden fikrimiz olabilir ama 'incelikleri' yok bu işin. elimizden geldiğince saygı duyarak, anlamaya çalışarak ve çok severek yetiştirmeye çalışmak ve temel ihtiyaçlarını maddi-manevi karşılayabileceksek çocuk sahibi olmak. bir çocuğa gücümüz yetiyorsa bir çocukla kalmak. ahkam kesmek doğru olmaz bu konuda.
ergenlik döneminde bir oğlum var. eh kolay olmuyor ergen çocuk annesi olmak her zaman. yapısı gereği asi yaradılışlı bir çocuk değil neyse ki ve 8 yaşında gitara yönlendirmemizin de çok faydasını gördük. sporla uğraşsın istedik, istemedi. saygı gösterdik. gitara ilgisi vardı. bi deneyelim dedik, gidiş o gidiş. 6 yıldır devam ediyor ve çok seviyor. her gün bir-iki saatini ayırıyor ve hele de pandemide, ergenlik döneminde ilaç gibi geldi.
ergenlik döneminde inişler-çıkışlar oluyor mutlaka. en çok yaptığım ona sevgimi belli etmek ve her ne olursa olsun onu hep seveceğimi söylemek. bunu duymayı seviyor biliyorum. sarılmamı ve bazen öfkeli hallerinde aslında şefkat istediğini. bir çocuğun en çok isteyeceği şey anne ve babasının mükemmel olması değil onlar tarafından çok sevilmek diye düşünüyorum ve tabi ki de sağlıklı bir şekilde. geri kalanı da biraz çocuğun yapısına, biraz hayata kalıyor

özgüveni yüksek olsun formatında yetiştirilen çocukların çoğu ilerleyen yaşlarda milletin başına bela oluyor. bu yüzden özgüven yerine çocuğunuza iyilik aşılarsanız ebeveynleri olarak başta siz olmak üzere toplum da bu durumun faydasını görecektir.

hem özgüven hem adam edin.

geçen gün bir velim “özgüvenli olsun diye, evde söz sahibi olduğunu bilsin diye çok çabaladık. bebekliğinden beri her konuda fikrini aldık. şimdi ise bizi hiçbir şekilde dinlemiyor. nerede hata yaptık hocam?” dedi. bahsettiği çocuk 6.sınıfa gidiyor. velhasıl özgüvenin dozunu ayarlamak çok önemli..

zorba bir çocuk olacaksa bırakın hiç dokunmayınız...

saygı ve sevgiyi eser miktarda verip, şımartmadan doğruyu ve yanlışı öğretmek yeterli.

bunun için önce ebeveynlerin kendisini eğitmeleri gerekir.
çünkü ; "çocuklar ebeveynlerinin yada evin aynasıdır"
bu sebeple ebeveynlere, çocuk ile ilgili eğitim alanlara yada çocuklara eğitim veren arkadaşlara tavsiye edebileceğim 'çocuğunuza sınır koyma' isimli bir kitap mevcut. elbette pek çok farklı ve güzel kitap ta vardır fakat karşılaştıklarım arasında benim favorim bu oldu.
pratik uygulamaları ve örnekleri ile hem çocuğu hem de kendinizi nasıl eğitebileceğinizin ipuçları mevcut.
tabi bir şeyi bilmek onu uygulayabileceği anlamına gelmiyor insanın. yani, bilginin yanında kararlılık ve sabır da gerekiyor.

baskıcı bir aile ebeveyn tutumu ile umarsız ebeveyn arasında olunması gereklidir. çocuğun keşfetmesine izin verilmeli, yaşına uygun olan şeyleri yapıp güven kazanması sağlanmalı bunlar engellenmemeli, bazen bir tabak götürmek kadar basit şeyler isteyip bunları teşekkür ederek olumlu anlamda pekiştirmeli. erikson'un psikososyal gelisim kuramında da olan temel güvene karşı güvensizlik döneminde annenin ve daha sonrasında babanın gösterdiği sorumluluk ve sevgi de bu konuda önemlidir. çünkü insan yaşamında çocukluk yaşantıları oldukça önemlidir. keşfetmeye izin vermek, güven kazandırmak konusunda uğraşırken de dikkatli olmak gerekir çünkü abartılırsa ben merkezci, empati yoksunu, kendini herkesten üstün gören, aşırı özgüvenli bir birey yetişmesine neden olunabilir.

çocuğu dinlemek, onunla onun anlattığı konuda konuşmak. onun fikrini sormak